W sam raz. Krótka opowieść o prawie wszystkim

Albert dowiaduje się, że cierpi na nieuleczalna chorobę, która pozostawia mu niewiele czasu na życie odzierając go przy tym z godności i samodzielności. Korzystając z nieobecności żony, która wyjechała na spotkanie biologów do Australii, postanawia udać się do ich domu nad jeziorem i zastanowić, co dalej żyć czy umrzeć na własnych warunkach. Przybywając w domku zaczyna pisać, przekłada swoje myśli na papier podsumowując swoje życie.

„W sam raz. Krótka opowieść o prawie wszystkim” to mimo małej ilości stron historia która zmusza do refleksji i wywołuje szereg emocji. Dla mnie to książka o wyborach jakich dokonujemy, o życiu i śmierci o zachowaniu godności do ostatnich chwil. Całość jest niezwykle melancholijna co wyjątkowo podkreśla pierwszoplanowa narracja. Albert opowiadają swoją historię nie upiększenia jej, nie ukrywa swoich wyborów czy decyzji opisując swoje mniej lub bardziej poważne sekrety ale także emocje i dobre chwile, myśli i doznania, których doświadczył w przeszłości. To piękna, tragiczna i emocjonująca opowieść, napisana po mistrzowsku gdzie podobnie jak w "Świecie Zofii " autor poruszył elementy filozoficzne. Autor pokazuje, iż nie potrzebuje wielu stron, aby w istotny sposób wypowiedzieć się na ważne tematy życiowe. Przypomina nam, że jeśli zatrzymamy się na chwilę, możemy cieszyć się każdą chwilą naszego istnienia, a wybór zawsze należy do nas.
Bardzo polecam tę książkę.

"Myślę o wszystkich osobach, które poznałem w życiu, twarze przelatują mi przed oczami niczym gęsty deszcz iskier, wymyślne fasetki ludzkiej różnorodności, żywa mozaika.

Sam jestem jednym z kamyczków, jedną z iskier, a wspólne dla nas wszystkich jest to, że każdy kiedyś zgaśnie… Przyłapuję się na uczuciu radości, ponieważ wiem, że ów deszcz iskier będzie trwał również długo po tym, jak mój czas dobiegnie końca. "

Niepozorna objętościowo książeczka, która zawiera w sobie mnogość myśli skłaniających do zastanowienia się nad swoją śmiertelnością, sensem życia, nad konsekwencjami własnych wyborów i działań.

Alberta i Eirin poznajemy na uniwersytecie, spotykają się oni przy automacie z kawą i odtąd będą nierozłączni. Trzydzieści siedem lat później bohater przyjeżdża do ich domku letniskowego by uporządkować swoje emocje, spowodowane niespodziewaną wiadomością.

Siłą tej historii nie jest wyszukany wątek fabularny, autor - Jostein Gaarder w swojej książce "W sam raz. Krótka opowieść o prawie wszystkim" prowokuje czytelnika do rozważań na temat jego miejsca we wszechświecie ale przede wszystkim każe skupić się na kwestii odpowiedzialności za tu i teraz. Pokazuje, że warto rozważyć konsekwencje swoich decyzji bo - czy mam się to podoba czy nie - one zawsze dotkną najbliższych nam ludzi. Nikt bowiem nie jest samotną wyspą, Gaarder nie jest tu przecież odkrywczy, a jednak spojrzenie z dystansu n...

Książka „W sam raz. Krótka opowieść o prawie wszystkim” autorstwa Jostein Gaarder.

Dziś o książce niezwykłej językowo, wzbudzającej wielkie emocje i zmuszającej do głębokiej refleksji. Autor stawia najbardziej podstawowe i jednocześnie najtrudniejsze pytanie… „Czym jest człowiek?”

To niesamowita opowieść o końcu, o podsumowaniu życia, o egzystencji jednostki w zestawieniu z Wszechświatem, o pożegnaniu… choć to stanowi wyzwanie. „Dysponujemy bezmiernym, wprost bezdennym bogactwem w postaci wrażeń, doświadczeń, wspomnień i przywiązania do siebie nawzajem. Ale kiedy się żegnamy, to wszystko się rozpada i znika, odchodzi w zapomnienie.” Człowiek pozostaje nagi wobec nieuchronnego końca, pozostaje ze szczerością i prawdą wobec siebie samego i najbliższych. „Stoję pod dachem nieba i wpatruję się w przetykany tajemnicami rój gwiazd”.

Dla mnie to rodzaj nostalgicznego przystanku w drodze przygotowań do nadchodzących Świąt. To książka o życiu, wyborach i śmierci, ale również o wyborach i o próbie zachowania godności do ostatnich chwil.

„Patrzenie w przyszłość nieodzownie łączy się z pewnym niezdecydowaniem czy też raczej z błądzeniem wzrokiem; bez tego łatwo można stracić z oczu ważne szanse i możliwości. Dlatego człowiek rozgląda się na wszystkie strony, musząc stale dokonywać wielu improwizowanych wyborów.

Nie jest tak z patrzeniem w przeszłość.”

Gorąco poleca...

Wyobraźcie sobie, że w tej krótkiej opowieści o zabarwieniu filozoficznym jest opisane wszystko, cały świat, dotknięty każdy egzystencjalny dylemat.
To pieśń pochwalna na temat życia i odchodzenia. Dlatego uwaga(!) będzie melancholijnie i smutno.

Bohater dowiaduje się o postępującej chorobie i snuje rozważania na różne tematy od rodzicielstwa, powstania świata, śmierci. Odwołuje się przy tym do wspomnień, a raczej jednego wspomnienia, które zaznaczyło się niczym kamień milowy. To książka z niezwykle wartościowym przesłaniem. Nasze życie jest częścią życia innych ludzi, jesteśmy niczym element wielkiej układanki i stanowimy puzel wszechświata.
Mnóstwo tu treści nad którymi możemy się pochylić, dumać i umartwiać się. Choć dużo tu refleksji to czytałam I czułam, że nie wnikam w tą fabułę dostatecznie, że spływa po mnie niczym woda po kaczce jak zestaw banałów...Zabrakło mi ciut emocji, jakbym nie zanurzyła się w tej treści niedostatecznie głęboko.

Jostein Gaarder to autor znany przede wszystkim z książki "Świat Zofii".
Jednak mnie kojarzy się z cudowną książkę, którą miałam ogromną przyjemność czytać "Magiczna biblioteka Bibi Bokken"

Tym razem autor stawia przed nami trudne pytanie. Czym jest człowiek?
Pierwszego dnia zajęć na uniwersytecie przy automacie do kawy spotykają się Albert i Eirin.
Zaczynają rozumieć, że to przeznaczenie na które czekali dziewiętnaście lat.
Trzydzieści siedem lat później, kiefy Eirin przebywa na konferencji Albert dostaje straszliwą wiadomość.
Wiadomość, która odmieni całe jego życie.
Postanawia wyjechać do chatki nad jeziorem, gdzie spędzili najszczęśliwsze chwile w swoim życiu.
Daje sobie dwadzieścia cztery godziny na to, aby spisać historię ich życia.

Ta malutka i niepozorna książeczka ma tak wielkie przesłanie, że każdy powinien się nad nią pokłonić.
To książka na jeden wieczór, a przesłanie bardzo wartościowe. Daje do myślenia po co żyjemy, jaki jest sens każdego dnia, tego pędu, uciekającego czasu... odchodzenia.
Autor pisze książki filozoficzne. Powiem Wam, że nie jestem znawcą, ale jeśli tak są napisane inne to mnie to kusi. Wszystko pięknie, ale i bardzo prosto i jasno napisane. Nie było górnolotnych frazesów, które byłyby trudne w odbiorze.
To się tak dobrze czytało. Jestem pod ogromnym wrażeniem.

Krótka, przepiękna i poruszająca książka!
Przeczytacie ją w jeden wieczór, ale jej treść pozostanie z Wami na dłużej.

Albert i Eirin poznają się na studiach, a ich niepozorna znajomość przeradza się w wielką miłość. Po tym jak Albert otrzymuje diagnozę, a Eirin jest na konferencji w Australii, on postanawia spisać ich całe życie na kartkach domowej kroniki.
Daje sobie na to 24h, siedząc w ukochanym domu nad jeziorem, rozpoczyna swoją podróż do przeszłości.

Książka ta porusza wiele trudnych tematów, zadaje nam pytanie „Czym jest człowiek?”. A zagłębiając się w nią zaczynamy dostrzegać, że nigdy nie jesteśmy samotni, zawsze jesteśmy częścią życia innych.

Ogromnie porusza, ale i ciekawi! Polecam wszystkim, mam nadzieje że się nie zawiedziecie czytając te lekko ponad 100 stron.