Książka jest pożegnaniem - spokojnym, choć ostatecznym. Jest opowieścią o zdarzeniach przeżytych i wyobrażonych, o rozpadającej się cywilizacji, o cierpieniu doznanym i zadanym, o utracie kolejnych złudzeń i o powracającej nadziei na pozaracjonalne wtajemniczenie. Ale przede wszystkim jest świadectwem upartej wiary w to, iż w akcie człowieczej woli, intelektualnego wysiłku, w artyzmie tkwi sens ludzkiej egzystencji. Wyznacza go swoiste dziedzictwo przemijających pokoleń : wciąż ponawiane próby przekraczania ograniczeń narzuconych przez los, czujna obserwacja oraz namiętna ocena świata i ludzi. Oto ucieczka od bezmyślnego, pokornego trwania - akt twórczy.