Za największe dokonanie pisarki uważa się powieść Tuba i znaczenie nocy z 1989 roku. „Tuba” to drzewo rosnące w raju, które łączy różne światy i wydaje wszystkie rodzaje owoców. To także imię głównej bohaterki, w której przedziwnym życiorysie splatają się równoległe światy i pokolenia XX-wiecznego Iranu. W tej epickiej opowieści przed oczami czytelnika przewija się galeria typów ludzkich, zdarzeń i postaci historycznych. Splatając się z przeżyciami mistycznymi i fantastycznymi zdarzeniami tworzą one mozaikę świadomości Tuby oscylującej między dziewczęcą naiwnością a mistycznym objawieniem. Poetyka realizmu magicznego pozwala Parsipur przedstawiać w ramach jednej opowieści wiele paradoksów i rozterek współczesnego Iranu odnosząc je do postaw i postaci archetypicznych. Dlatego jej powieść będąc niezbędną lekturą dla każdego zainteresowanego dzisiejszym Iranem, stanowi zarazem nie mniej ciekawą propozycję dla czytelników poszukujących uniwersalnych walorów literackich.
Z recenzji książki:
„Szahrnusz Parsipur przeciwstawia się wszelkiemu fundamentalizmowi. Ale przede wszystkim tworzy wielką książkę historyczną i wielką historię. Nie tylko pożycza orientalną monetę od Szeherezady, ale także porusza się swobodnie po technikach narracyjnych zachodnich mistrzów od Umberto Ecco po Gabriella Garcię Marqueza.”
Die Zeit
„Powieść Parsipur niesie czytelnika w mistyczną i emocjonalną odyseję poprzez osiem dekad kulturalnej, politycznej i religijnej historii Iranu [...] wypełnionej zestawieniem mistycyzmu i faktów historycznych, powieść Parsipur to olśniewająca najnowsza historia Iranu w pigułce.”
Booklist
„Szahrnusz Parsipur odmalowała niezwykle sugestywny i żywy portret swojej ojczyzny.”
Der Standard
„Odważny, odkrywczy [...] stylistycznie oryginalny wkład we współczesną literaturę feministyczną.”
Publishers Weekly
„Wciągająca kronika [...] zręczne wykorzystująca realizm magiczny i perskie mity [...] bogata i dobrze pomyślana. Do każdej biblioteczki prozatorskiej.”
Library Journal
„Tuba i znaczenie nocy Szahrnusz Parsipur jest uważana za jedno z niedoścignionych arcydzieł współczesnej perskiej literatury.”
Iranian.com
„Jak sama Parsipur jej bohaterki są kobietami, których bunt ma charakter nie tylko czysto polityczny ale i egzystencjalny. Buntują się przeciwko systemowi, który odmawia im prawa do indywidualnej godności i ogranicza możliwości rozwoju.”
Azar Nafisi, autorka Czytając Lolitę w Teheranie, badaczka perskiej literatury współczesnej