To jedno spojrzenie

Autorka bardzo dobrze potrafi oddać emocje bohaterów. Każda z postaci stanowi inną osobowość wraz z którą pojawia się charakterystyczne zachowanie. Przeważnie jeśli już ktoś był tutaj torpedą emocji, to pozostawał taki do końca. Były tu również postacie bardzo cwane, które wykorzystywały naiwność innych osób. Wraz z nimi pojawiała się nerwowa i napięta atmosfera. Autorka bardzo dokładnie nam wszystko opisywała, wiedzieliśmy jak kto się zachowuje, co robi, jak wygląda i co sobą reprezentuje. Oczywiście znaliśmy też osądy innych na temat danej postaci i po tym wszystkim raczej nie udawało się osobnikowi nas zaskoczyć. Ogólnie książce towarzyszy spokój, sama główna postać jest osobą pokorną, która nie lubi hałasu ani awantur. Często rezygnuje z walki, nie chce się kłócić i dlatego godzi się na rzeczy z których nie jest dumna, które później ją męczą. Autorka pokazała, że nie zawsze mamy prawo wiedzieć co chcemy w życiu robić. Nieraz gonimy za marzeniami, które tylko w naszej fantazji wydają się być doskonałe, czy idealne. Nasza postać później zdała sobie sprawę kim chce być i choć droga, którą sobie obrała była długa i wymagała od niej dodatkowej nauki, to jednak dopiero teraz jest szczęśliwa. Cieszy ją projektowanie oprawek do okularów i idealnie potrafi dobrać je do osobowości klienteli. Pracuje w ciszy i skupieniu, co jej szef zawsze docenia, dlatego przekazał jej wszelkie tajniki, których nauczył go jego ojciec.
,,Gdy uda ci się coś osiągnąć, ludzie spojrzą na ciebie...

Rozalia marzyła by zostać tancerką i z tego powodu przeprowadziła się do Warszawy. Marzenia jednak mają to do siebie, że czasem się zmieniają i tak stało się w jej przypadku. Dziewczyna pragnie realizować swoją pasję z dzieciństwa, stąd rozpoczęcie studiów bliskich jej hobby, by zaznajomić się z rynkiem. Młoda Lisówna zawsze miała smykałkę do tworzenia niebanalnych opraw okularowych, uwielbia za ich pomocą zmieniać swój wygląd i chce swoją wizję wprowadzić w świat. Jednak jest pewien problem, bowiem Rozalia jest tak miła, tak uczynna, tak ufna i tak dobra, że trudno to opisać. To wszystko wręcz z niej emanuje, więc jak ma poradzić sobie w tak konkurencyjnym środowisku pełnym rekinów?

Dobromir kiedyś cieszył się ogromną sławą, a wszystko dzięki jego niezwykłej smykałce do tworzenia cudów z drewna. Jednak młodość i popularność idąc w parze często stanowią rujnujący człowieka duet. I tak, zawiedziony ludźmi wokół, mężczyzna wycofał się z jakiegokolwiek życia towarzyskiego. Nieufny, zamknięty w swojej pustelni, szalenie niemiły i zniechęcający swoją postawą do wszelkich kontaktów. Trzeba być szalonym, aby chcieć się do niego zbliżyć. Albo trzeba być Rozalią, która chce widzieć w innych tylko to, co najlepsze.

"To jedno spojrzenie" to powieść, do których przyzwyczaiła mnie Pani Dorota. Pełna ciepła, mądrości i napisana tak, że chce się przebywać w tym świecie bohaterów jak najdłużej. Świecie, co akurat dla mnie ważne, szalen...

Rozalia Lis to młoda dziewczyna pochodzaca z niewielkiej miejscowości Dźwiżyno położonej nad Bałtykiem.
Odkąd sięgała pamięcią chciała zawodowo zajmować się tańcem. Przynajmniej tak jej się wydawało..
Do czasu.
Ku niezadowoleniu najbliższych zmieniła zdanie, a tym samym zamieszanie. Mimo wszystko postanowiła się nie poddawać i zrobić wszystko by być szczęśliwą osobą. Tym razem kobieta chce związać swoją przyszłość z okularami, tworząc unikatowe oprawki do nich.
Czy jej się uda?
Tego musicie się dowiedzieć z lektury.
Dodam tylko ,że oprócz marzeń Rozalii otrzymamy pięknie poprowadzony wątek o rozkwitającym uczuciu -między dwojgiem ludzi z pozoru skrajnie nie dopasowanych. Nie zabraknie prawdziwych przyjaźni i oczywiście licznych przeszkód.
Jednym słowem Świetnie mi się to czytało, a dzięki wyjątkowemu pióru Pani Doroty bawiłam się wyśmienicie i poczułam wakacyjny klimat , a kolejne strony znikały w prawdziwie ekspresowym tempie.
I choć główna bohaterka nie raz i nie dwa rozkładała mnie na łopatki swoją naiwnością.. trudno było jej nie kibicował.
Moim zdaniem ta książka idealnie sprawdzi się jako wakacyjna lektura na plaży czy nad brzegiem jeziora i pozwoli oderwać się od codzienności.
Polecam 🌻

Rozalia zostawia za sobą rodzinne Dźwirzyno i wyjeżdża do Warszawy, gdzie otwiera Salonik Spojrzeń. Poznaje również mężczyznę, totalne swoje przeciwieństw. Obydwoje będą musieli zmierzyć się z przeciwnościami losu, który lubi płatać figle.

Bardzo lubię pióro Autorki, dlatego też z chęcią sięgam po jej książki. Tym razem również nie było inaczej i historia bardzo mnie oczarowała. Życiowa, nic przekoloryzowana, ludzcy bohaterowie, którzy dają się polubić. Ciężko oderwać się od lektury, Autorka już o to bardzo dobrze zadbała. Podobał mi się bardzo pomysł na hobby Rozalii – wcześniej chyba z tym nie spotkałam się w innej książce. Z pewnością było to coś innego.

Czytało mi się szybko i nie mam po prostu do czego się przyczepić 😊

Jak dla mnie bardzo dobra obyczajówka i gorąco polecam!