Arthur Wellesley 1. książę Wellington, to brytyjski arystokrata, wojskowy i polityk.
Pochodził ze zubożałej anglo-irlandzkiej rodziny szlacheckiej, która zmieniła nazwisko z Wesley na Wellesley. Był trzecim synem Garreta Wesleya, który nosił tytuł pierwszego hrabiego Mornington. W latach 1781–1785 młody Wellesley pobierał nauki w Eton, a później, z powodu słabych wyników w Eton, w sławnej wojskowej akademii francuskiej w Angers.
Największą sławę zdobył w okresie wojen napoleońskich, przede wszystkim jako zwycięzca – wspólnie z Blücherem – pod Waterloo (1815). Wcześniej z powodzeniem walczył z wojskami francuskimi w Hiszpanii i Portugalii oraz reprezentował Wielką Brytanię na kongresie wiedeńskim. Jeden z przywódców torysów, w latach 1828–1830 i przejściowo w 1834 r. pełnił funkcję premiera. Od 1847 r. był członkiem Royal Society.
Pochodził ze zubożałej anglo-irlandzkiej rodziny szlacheckiej, która zmieniła nazwisko z Wesley na Wellesley. Był trzecim synem Garreta Wesleya, który nosił tytuł pierwszego hrabiego Mornington. W latach 1781–1785 młody Wellesley pobierał nauki w Eton, a później, z powodu słabych wyników w Eton, w sławnej wojskowej akademii francuskiej w Angers.
Największą sławę zdobył w okresie wojen napoleońskich, przede wszystkim jako zwycięzca – wspólnie z Blücherem – pod Waterloo (1815). Wcześniej z powodzeniem walczył z wojskami francuskimi w Hiszpanii i Portugalii oraz reprezentował Wielką Brytanię na kongresie wiedeńskim. Jeden z przywódców torysów, w latach 1828–1830 i przejściowo w 1834 r. pełnił funkcję premiera. Od 1847 r. był członkiem Royal Society.