Kim jest piękna Ewa, z którą wzięty chirurg plastyczny, Richard Lafargue, pokazuje się na przyjęciach, a potem zamyka ją w piwnicy swej eleganckiej willi? Dlaczego Ewa czasem tak subtelnie się uśmiecha, a on wtedy z trudem ukrywa wściekłość i ból? Czemu są razem, skoro jest między nimi tyle wrogości? Jaka tajemnica mogła połączyć ze sobą tych dwoje? Dlaczego piękny tekst piosenki “The Man I Love” stał się dla nich sposobem na wyrażanie absolutnej nienawiści w najczystszej postaci? To książka, w której rozpacz przenika się z perwersją. To Sade i Sartre w jednym, czyli historia kata jego ofiary. Tylko dla dorosłych. Prawa do ekranizacji książki zakupił Pedro Almodovar.
Tarantula
Thierry Jonquet
7.6
/10
Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
/o-117336/n/tarantula)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.6
/10
Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2008
ISBN: 978-83-7469-649-4, 9788374696494
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Kategorie:
Powieść zagraniczna,
Sensacja Thriller
Stron: 124
Mamy 1 inne wydanie tej książki
Autor
/053362f6b0f131530967cecbb0c73387/n/thierry-jonquet)
Thierry Jonquet
Urodzony 19 stycznia 1952 roku we Francji (Paryż)
Thierry Jonquet – francuski prozaik specjalizujący się w powieściach o tematyce kryminalnej, niekiedy z elementami politycznymi. Powieść Tarantula (Mygale), najbardziej znany utwór pisarza, była inspiracją filmu Skóra, w której żyję Pedro Almodóv...
Pozostałe książki:
/o-1276705/n/tarantula)
/adf7303f-bf84-40f3-ac42-76a3aaa11d8f/n/czarna-wdowa)
/o-9782070315925/n/la-vigie-et-autres-nouvelles)
Wszystkie książki Thierry Jonquet
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Kat i ofiara
19.04.2013
"Tak, był Tarantulą. Jak pająk podstępny i tajemniczy, okrutny i bezlitosny, zachłanny i nienasycony w swoich nieodgadnionych pragnieniach chował się gdzieś i tkał miesiącami luksusową pajęczynę, złotą klatkę, której był strażnikiem, a ty więźniem." Trzeba posiadać niebywały talent, by stworzyć fabułę, przy której pozornie nic do siebie nie pasu... Recenzja książki Tarantula
@WioletaSadowska
× 2
Thierry Jonquet: Tarantula
19.10.2011
O książce tej stało się głośno za sprawą filmu Pedro Almodovara "Skóra, w której żyję". O autorze nigdy wcześniej nie słyszałam, nie oglądałam też filmu, ale pod wpływem recenzji w sieci i tajemniczo brzmiących opinii ukułam sobie pewną teorię na temat fabuły i postanowiłam, że prędzej czy później tę książkę przeczytam. Okazja się nadarzyła kilka d... Recenzja książki Tarantula
@Edyta28
× 1
Nieprzenikniona i zagadkowa "Tarantula"
22.08.2015
Zdarza Wam się czasem, że idziecie do biblioteki bez jakiś większych planów co do wypożyczenia czegokolwiek i po prostu snujecie się przez kilkanaście lub kilkadziesiąt minut wśród półek? Ja - która z reguły po prostu zamawiam książki w bibliotekach przez Internet - postanowiłam jakiś czas temu wybrać się na poszukiwania. Długo krążyłam, oj dług... Recenzja książki Tarantula
@ZaczytanaAga
Kat i ofiara
27.07.2012
Ile znacie książek krótkich, ale za to kipiących od emocji, mocnych i utrzymujących napięcie od pierwszego do ostatniego słowa? Taką nieprzewidywalną historią, niewyjaśnioną do samego końca, w której w każdej chwili wszystko może zmienić się o 360 stopni, a bohaterowie nie są jednolici, jest właśnie Tarantula Thierry’ego Jonqueta. Jeśli cierpicie n... Recenzja książki Tarantula
@shczooreczek
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Literacka zgroza
Zawód i rozczarowanie
Lyteratura ustępowo-łazienkowa
Cóż to miało nie być... Bo film, bo Banderas i motyw taki, że podskórnie można założyć takie katharsis, przy którym King by się popłakał. Najbardziej - ze śmiechu. Kinga można obawiać się podskórnie, Jonquet... Pierwsze, co ciśnie się na myśl to "nieporozumienie".
Nie znalazłam w "Tarantuli" nic, co poruszyłoby emocje i dało pole popisom wyobraźni, skądinąd bujnej i plastycznej. Język "Tarantuli" jest prosty, wręcz siermiężny, narracja - łupana toporem, napięcie i emocje - na poziomie tabloidów żyjących z taniej sensacji. Nie tak ma wyglądać książka, która - teoretycznie - wywraca duszę na nice.
Nie znalazłam w "Tarantuli" nic, co poruszyłoby emocje i dało pole popisom wyobraźni, skądinąd bujnej i plastycznej. Język "Tarantuli" jest prosty, wręcz siermiężny, narracja - łupana toporem, napięcie i emocje - na poziomie tabloidów żyjących z taniej sensacji. Nie tak ma wyglądać książka, która - teoretycznie - wywraca duszę na nice.
× 13
| Komentarze (2)
|
link
|
Przeczytane
Thriller/kryminał/sensacja
Mam w domu 📚
Przeczytałam "Tarantulę" jednym tchem, ale to żadna rewelacja, ponieważ książka ma tylko 140 stron i to całkiem pokaźną czcionką.
Teraz mam spory problem z wystawieniem jej oceny i napisaniem opinii.
Z jednej strony zrobiła na mnie pewne wrażenie, ale wydaje mi się, że potencjał został trochę zmarnowany. Dla mnie było w niej za mało... chyba wszystkiego. Nie odczułam w ogóle "nadmiaru emocji", którego się spodziewałam po opiniach, ta straszna wrogość między parą głównych bohaterów zapowiadana z okładki była za delikatnie wyrażona, postacie mało wyraziste (niestety w 140 stronach raczej trudno zmieścić rozbudowane psychologiczne opisy). Za to dla mnie dużym plusem było wykorzystanie elementów syndromu sztokholmskiego.
Tylko gdzie się podziała rozpacz i perwersja z opisu? Końcówka może i wyjaśnia, gdzie kryje się rozpacz, ale perwersja? Nie znajdzie jej tutaj ktoś, kto nałogowo czyta thrillery. Czym się różni każdy inny książkowy psychopata od tego opisanego w "Tarantuli"? Moim zdaniem niczym, nie ma tu nic odkrywczego, psychopata pozostanie psychopatą bez znaczenia czy krzywdzi swoją ofiarę piłą łańcuchową w lesie czy skalpelem na sali operacyjnej oraz bez różnicy jakie mógłby mieć "wytłumaczenie" dla swoich czynów.
Historia tylko dla dorosłych? Nie dajcie się nabrać, jak dla mnie to historia w sam raz do poduszki :)
Teraz mam spory problem z wystawieniem jej oceny i napisaniem opinii.
Z jednej strony zrobiła na mnie pewne wrażenie, ale wydaje mi się, że potencjał został trochę zmarnowany. Dla mnie było w niej za mało... chyba wszystkiego. Nie odczułam w ogóle "nadmiaru emocji", którego się spodziewałam po opiniach, ta straszna wrogość między parą głównych bohaterów zapowiadana z okładki była za delikatnie wyrażona, postacie mało wyraziste (niestety w 140 stronach raczej trudno zmieścić rozbudowane psychologiczne opisy). Za to dla mnie dużym plusem było wykorzystanie elementów syndromu sztokholmskiego.
Tylko gdzie się podziała rozpacz i perwersja z opisu? Końcówka może i wyjaśnia, gdzie kryje się rozpacz, ale perwersja? Nie znajdzie jej tutaj ktoś, kto nałogowo czyta thrillery. Czym się różni każdy inny książkowy psychopata od tego opisanego w "Tarantuli"? Moim zdaniem niczym, nie ma tu nic odkrywczego, psychopata pozostanie psychopatą bez znaczenia czy krzywdzi swoją ofiarę piłą łańcuchową w lesie czy skalpelem na sali operacyjnej oraz bez różnicy jakie mógłby mieć "wytłumaczenie" dla swoich czynów.
Historia tylko dla dorosłych? Nie dajcie się nabrać, jak dla mnie to historia w sam raz do poduszki :)
× 4
|
link
|
@erosz
2011-12-30
10
/10
Przeczytane
Swietna ksiazka!!! Dawno nic mnie tak nie zaskoczylo :) Przeczytajcie koniecznie...nie porzucajcie po 50 stronie, dotrwajcie do konca. Polecam. Ps Filmu jeszcze nie widziałam.
× 2
|
link
|
Przeczytane
Thriller/kryminał/sensacja
Posiadam
Książka podzielona jest na trzy części: "Pająk", "Jad" i "Ofiara".
W pierwszej części poznajemy Richarda Lafargue'a i piękną Ewę. Co łączy tych dwoje? Richard potrafi przynieść jej śniadanie do łóżka, jednocześnie będąc dla niej pełnym pogardy. Wrzeszczy na nią i szczerze jej nienawidzi, ale chodzą razem na przyjęcia... Do szewskiej pasji doprowadzają go takty piosenki "The Man I Love". Dlaczego akurat ta piosenka tak go denerwuje? Podczas gdy on idzie do pracy (a jest sławnym chirurgiem plastycznym), jego kobieta siedzi w domu zamknięta pod kluczem i oddaje się swoim zajęciom (m.in. grze na pianinie).
Ewa jest cicha i uległa. Kim dla Richarda jest Ewa? Czy to jego żona? Czy Richard jest jej kochankiem, czy bardziej alfonsem? Relacje między nimi są co najmniej niezdrowe.
W części tej oprócz doktora Lafargue'a i jego towarzyszki są też dwie inne osoby: niejaki Alex Barny oraz tajemniczy Vincent Moreau, którego poznajemy z całkowicie odrębnej historii, pisanej w książce kursywą. Historia z Vincentem w roli głównej brzmi bardziej jak osobne opowiadanie pisane przez jakiegoś obserwatora. Kim są dwaj mężczyźni? Czy maja jakiś związek z naszą dwójką bohaterów?
W części drugiej wciąż obserwujemy relacje między Ewą a Vincentem, poznajemy bardziej Alexa. Nadal wysłuchujemy historii uwięzionego Vincenta. I coraz bardziej zdajemy sobie sprawę z tego, że "Tarantula" to książka, której motywami przewodnimi są: "kat", "ofiara", "zniewolenie"...
W pierwszej części poznajemy Richarda Lafargue'a i piękną Ewę. Co łączy tych dwoje? Richard potrafi przynieść jej śniadanie do łóżka, jednocześnie będąc dla niej pełnym pogardy. Wrzeszczy na nią i szczerze jej nienawidzi, ale chodzą razem na przyjęcia... Do szewskiej pasji doprowadzają go takty piosenki "The Man I Love". Dlaczego akurat ta piosenka tak go denerwuje? Podczas gdy on idzie do pracy (a jest sławnym chirurgiem plastycznym), jego kobieta siedzi w domu zamknięta pod kluczem i oddaje się swoim zajęciom (m.in. grze na pianinie).
Ewa jest cicha i uległa. Kim dla Richarda jest Ewa? Czy to jego żona? Czy Richard jest jej kochankiem, czy bardziej alfonsem? Relacje między nimi są co najmniej niezdrowe.
W części tej oprócz doktora Lafargue'a i jego towarzyszki są też dwie inne osoby: niejaki Alex Barny oraz tajemniczy Vincent Moreau, którego poznajemy z całkowicie odrębnej historii, pisanej w książce kursywą. Historia z Vincentem w roli głównej brzmi bardziej jak osobne opowiadanie pisane przez jakiegoś obserwatora. Kim są dwaj mężczyźni? Czy maja jakiś związek z naszą dwójką bohaterów?
W części drugiej wciąż obserwujemy relacje między Ewą a Vincentem, poznajemy bardziej Alexa. Nadal wysłuchujemy historii uwięzionego Vincenta. I coraz bardziej zdajemy sobie sprawę z tego, że "Tarantula" to książka, której motywami przewodnimi są: "kat", "ofiara", "zniewolenie"...
× 1
|
link
|
Przeczytane
Rozrywka
Literatura francuska
Być może nie powinienem czytać kryminałów i thrillerów? A jednak Chandlera, czy Akunina bardzo cenię i nawet, bywało, Crichton mi się podobał. Za humor i język opowiadania. Crichton i Akunin także za realia, inteligencję, a Rosjanin również za perspektywę historyczną. Dlaczego więc odrzucam Jonqueta? Przede wszystkim rozczarowuje język, jakim operuje: wulgarny i bez wyobraźni (to chyba nie jest zasługa tłumacza). Być może to świadomy zabieg, ponieważ akcja opowiadana jest z perspektywy dwóch młodych przestępców z przedmieścia, Vincenta i Alexa, a autor najwyraźniej nie darzy ich sympatią. Ale to i tak irytuje. Motywacje obu młodych bohaterów ograniczają się do użycia dziewcząt i zdobycia forsy - wszystkiego najlepiej przemocą. Obaj raczej nie grzeszą inteligencją. Zwłaszcza Alex, zwalisty bysio, który jest za głupi, by być przestępcą, a jego horyzont intelektualny przedstawia uwaga autora: "Nieustannie przeliczał nowiutkie, szeleszczące banknoty. Sprawdzał w encyklopedii, kogo przedstawiają poszczególne nominały: Voltaire, Pascal, Berlioz...dziwne byłoby posiadanie swego portretu na pieniądzach - to jakby samemu stać się forsą."(s.47) Notabene jedyny przypis, jaki znajdziemy w książce, dotyczy przeliczenia franków na współczesne euro: czyżby wydawca zamierzał w ten sposób "pomóc" wyobraźni czytelnika, by prócz wydawcy i czytelnik mógł zacząć się ślinić? Vincent - "śliczny chłopak", wygadany i podobający się dziewczynom - też chyba niezbyt był pilny, skoro w wieku 21 lat jest ...
|
link
|
Przeczytane
8/10
Nie wiem nawet jak ocenić tę książkę, z jednej strony pomysł na nią jest mega ciekawy i nietypowy, jednak z drugiej strony jest tak mroczny i pokręcony, że czytając ją nie mogła uwierzyć, że ktoś stworzył takiego książkowego potwora. Głowa autorka musiała być mocno sprana.
Nie wiem skąd i jak ale przez wiele lat miałam tę książkę na lubimyczytać w zakładce do przeczytania, ostatnio zamawiając inne książki znalazłam tę w mocno obniżonej cenie, więc bez wachania dodałam do koszyka i zamówiłam.
Wczoraj koło 21 godzinie zaczęłam ją czytam, pół nocy i książka przeczytała się sama. Temat tak mocno nie normalny, że sama nie wiem czy wiarygodny.
Mężczyzna, wzięty chirurg porywa innego mężczyznę, którego przetrzymuje wiele lat w piwnicy i wpływając na jego psychikę, całkowitej przejmuje kontrolę nad jego poczytaniami. W między czasie testuje na nim terapię hormonalna i stwarza z niego kobietę, której nadaje imię Ewa. Wszyscy dookoła myślą, że jest to żona chirurga. Tym czasem Ewa, już w ciele kobiety a nie mężczyzny zostaje poddana wielu ukorzeniono w tym prostytucji.
Tak pokręcony twist akcji, w którym zawarta jest jeszcze historia córki chirurga zostają wyjaśnione w ostatnim rozdziale fabuły.
Książka zawiera niecałe 150 stron ale jest napisana tak konkretnie, że nie masz czasu się nad niczym zastanawiać. Historia sama rwie się do akcji by dotrzeć do czarnych myśli czytelnika.
Nie wiem nawet jak ocenić tę książkę, z jednej strony pomysł na nią jest mega ciekawy i nietypowy, jednak z drugiej strony jest tak mroczny i pokręcony, że czytając ją nie mogła uwierzyć, że ktoś stworzył takiego książkowego potwora. Głowa autorka musiała być mocno sprana.
Nie wiem skąd i jak ale przez wiele lat miałam tę książkę na lubimyczytać w zakładce do przeczytania, ostatnio zamawiając inne książki znalazłam tę w mocno obniżonej cenie, więc bez wachania dodałam do koszyka i zamówiłam.
Wczoraj koło 21 godzinie zaczęłam ją czytam, pół nocy i książka przeczytała się sama. Temat tak mocno nie normalny, że sama nie wiem czy wiarygodny.
Mężczyzna, wzięty chirurg porywa innego mężczyznę, którego przetrzymuje wiele lat w piwnicy i wpływając na jego psychikę, całkowitej przejmuje kontrolę nad jego poczytaniami. W między czasie testuje na nim terapię hormonalna i stwarza z niego kobietę, której nadaje imię Ewa. Wszyscy dookoła myślą, że jest to żona chirurga. Tym czasem Ewa, już w ciele kobiety a nie mężczyzny zostaje poddana wielu ukorzeniono w tym prostytucji.
Tak pokręcony twist akcji, w którym zawarta jest jeszcze historia córki chirurga zostają wyjaśnione w ostatnim rozdziale fabuły.
Książka zawiera niecałe 150 stron ale jest napisana tak konkretnie, że nie masz czasu się nad niczym zastanawiać. Historia sama rwie się do akcji by dotrzeć do czarnych myśli czytelnika.
|
link
|
@PatykHD
2012-01-29
Chcę przeczytać
Nie czytałam ale zamierzam! ; ) A film z chęcią zobacze przede wszystkim ze względy na Antonia Banderasa. To mój ulubiony aktor, m.im.
|
link
|
@lakeu
2012-06-08
8
/10
Przeczytane
Niesamowicie wstrząsająca i zaskakująca! Nie jestem jednak fanką tak brutalnych opowieści, więc nie dodam jej do ulubionych.
|
link
|
MA
@Maszkita
2024-08-16
7
/10
Przeczytane
Przeczytane
EF
@effyy92
2021-04-27
5
/10
Przeczytane
Przeczytane
Przeczytane
Przeczytane
@Sonali
2012-11-23
10
/10
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
O nie! Książka Tarantula. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
