Autor usiłuje wniknąć w niektóre zapomniane przez naukę tajemnice dziejów Starego Kontynentu. Zastanawia się nad fenomenem rodzenia się Europy, nad początkami oraz końcami imperiów, w tym jagiellońskiego. Pisze o Europie pijanej i konspiracyjnej, religijnej i magicznej. Barwnie napisane, pełne przewrotnych paradoksów eseje, dalekie od podręcznikowej poprawności, są autorską wizją dziejów Europy.