Tajemnicza historia w Styles

Dawno, dawno temu, w latach mojej szkoły podstawowej, część wakacji spędzałam u rodziny na wsi. Jeden z moich wujków miał dość pokaźną biblioteczkę składającą się z kieszonkowych książeczek o wojnie (tzw. tygrysków) i kryminałów, wśród których poczesne miejsce zajmowały pozycje, jakżeby inaczej, Agathy Christie. Wiele wakacyjnych godzin uprzyjemniły mi wtedy jej książki.

Czytając opinie o książkach znajomych z LC, niejednokrotnie natrafiłam na opinie dotyczące którejś z książek królowej kryminału i nabrałam ochoty na spotkanie po latach z historiami kryminalnymi Pani Agaty. Biblioteczny przypadek sprawił, że padło na „Tajemniczą historię w Styles”.

Konkretne miejsce i czas, nieśpiesznie snująca się opowieść, różnorodni bohaterowie, z których każdy, choć raz był przez moment podejrzany. I to, co uwielbiałam w kryminałach AC: obserwacja, słuchanie, wyciąganie wniosków jako gwarancja rozwiązania nawet najbardziej zagmatwanej zagadki. Po lekturze kryminałów AC zostało mi uznanie dla rozwiązywania zagadek, problemów przy pomocy rozumu: pogardliwie podchodziłam do rozwiązań zagadek we współczesnych kryminałach, gdzie lwią część roboty wykonują maszyny, a nie rozum :). Niestety, nie wszystko teraz, po latach, zachwycało mnie w równym stopniu. Konfrontacja wrażeń, które pamiętałam z odczuciami towarzyszącymi obecnej lekturze, wypadła na niekorzyść tej ostatniej. Zabrakło mi tamtej ekscytacji, z którą śledziłam sposób wnioskowania Herkulesa Poirota, poczucia współucz...

"Każdy morderca jest zapewne czyimś starym przyjacielem - wtrącił filozoficznie mały Belg."

To była moja druga książka autorki, a po niej oczywiście nastąpiło wiele innych, bo nie mogłam się oprzeć kolejnym spotkaniom z Herkulesem Poirotem. Ten niepozorny i cudaczny mężczyzna z pewnością posiada talent do wykrywania sprawców przestępstw i to zazwyczaj w spektakularny sposób.

"Klimat starej angielskiej posiadłości, rodzinne niesnaski i skandale, spalony testament i wiele mylnych tropów."
O tak! To są bardzo bliskie mi tematy. Za taki właśnie klimat lubię książki Agathy.
Opisana w tej części historia jest zaplątana i pełna fałszywych tropów, o morderstwo podejrzewałam wszystkich tylko nie mordercę :)

Pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam, jest ciekawa lecz nie wciągająca. Do samego końca nie wiedziałam kto jest mordercą, jeszcze nie wiem czy przeczytam inne powieści Agathy Christie

Jak zwykle pomieszanie z poplątaniem, cholerny zamęt. Oczywiście nie zgadłam kto stał za mordercą. Ciągle miałam inne pomysły, nie byłby ze mnie zbyt dobry detektyw - w pewnym momencie podejrzewałam nawet samobójstwo ;)

A ja za to cały czas podejrzewałam Lawrenc'a! Na początku zwróciłam uwagę na reakcje Cynthii w aptece "Lawrence! To jest szafa z truciznami!". Brałam to za pewnik winy i oczywiście się myliłam! :)

Ja zgadłam :D ! Choć zbili mnie stropu na pewien czas to od początku podejrzewałam mężusia a i ta Howard jakoś nazbyt się rzucała ;) Fajna książka tak na 4+ albo i 5= :)

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Agathy Christie. Książka niezbyt trafia w moje gusta, a jednak niektóre rzeczy wydały mi się interesujące. Więcej w recenzji.

A ja dałam się wykiwać. Moje pierwsze spotkanie z autorką i zapewne nie ostatnie. Klimat utworu strasznie mi się spodobał, i ten język.... dla mnie bomba!

hmm pierwszy raz czytałam książkę pani Christie i jest dość dobra. Dużo zawiłości w akcji i niespodziewane zakończenie...

Podobała mi się. Nie spodziewałam się takiego zakończenia.