Tajemnice Bastide Blanche

Znów pochwała epikureizmu w pięknych okolicznościach Prowansji. Przyjemnie się o tym czyta. Tylko w pewnym momencie zorientowałam się, że w eleganckiej restauracji zachowywałabym się, jak prosty farmer zaproszony na obiad przez nieprzyzwoicie bogatego sędziego Verlaque’a. Nie wiedziałabym, co zamówić, o winach nie wspomnę, Musiałabym się pytać, co to jest osobucco. Ta konstatacja sprawiła, że przestałam się identyfikować z sympatycznymi skądinąd bohaterami książek M.L. Longworth, Verlaque i Bonnet. Uświadomiłam sobie, że bliżej mi do tego prostego farmera, lub matki Marine Bonnet, która nie ma zwyczaju jadać na mieście a ubrania kupuje w sieciówkach. A może nastąpiło zmęczenie materiału (to już siódmy tom serii)? Zagadka kryminalna i tajemnica starego pałacu toczą się jak zwykle na uboczu biesiad i palenia kubańskich cygar. Wątek sprawcy został nie do końca wyjaśniony i dopisany jakby na chybcika. Czytało się miło, ale czar prysł.