Szklarz

“Szklarz” Daniela Komorowskiego to coś dla fanów dynamicznych, momentami krwawych, ale cały czas mocno rozrywkowych kryminałów. Jest to historia pisana w narracji pierwszoosobowej, która naprzemiennie przedstawia czytelnikowi punkt widzenia i zdarzenia spotykające Adama - całkiem sympatycznego i zabawnie uszczypliwego dziennikarza - oraz psychopatycznego mordercę, który mimo tego sposobu narracji, bardzo długo osnuty jest mgłą tajemnicy. Jego rozdziały są dość makabryczne, opisy zbrodni przypominają średniowieczne tortury, a spojrzenie na świat wzbudza w czytelniku ciarki na plecach. Na szczęście napięcie rozładowuje zaraz Adam, miłośnik zagadek, łamigłówek, poprzez które morderca się z nim komunikuje. Cała historia zbudowana jest na znajomym schemacie - sporo się dzieje, akcja jest dynamiczna i zajmująca, są zmyłki i twisty, są wstawki z komentarzami dotyczącymi naszego społeczeństwa, jak i wątek miłosny. Wszystko to znamy, ale tutaj połączone jest tak, że mimo to czytelnik się w historię angażuje i dobrze się przy niej bawi - jakkolwiek dziwnie to brzmi przy krwawym kryminale. To zasługa przede wszystkim lekkiego stylu, który skutecznie rozładowuje napięcie buzujące po rozdziałach przedstawionych z perspektywy mordercy. Budowa zagadki jest przemyślana i skrupulatnie rozpisana, bardzo długo nie sposób domyślić się o co chodzi, ale przed finałem czytelnicy się podzielą - jedni zostaną mocno zaskoczeni, inni sami wpadną na rozwiązanie na chwilę przed jego wyjaśnieniem. Al...

Autor dobrał dosyć niespotykany styl pisarski do swojej książki. Cokolwiek nam tłumaczy jako narrator, to nawet zadaje pytania, niby sobie, ale wiemy, że chodzi nawet o nas, co my byśmy myśleli w danym momencie o tej sytuacji. Bardzo dużo rzeczy nam opowiada, więc dialogów nie ma zbyt dużo. Z pewnością obrał styl pod górkę, gdyż zanim cokolwiek się wydarzy, to wprowadza nas z wolna, ukazuje co pojawia się po drodze i później leci z górki wydarzeniami, których raczej się nie spodziewaliśmy. Później ponownie to samo. Wiemy zatem, że tak szybko nie da się przestać jej czytać, gdyż przerwę można zrobić jedynie po zlocie z górki, bo wcześniej jest za bardzo wciągająco. Historia pokazuje nam losy zwykłego mężczyzny, któremu marzy się wielka kariera pismaka. Oczywiście doczekał się wciągnięcia w wydarzenia, lecz pewien był, że sam będzie sobie panem. Niezbyt miłe zaskoczenie spotkało go niedługo po tym, kiedy zdał sobie sprawę, że został wykorzystany i to przez osobę, która lubi krzywdzić innych. Niby dostał to na czym mu zależało, ale czy teraz jest szczęśliwy? Dodam wam tylko, że trupy, które tutaj spotkamy będą podziurawione przez szkło, które będzie tkwiło w ich ciele. Stąd nazwa Szklarz. Nie będą to smaczne opisy, choć co ciekawe, porównania, które autor zastosował są nie tyle konkretne, ile nieraz nieco zabawne. Główna postać ma ogromny talent do korzystania ze swojej wyobraźni, a co za tym idzie, nawet okrutne zjawiska będą zwracały na siebie uwagę przyrównaniem ich do i...

Adam Labuda ostatnio stracił zapał do pracy. Pomysłów na artykuły nie ma, a szefostwo stawia wymagania. Wszystko się zmienia w momencie, kiedy pod drzwiami znajduje kopertę z zagadką. Rozwiązanie doprowadza go pod adres w którym znajduje zmasakrowane ciało mężczyzny. Przed zawiadomieniem policji robi to, co na jego miejscu zapewne zrobiłby każdy inny dziennikarz. Zbiera materiał do artykułu który wstrząśnie społecznością. Adam jednak zadaje sobie pytanie, dlaczego to on dostał wskazówkę i jaki będzie kolejny krok mordercy.

Pióro autora poznałam sięgając po serię o Wikingach. W wypadku "Szklarza" mamy do czynienia z debiutanckim kryminałem, autor postanowił spróbować swoich sił w nieco innym klimacie. Jakie są moje odczucia po lekturze?

Uważam, że pomysł na fabułę jest niewątpliwie dobry. Historia trzyma w napięciu, a odgadnięcie tożsamości mordercy nie takie oczywiste. Zakończenie książki można powiedzieć, że powala na kolana. Daniel rzuca na czytelników prawdziwą bombę. Niezwykle podobał mi się wątek zagadki i książki w książce można powiedzieć. Z chęcią przeczytam "Uciekaj" jeśli tylko autor podrzuci nam taki smaczek!

Jedyne co mocno mnie irytowało podczas lektury, jak i zwyczajnie przeszkadzało w czytaniu to zbyt dużo informacji właściwie nic nie wnoszących do fabuły. Co bohater jadł, dlaczego robił to, a nie coś innego, i inne "przerywniki" w tym co najistotniejsze. Uważam, że gdyby usunąć te fragmenty to książka była...

Do tej pory znałam autora z popularnych powieści historycznych, więc z dużym zaciekawieniem sięgnęłam po pierwszy kryminał w jego dorobku. Od pierwszych stron zwraca uwagę ciężki, duszny klimat u niepokojaca atmosfera, które zostały nakreślone bardzo zgrabnie.

Fabuła korzysta ze znanych motywów, więc z dużą satysfakcją trafnie domyśliłam się finałowej puenty. Zdecydowanie zakończenie jest tu najmocniejszą i najciekawszą częścią, zwłaszcza, że zapowiada kolejny tom, który w tym momencie intryguje mnie tym bardziej zważywszy na wiedzę, którą już mamy - jestem ciekawa, czym będzie chciał autor zaskoczyć tym razem 😉 Interesujące zakończenie i końcową furtka są bardzo zachęcające.

To ciekawy wstęp do kryminalnej przygody autora oraz nowej serii i jestem bardzo ciekawa, jak to się dalej rozwinie, bo ostatecznie spędziłam z książka całkiem dobry czas i z pewnością sięgnę po kolejny tom😊 Myślę, że warto poznać to nowe oblicze literackie pana Daniela😊

Daniel Komorowski jest autorem cyklu powieści historycznych Furia wikingów. Nie miałam jeszcze okazji po nie sięgnąć, ale może kiedyś, zobaczymy. Udało mi się jednak przeczytać debiutancki kryminał pisarza. Intrygująca okładka zachęca do zagłębienia się w fabułę opartą między innymi na motywie... rozwiązywania łamigłówek. Daleko jej jednak do niewinnej zabawy.

Dziennikarz Adam Lebuda po rozstaniu z żoną postanawia na nowo zaistnieć w świecie mediów. Presja, jaką wywiera na niego naczelny redakcji, w której pracuje mężczyzna, jest ogromna. Gdy pewnego dnia Lebuda znajduje na swojej wycieraczce dziwną przesyłkę, nie spodziewa się, jak bardzo namiesza ona w jego życiu. W tajemniczej kopercie znajduje się bowiem łamigłówka, która doprowadza dziennikarza do miejsca zbrodni i potwornie zmasakrowanej ofiary. Mężczyzna wykorzystuje niespodziewaną możliwość zaistnienia w social mediach i pisze artykuł, pełen gorących faktów prosto z miejsca zbrodni. To wydarzenie staje się swego rodzaju zapalnikiem, który uruchamia falę zdarzeń. Lebuda wydaje się służyć mordercy za łącznik między nim a śledczymi. Nie jest to najlepsze rozwiązanie, skoro dziennikarz jest cywilem, a do tego prowadzący sprawę komisarz Radej go nie cierpi...

Podczas pobytu na komisariacie Adam spotyka miłość sprzed lat, Ewę Bielecką, która obecnie pracuje w policji i bierze udział w tym właśnie śledztwie. Początkowo niechętna, w końcu zaczyna się otwierać na stare-nowe uczucie,...