Świat Zofii

Jak to się stało, że powieść, którą norweski nauczyciel filozofii napisał dla swoich dzieci, stała się w ciągu roku bestsellerem, wydawanym w wielu krajach wszystkich kontynentów, zaś w ciągu miesiąca - książką czytaną przez młodzież i dorosłych w całej Polsce? Czy zdecydowała o tym tylko pasjonująca fabuła, pełna tajemnic i niespodzianek?Może powszechne niezadowolenie ze stanu rzeczy w świecie u schyłku XX wieku skłania nas do poszukiwania na nowo wartości ludzkich i stąd bierze się kult wokół tej książki o filozofii dla niefilozofów? A może dziś, gdy psychologowie alarmują, że rośnie samotność dzieci i deficyt ojca w naszych rodzinach, porusza nas głęboko historia dziewczyny stęsknionej do swego taty?Większość z nas, niezależnie od wieku i płci, może odnaleźć w sobie piętnastoletnią Zofię, która żarliwie podejmuje podstawowe pytania. Może zatraciliśmy zdolność naturalnej, pełnej zadziwienia refleksji i lektura książki Gaardera pomaga nam odnaleźć ją w sobie na nowo?Zachęcony napływającymi zewsząd porywającymi recenzjami, postanowiłem wydać tę intrygującą książkę, choćby po to, aby przeczytali ją moi synowie. I niepostrzeżenie, urzeczony lekturą, sam stałem się jednym z milionów entuzjastów "Świata Zofii". Dziś z radością podpisuję do druku jej drugie wydanie.[Jacek Santorski & CO, Warszawa 1995]

Pierwszy raz "Świat Zofii" przeczytałem 10 lat temu (wiem, że zabrzmi to trywialnie, ale jak ten czas leci!), w wakacje po zakończeniu podstawówki. Pamiętam, że książka wywarła wtedy na mnie duże wrażenie - ot, taki książkowy Matrix. Oceniałem ją wtedy bardzo wysoko. Niedawno przypomniałem sobie o tym tytule i postanowiłem odkurzyć swoją zaśniedziałą już nieco znajomość historii filozofii.Tym razem lektura wydała mi się toporna. Nie wiem dlaczego. Może po zajęciach z myśli filozoficznej na studiach, ta część książki, która stanowi jej znakomitą większość, traci na odkrywczości i świeżości. A może to ja się zmieniłem i wypracowałem swoją własną filozofię, głuchą na dorobek wieków? Może wpływ na to miał kiepski styl, niezdarnie maskujący fakt, że ta książka naprawdę JEST podręcznikiem (wyraźne rozdzielenie fabuły od części podręcznikowej, tytuły rozdziałów, a w końcu indeks wprost na to wskazują), przez co "dialogi" to głównie napakowane faktami monologi przerywane krótkimi "dlaczego", "rozwiń", "wyjaśnij". Warstwa fabularna istnieje, ale stanowi jedynie pretekst do wbijania faktów.Jednak nawet podczas drugiego obcowania z tą pozycją odnalazłem coś interesującego, dziwiłem się różnicom kulturowym i norweskiemu stylowi życia.Wiem, że cały ten komentarz brzmi dość pejoratywnie, ale nie było to moim zamiarem. Książka adresowana jest do dzieci i nastolatków, a dobrze pamiętam, że w tym wieku podobała mi się bardzo. To teraz z niej wyrosłem, co wcale nie znaczy, że dla swojej grupy ...

Jedna z moich "ulubieńszych" książek. Przyznam szczerze, że dopiero za trzecim podejściem udało mi się ją przeczytać. Nie wiem, może jest to jedna z tych książek, do których trzeba "dojrzeć". Nie zmienia to jednak faktu, że nie żałuję i chętnie jeszcze do niej wrócę. Bardzo zaciekawiła mnie filozofią i pomogła nieco "uporządkować" wiedzę z jej zakresu. Ze swojej strony mogę tylko polecić, chociaż zdaję sobie sprawę, że nie każdemu ta książka przypadnie do gustu. Pozdrawiam !

Początkowo byłam do książki nie najlepiej nastawiona, ale w końcu dałam się namówić na przeczytanie. Jest dobra, prosto i logicznie napisana, choć niektóre wykłady musiałam czytać dwukrotnie. Szczerze polecam, choć mam pewne wątpliwości czy każdy nastolatek zrozumie i będzie w stanie przeczytać całość. Mimo wszystko - klasyka, która każdy prędzej czy później poznać powinien.

"Świat Zofii" przenosi nas w świat w filozofii od jej najwcześniejszych form po czasy nam współczesne. Podróż jest bardzo ciekawa, gdyż nie podawane są same suche fakty, ale założenia doktryn filozoficznych poznajemy razem z bohaterką analizując otaczający nas świat. Książka dla wszystkich, a szczególnie dla tych, którzy chcą spojrzeć na filozofię pod innym kątem.

Czytałam tę książkę tak, bo akurat należała do najnowszych nabytków biblioteki. Zainteresowałam się dziwnym tytułem,niesamowitą okładką, otem krótką recenzją na tyle i objętością.Może ten tomik troszke przeraża ilością wiedzy w niej zawartej,ale naprawdę ciekawie się czyta i przede wszystkim szybko.Wiele faktów przeplata się z magiczną fabułą.Super =)

Oj.. trochę, wiele nowych informacji już mi wyleciało z głowy choć były tak godne wiedzy. Na początku przyznam szczerze, że nie mogłam doczekać się końca co wyniknie z tą Hildą i majorem. Ale powoli zatapiałam się w filozoficzne nauki Alberto. Żeby zapamiętać wiele będę musiała z kilka razy ją jeszcze przeczytać ;)

Na początku mnie zaciekawiła i te pierwsze listy od nieznajomego czytałam z przyjemnością, ale im dalej brnęłam, tym bardziej te listy zaczynały mnie coraz bardziej nudzić, bo były po prostu zbyt często i za długie. Tak samo rozmowy z Albertem. W końcu tylko pobieżnie lustrowałam tekst i czytałam tylko rozdziały z życia Zofii. A wątek z Jorunn i Jorgenem na urodzinach Zofii mnie totalnie rozwalił. Miałam wrażenie, że rodzice Jorunn to wszystko widzą i jeszcze to akceptują. Może w tej kwestii w Norwegii jest inaczej? Nie sądzę. Niemniej miałam ochotę jak najszybciej skończyć książkę, by nie mieć nigdy z nią do czynienia. Nie sądzę, bym kiedykolwiek spróbowała ją jeszcze raz przeczytać, tym razem dokładnie. Wydaje mi się książką dla głupich nastolatek, tyle, że z poważnym wątkiem, jakim jest filozofia.na pewno kiedyś dorosnę do tego by przeczytać te wykłady filozoficzne, ale nie wiem czy się zdobędę na czytanie o codziennym życiu Zofii. tak więc, nie będę polecać, ani odradzać, bo każdy ma inny gust.

Świetny wstęp do historii filozofii dla dzieci i osób z niewielką i nieuporządkowaną wiedzą na ten temat (dlatego i tylko dlatego sięgnęłam więc po tę książkę), chociaż mogłoby być dużo lepiej, gdyby materiał był bardziej wyczerpujący (podczas czytania musiałam często sprawdzać to i owo w encyklopedii, bo opis zagadnień, którym wypadałoby poświęcić chociaż pół strony, został albo ograniczony do minimum, albo całkowicie pominięty). Inna sprawa, że najchętniej "odchudziłabym" książkę z naiwnej, nieciekawej i wymyślonej "na doczepkę" fabuły. Drażnił mnie też fakt, że powieść natrętnie i zbyt szybko odpowiada na zadane przez samą siebie pytania, odbierając czytelnikowi przyjemność myślenia, i spieszy się z "łopatologicznym" tłumaczeniem rzeczy oczywistych lub niemal oczywistych. Żałuję, że nie przeczytałam tej książki, kiedy byłam trochę młodsza, ale i tak uważam ją za dobry początek mojej filozoficznej podróży.

Korciła mnie od dawna, zachęcając z bibliotecznej półki okładką i samą kategorią - filozofia. Było to coś nowego, świeżego, coś, z czym jeszcze nie miałam jako tako do czynienia. Pomysł na książkę - super! Coś, co się nie zdarza, a powinno. Sama książka - jeszcze lepiej. W bardzo przystępny sposób opisuje i tłumaczy poglądy całej gamy filozofów. Gdy "wykład" zaczynał być nużący lub trudny do zrozumienia, wtrącała się Zofia - albo z anegdotą, albo z prośbą o dokładniejsze wytłumaczenie. A końcówka, choć szokująca i zaskakująca, wyprowadziła wszystko na prostą. Zmusiła do poświęcenia dłuższej chwili na zrozumienie, ale w sumie pasowała idealnie. Polecam, mimo (a może właśnie) że jest to lektura nie dla rozrywki, a dla zastanowienia.

Po "Świat Zofii" sięgnęłam jeszcze w podstawówce i może to był błąd? Miałam wiele ambicji żeby ją skończyć i dobrze zrozumieć, ale zdecydowanie za mało siły i wiedzy. Każdy kolejny list coraz bardziej mnie męczył, podobnie jak inni zaczęłam skupiać się tylko na fabule. Z perspektywy czasu uważam, że to mimo wszystko nie jest książka skierowana do młodszych odbiorców. Być może spotkam się z nią jeszcze raz.

Spodziewałam się czegoś lepszego bo "światowym bestsellerze". Może sięgnęłam po tę książkę trochę za późno, bo właściwie niczego nowego się z niej nie dowiedziałam, już wcześniej wiele wiedziałam o historii filozofii. Przyznam, że książka do połowy koszmarnie mnie nudziła i cudem zmuszałam się, żeby czytać dalej. Dopiero po połowie coś "ruszyło" i mnie jako tako wciągnęło. Może być, ale bez rewelacji.

Dawno temu zaczęłam czytać tę książkę i szczerze mówiąc z lekka mnie znudziła (nie bez znaczenia był mój młody wiek, gdy sięgałam po tę książkę). Nie jestem pewna czy jeszcze kiedyś wrócę do tej książki chociaż zdaję sobie sprawę, że to kawałek dobrej literatury. Cóż, pozostaje mi życzyć miłej lektury wytrwalszym ode mnie :)