Srebrny dzwoneczek

Emilia Kiereś

7.8 /10

Ocena 7.8 na 10 możliwych
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów

Lista autorów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.8 /10

Ocena 7.8 na 10 możliwych
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów

Opis

Oto ciepła, ponadczasowa, ujmująca opowieść , która nauczy małych czytelników mierzyć się z wielkimi problemami. Cieszę się, że mogłam zilustrować tę książkę - i dumna jestem z tego, że napisała ją moja własna córka! Emilia Kiereś - tłumaczka, redaktorka.
Srebrny dzwoneczek jest jej debiutem literackim. Autorka mówi o nim: to letnia, wakacyjna opowieść (...) książeczka trochę wesoła, trochę smutna, trochę podnosząca na duchu, a trochę melancholijna - taka jak każde lato, które zawiera w sobie cząstkę jesieni.

Książka wpisana na listę Białych Kruków 2011.

Data wydania: 2010

ISBN: 978-83-62199-20-4, 9788362199204

Wydawnictwo: AKAPIT PRESS

Kategoria: Dla dzieci

Stron: 120

Mamy 3 inne wydania tej książki

Autor

Emilia Kiereś

Urodzona 12 lutego 1981 roku w Polsce (Poznań)

Autorka i tłumaczka książek dla dzieci i młodzieży, ilustratorka. Ukończyła poznańskie Liceum Ogólnokształcące św. Marii Magdaleny; jest absolwentką Instytutu Filologii Polskiej UAM w Poznaniu. Zanim zaczęła pisać książki, zajmowała się tłumaczeni...

Pozostałe książki:

Na Jowisza 2! Nadal uzupełniam Jeżycjadę

Sylaboratorium czyli Leksykon młodego erudyty

Wszystkie książki Emilia Kiereś

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Srebrny dzwoneczek i nieśmiała Marysia

22.06.2023

@maciejek7 × 25

Srebrny dzwoneczek

11.11.2021

Kilka dni temu recenzowałam dla Was książkę Złota gwiazdka. Przyszedł jednak czas na to, bym poznała i pierwszą część tego krótkiego cyklu, a tą książką jest właśnie Srebrny dzwoneczek. Powiem szczerze, że nie wiedziałam czego spodziewać się po tej powieści, skoro druga część tak mocno mi się spodobała. Czy będzie słabiej? Czy popełniłam błąd, czy... Recenzja książki Srebrny dzwoneczek

@Natalia_Swietonowska × 2

Baśniowa historia

8.09.2019

Srebrny dzwoneczek to historia, która ma znamiona baśni, a przy tym zachwyca swoją realnością. Wiele dzieci, zwłaszcza tych młodszych ma problem z nieśmiałością i boją się zmian. Dla małego człowieka strach przed szkołą jest naturalny. W tej historii potęguje go jeszcze stres związany z pojawieniem się nowego członka rodziny. Z każdą stroną obserw... Recenzja książki Srebrny dzwoneczek

@Patriseria

Zobacz wszystkie (3) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@maciejek7

2023-06-22

8 /10

Przeczytane dla dzieci Legimi

Chociaż jest to książka przeznaczona dla dzieci i nie ma w niej zbyt wartkiej akcji, to tak mnie wciągnęła jej fabuła, że nie mogłam się od niej oderwać.
Po południu ponownie przeczytałam tę książeczkę razem z wnuczką. Jest co prawda rok starsza od bohaterki, bo właśnie skończyła naukę w pierwszej klasie, ale początkowo również, tak jak Marysia, nie czuła się zbyt pewnie w szkole.
Mają uwagę zwróciła okładka tej książki, wydawała mi się dziwnie znajoma... Sprawa się wyjaśniła dość szybko, bo okazało się, że okładkę jak również pozostałe ilustracje wykonała Małgorzata Musierowicz a na dodatek autorka jest jej córką.
Z Emilią Kiereś po raz pierwszy mam kontakt, lecz myślę, że nie ostatni, tym bardziej, że są następne części z serii "Srebrny dzwoneczek".

× 11 | link |

@luizko

2022-03-29

6 /10

Przeczytane

@Natalia_Swietonowska

2021-11-11

7 /10

Przeczytane Posiadam Recenzenckie

@abdita

2019-11-23

8 /10

Przeczytane

@Patriseria

2019-09-08

10 /10

Przeczytane

Cytaty z książki

“Wyruszyli z tatą zaraz po obiedzie. Jak dobrze było jechać na wakacje! Tata gwizdał pod nosem, a Marysia przyglądała się pięknemu światu za oknem.”

“Powoli zapadał zmierzch. Pod zachmurzonym niebem było duszno i gorąco. W gęstej kępie roślin na środku trawnika głośno grały świerszcze. Dziewczynka bardzo lubiła ten dźwięk. Przypominał jej wszystkie minione wakacje.”

“W starej lipie coś nagle załopotało i spomiędzy liści wyleciał duży ptak. Wylądował na sąsiednim drzewie i, głośno skrzecząc, znikł między gałęziami.”

“Ciocia z szurgotem odsunęła swoje krzesło i, gibka jak pantera, poderwała się, żeby zaparzyć herbatę dla siostrzenicy. Zawsze wszystko robiła w błyskawicznym tempie i bez wahania - i zawsze było przy tym wiele hałasu.”

“W świetle dnia domek prezentował się doskonale. Był rzeczywiście maleńki. Miał bielusieńkie ściany i białe okienka z kwadratowymi szybkami, a w każdym z nich wisiały śnieżnobiałe firanki. Okienka były zamknięte.”