Hotel dla Uczuć

Jesteśmy dyrektorami Hoteli dla Uczuć. Gościmy w nich smutek, który zalewa łazienkę, przesącza się do pokojów niżej, a jego głos jest cichy, ledwo słyszalny, więc wymaga uwagi. Złość, która potrzebuje dużo miejsca, by się wykrzyczeć, ale nie może zostać umieszczona w odosobnieniu, bo może zmienić się w Poczucie Winy, Przygnębienie czy Wstyd. Spokój, który koi i nie sprawia problemów. Uczucia radosne, przygnębiające, głośne i ciche. Nie można ich popędzać, każdemu z gości należy poświęcić czas, a choć niektórzy bywają trudni — są równie ważni. Jedne uczucia czasami pomagają w prowadzeniu hotelu (chociażby Duma i Ufność), a inne wynagradzają ciężką pracę (jak Miłość i Radość). I tak toczy się życie w naszych sercach.

Książkę przeczytałam w dniu, gdy spędziłam godzinę u psychologa rozmawiając o uczuciach. Dorośli ludzie debatowali o wszystkim tym, co Lidia Branković ubrała w bardzo prostej formie. Autorka wyjaśniła świat emocji dzieciom oraz zgrała się z duszą dorosłego. Magia tytułów, które dobrze ujmują temat zdrowia psychicznego. Nie ważne, ile ich spotykam, za każdym razem jestem zaskoczona oraz pełna uznania. Za każdym razem żałuję, że nie miałam takich książek w dzieciństwie i cieszę się, że teraz powstają.

przekł. Emilia Kiereś

Lidia Branković oraz Wydawnictwo Kropka zapraszają czytelników do szczególnego miejsca, jakim jest "Hotel dla uczuć", w którym każde uczcie, nawet to najbardziej uciążliwe, jest zawsze mile widziane i traktowane według potrzeb.

W tym niezwykłym hotelu złość może krzyczeć ile tchu w płucach, a smutek zalewać przestrzeń potokiem łez. Spokój może wypoczywać beztrosko, bo nigdy nie sprawia kłopotów. Wdzięczność, ufność, duma także mają w tym hotelu swoje miejsce, tuż obok radości i miłości.

"Hotel dla uczuć" jest przestrzenią wyjątkową, wręcz niepowtarzalną. Każdy z nas nosi go bowiem w sobie i jak najlepszy dyrektor dba o swoich "gości".

A uczucia duże lub małe, wzbudzające śmiech lub łzy nieustannie meldują się w kolejnych pokojach. Wszystkie są ważne, zasługują na uwagę, a jak długo zostaną tylko od nas zależy.

Książka Lidii Branković ma ciekawą szatę graficzną, a wielowarstwowość zapisanej w niej historii zachęca do rozmowy.

To lektura, którą można czytać tuż przed snem. Autorka w niebanalny sposób opisuje najmłodszym uczucia, które nierzadko trudno im okiełznać. Porównanie uczuć do hotelowych gości, goszczących w naszych ciałach uważam za niezwykle trafne.

Ta książka winna znaleźć się w wielu przedszkolach i domowych biblioteczkach.