Śmierć pięknych saren. Jak spotkałem się z rybami

Name: Śmierć pięknych saren. Jak spotkałem się z rybami
Rating: 8.51 (37 reviews)
ISBN: 9788362676408

Ota Pavel

8.5 /10

Ocena 8.5 na 10 możliwych
Na podstawie 37 ocen kanapowiczów

Śmierć pięknych saren. Jak spotkałem się z rybami

Lista autorów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

8.5 /10

Ocena 8.5 na 10 możliwych
Na podstawie 37 ocen kanapowiczów

Opis

Zawarte w książce opowiadania czeskiego pisarza Oty Pavla (1930-1973) z tomów Śmierć pięknych saren i Jak spotkałem się z rybami to liryczno-groteskowy powrót do mitycznej krainy dzieciństwa, do symbolizowanego przez baśniowy świat przyrody poczucia wolności i pierwotnej harmonii. Szczególną rolę w tym mikrokosmosie odgrywa najbliższa rodzina młodego bohatera, a zwłaszcza portretowany z czułą ironią ojciec - komiwojażer, filozof i namiętny wędkarz.

Data wydania: 2015-01-19

ISBN: 978-83-62676-40-8, 9788362676408

Wydawnictwo: Czuły Barbarzyńca - Świat Literacki

Cykl: Biblioteka (Czuły Barbarzyńca), tom 076

Kategoria: Opowiadanie zagraniczne

Stron: 218

Mamy 5 innych wydań tej książki

Autor

Ota Pavel

Urodzony 2 lipca 1930 roku w Czechach (Praga)

Ota Pavel, właśc. Otto Popper – czeski pisarz, dziennikarz i reporter sportowy. Urodził się jako trzeci, najmłodszy syn żydowskiego komiwojażera Leo Poppera. Wczesne dzieciństwo spędził w Pradze, potem jego rodzina przeprowadziła się do rodziców oj...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Ota Pavel

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

To co najważniejsze.....

WYBÓR REDAKCJI

4.02.2023

Książkę czytam po raz drugi i myślę, że nie ostatni. Tym razem już jestem po lekturze Haska i Hrabala. Książka jest kwintesencją literatury czeskiej. Nie ma tu patetycznych scen, w których lubujemy się my, Polacy. Wszystko jest proste, oswojone, zwykłe. I w tej zwyczajności tkwią wielkie dramaty i życiowe tragedie: miłość, strata, rozczarowanie ży... Recenzja książki Śmierć pięknych saren. Jak spotkałem się z rybami

@Renax × 27

Uczta kulinarna

5.02.2022

Nic nie trwa wiecznie. Ani radość, ani ból, ani młodość. Ani tym bardziej ta powieść. „Śmierć pięknych saren” jest taką książką, która powinna trwać i trwać i dawać rozkosz podobną do tej, jaką czuje w sobie wędkarz podczas łowienia ryb. Podczas tego czasu, gdy jest tylko on i ryby, on i woda, on i tajemnica tego, co skrywa ciemna toń. Niesamowita... Recenzja książki Śmierć pięknych saren

@aga.kusi_poczta.fm × 13

Nie jest to książka o sarnach i rybach, chociaż w niej występują.

9.05.2020

Do przeczytania tej książki zachęciła mnie Bibliotekarka stwierdzając ze zdziwieniem: „To pani jeszcze tego nie czytała?” Miałam ją gdzieś na liście książek do przeczytania, ale na odległym miejscu. Przeczytała więc i jestem zachwycona. Dawno już nie czytałam tak ciepłej i mądrej książki pomimo czasu w jakim się ona dzieje. Bohater jest pochodzeni... Recenzja książki Śmierć pięknych saren

@jatymyoni × 9

Do bólu optymistyczna książka

16.09.2012

Odnoszę wrażenie, że literatura czeska jest w Polsce traktowana niemal jak literatura egzotyczna. Wszechobecna literatura angielskiego kręgu językowego zepchnęła piśmiennictwo naszych sąsiadów na margines polskiej świadomości. Mariusz Szczygieł, najpopularniejszy krajowy czechofil, wraz z „Gazetą Wyborczą” postanowił zmienić istniejący stan rzeczy.... Recenzja książki Śmierć pięknych saren

@MarKo × 1

Zobacz wszystkie (4) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@literackiespelnienie

2021-07-24

7 /10

Przeczytane Czechy Opowiadania Komedia

,,Upij się - będziesz szczęśliwy przez jeden dzień. Ożeń się - będziesz szczęśliwy przez trzy dni. Zostań rybakiem. Pozostaniesz szczęśliwy do końca życia''. Przewrotne opowiadania o łowieniu ryb, gdzie rzeka dyktuje tempo wydarzeń. Morskie stworzenia otrzymują ludzki głos błądząc w ludzkich majaczeniach gdzieś nad brzegiem wspomnień. Brzydkie słowa oddają pokłon słowiańskiej naturze. Jak to w czeskim kinie (w czeskiej literaturze) dużo zgryźliwego humoru, witalnej hecy, pijackiej gry słownej. Zaprawione śliwowicą i pysznymi węgorzami z europejskiej smażalni. Radość życia poplątana ze wzruszeniem i łzą na pożegnanie dawnej wesołkowatości. Mimo prostej formy, gdzie chodzenie nad staw okazuje się największą atrakcją liryczną - kolorytu nadają piosnki, którymi szczycą się panowie i panie. Melodyjny werset wrzucony tu i ówdzie umuzycznia relaksacyjny ton opowieści. Pijaństwo zatacza szerokie kręgi - rum wlewany do pyszczka kręgowca pozostanie synonimem absurdu, gdzie pstrąg nietrzeźwy jest niepożądany. Autor dorzucił narrację wojenną. Naśmiewanie się z żydów, wiarygodny komediodramat, gdzie defetyzm wojenki z impetem ląduje w kabaretach jajcarskiej słowiańszczyzny literackiej. Ota Pavel w gawędziarskim freestyle'u nie rozlicza się z dzieciństwem, jakby mogły wskazywać wstępne zapewnienia. Dla mnie to wycieczka po czeskiej duszy, która pragnie towarzystwa, suto zakrapianego stołu, gospodarskiego ekspresjonizmu, dobrego alkoholu i rodzinnych pasji.

× 10 | link |

@bea-ta

2019-11-17

9 /10

Przeczytane Biblioteka domowa przeczytane 2017

Piękna wyprawa w czas dzieciństwa. Przesiąknięta miłością i wyrozumiałością do najbliższych. Nostalgiczna. Oniryczna. Piękna.

Mimo że opowieść ta obejmuje również lata II wojny światowej, a narrator jest żydowskim chłopcem, to nie cierpienia i sankcje stosowane przez III Rzeszę wobec ludności żydowskiej, przyjmują rolę głównych wydarzeń. Owszem, pojawiają się. Ale tak, jak u dziecka. Bez historycznej świadomości wydarzeń. Wyjazd braci do obozu koncentracyjnego był tu ważny, bo posłużył jako pretekst do opowieści o psie Holanie i polowaniu na rogacza. Ważna była dziecięca duma z osiągnięć ojca i nadzieje dzieci rozbudzane jego marzeniami. Ważne było mocne stąpanie po ziemi przez matkę. Ważny był świat zwierząt, kontakt z naturą. I dziecięce spojrzenie na finansowe krachy i eldorada rodziny.

Moją uwagę zwróciło ówczesne podejście do wychowania dzieci. Fakt, że „mamusia sprała” narratora „pejczem na psy” wyszedł niejako przypadkowo w opowieści o jego talentach kupieckich (a raczej ich braku), jako konsekwencja jedynej dokonanej w życiu transakcji handlowej: sprzedaży, podczas wojny, jedenastu tomów Tarzana, podarowanych wcześniej narratorowi przez ciotecznego brata. I zaraz wyobraźnia podsunęła mi książkę czytaną za kilkadziesiąt lat, będącą wspomnieniami dzisiejszego chłopca potraktowanego pejczem przez matkę.
Książka pełna jest naturalnych przejawów życia będących udziałem dziecka (i jako uczestnika, i jako obserwatora). Próbuję sobie zestawić ówczesne do...

» czytaj dalej

× 6 | link |

@EwaK.

2023-05-05

9 /10

Przeczytane

Nie ma nudniejszego hobby pod słońcem niż: szachy, grzyby i ryby. (No może jeszcze lwyby, cytując Kabaret Starszych Panów.) Tak sądzę. Zupełnie nie dla takiego raptusa jak ja. Absolutnie nie moja to bajka ślęczeć nad szachownicą, włóczyć się z koszem po lesie, czy moczyć w rzece żyłkę przyczepioną do kija.
Ale poczytać o tych nudnawych aktywnościach - czemu nie? Zwłaszcza kiedy o obiekcie swojego zainteresowania opowiada pasjonat. A jeśli do tego jest dobrym gawędziarzem i ma pomysł - to nie dość, że warto go posłuchać, jest jeszcze szansa, że trafi się na literacką perełkę. Taką jak „Królewski gambit” o szachach, „Powrót do życia. O żałobie i grzybach.” I wreszcie „Śmierć pięknych saren” o... wędkowaniu i rybach. Prawdziwa literacka uczta. Czułam się, jakbym oglądała dobry film, nie tylko przyrodniczy, ale i obyczajowy, i historyczny.
O czeskich Żydach, o karasiach, karierze od pucybuta do zamożnego człowieka, o królewskich karpiach, o holokauście, rodzinnych więziach i żoninej miłości, o żarłocznych szczupakach i złotych węgorzach, polowaniu na sarny, willi nad jeziorem, przynętach i spławikach, rybach i rybkach, o rybiszczach. I rybakach. Przede wszystkim zaś o afirmacji życia. I ryboterapii, która jest dobra na wszystko.
Książka napisana z subtelną radością, dużym poczuciem humoru, ciepła i poetycka, zaskakująca i oryginalna.
Nawet jeśli ktoś nie poważa wędkarstwa (jak ja), niech spróbuje z tymi pięknymi sarnami, może poczuje flow do wędkowania, a jak...

» czytaj dalej

× 4 | Komentarze (1) | link |

@Antoniowka

2021-02-07

8 /10

Przeczytane

„Dziesiątki razy chciałem odebrać sobie życie, gdy już nie mogłem dłużej wytrzymać, ale nigdy tego nie zrobiłem. Pewnie w podświadomości pragnąłem jeszcze jeden raz pocałować usta rzeki i łowić srebrne ryby. To właśnie jako rybak nauczyłem się cierpliwości, a wspomnienia pomagały mi żyć”*.

„Śmierć pięknych saren” to książka niezwykła, nie tylko jeśli chodzi o treść, ale przede wszystkim ze względu na biografię Autora. Ota Pavel, Żyd – jak to się utarło mówić – naznaczony piętnem Holokaustu, jako dorosły człowiek zapadł na chorobę psychiczną. Ulgę w chorobie przyniosło mu wspominanie dzieciństwa. I tak powstały zbiory opowiadań „Śmierć pięknych saren” i „Jak spotkałem się z rybami”. Głównymi motywami przewodnimi są tu rodzinne perypetie oraz łowienie ryb.

Ojciec Autora, określany przez krytyków literatury współczesnym Don Kichotem, był człowiekiem wielkiej fantazji i niespożytej energii, co – oględnie mówiąc, nie zawsze wychodziło rodzinie na dobre. Zaszczepił też w synach pasję wędkarską, która dawała ukojenie Pavlowi u schyłku życia.

Opowiadania te są niebanalne też z tego względu, że pod płaszczykiem wesołości kryje się dramat wojny, a śmiech przeplata się z płaczem. Niełatwo jest osiągnąć taki efekt bez wrażenia sztuczności, ale Autorowi się to doskonale udało. Gorąco polecam.

* O. Pavel, Śmierć pięknych saren, Wydawnictwo „Śląsk” Katowice, Katowice 1988, s. 205.

× 3 | link |

@zooba

2019-11-27

9 /10

Przeczytane Posiadam Top 10 Fiction

O tej książce wiem od dawna, ale czytać o sarnach, a tym bardziej o rybach nie miałam zamiaru - to zupełnie nie mój rewir czytelniczy. Szczerze mówiąc, aż trudno byłoby mi wyobrazić sobie coś bardziej nudnego.
Błąd, okropny błąd.
To książka piękna, ściskała mi gardło i wyciskała łzy w publicznym miejscu tak, że musiałam przerywać lekturę. Jest w niej tyle spokoju, łagodności, zachwytu. Wspominałam ukochanego Dziadka (który chyba ani jednej ryby w życiu nie złowił), wspominałam dzieciństwo, patrzyłam na pola za oknem i myślałam: what a wonderful world :). Czułam wdzięczność za życie. Napisać taką rzecz to coś wspaniałego.

Muszę dla ścisłości dodać, że najpiekniejsza jest pierwsza część "Śmierć pięknych saren" i Epilog, gdyby ktoś uznał, że co za dużo ryb to niezdrowo. Reszta trochę słabsza, stąd 9 a nie 10 gwiazdek.

× 2 | link |

@luizko

2021-03-08

8 /10

Przeczytane

Jedna z ulubionych i najmądrzejszych książek jakie przeczytałam. Wzruszająca a chwilami tak zabawna... Znakomite te proporcje czeskiego humoru i smutku, który może dotknąć każdego bez względu na narodowość.

× 1 | link |