Recenzje

To co najważniejsze.....

WYBÓR REDAKCJI

4.02.2023

Książkę czytam po raz drugi i myślę, że nie ostatni. Tym razem już jestem po lekturze Haska i Hrabala. Książka jest kwintesencją literatury czeskiej. Nie ma tu patetycznych scen, w których lubujemy się my, Polacy. Wszystko jest proste, oswojone, zwykłe. I w tej zwyczajności tkwią wielkie dramaty i życiowe tragedie: miłość, strata, rozczarowanie ży... Recenzja książki Śmierć pięknych saren. Jak spotkałem się z rybami

@Renax × 27

Uczta kulinarna

5.02.2022

Nic nie trwa wiecznie. Ani radość, ani ból, ani młodość. Ani tym bardziej ta powieść. „Śmierć pięknych saren” jest taką książką, która powinna trwać i trwać i dawać rozkosz podobną do tej, jaką czuje w sobie wędkarz podczas łowienia ryb. Podczas tego czasu, gdy jest tylko on i ryby, on i woda, on i tajemnica tego, co skrywa ciemna toń. Niesamowita... Recenzja książki Śmierć pięknych saren

@aga.kusi_poczta.fm × 13

Nie jest to książka o sarnach i rybach, chociaż w niej występują.

9.05.2020

Do przeczytania tej książki zachęciła mnie Bibliotekarka stwierdzając ze zdziwieniem: „To pani jeszcze tego nie czytała?” Miałam ją gdzieś na liście książek do przeczytania, ale na odległym miejscu. Przeczytała więc i jestem zachwycona. Dawno już nie czytałam tak ciepłej i mądrej książki pomimo czasu w jakim się ona dzieje. Bohater jest pochodzeni... Recenzja książki Śmierć pięknych saren

@jatymyoni × 9

Do bólu optymistyczna książka

16.09.2012

Odnoszę wrażenie, że literatura czeska jest w Polsce traktowana niemal jak literatura egzotyczna. Wszechobecna literatura angielskiego kręgu językowego zepchnęła piśmiennictwo naszych sąsiadów na margines polskiej świadomości. Mariusz Szczygieł, najpopularniejszy krajowy czechofil, wraz z „Gazetą Wyborczą” postanowił zmienić istniejący stan rzeczy.... Recenzja książki Śmierć pięknych saren

@MarKo × 1

Zobacz wszystkie (4) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@literackiespelnienie

2021-07-24

7 /10

Przeczytane Czechy Opowiadania Komedia

,,Upij się - będziesz szczęśliwy przez jeden dzień. Ożeń się - będziesz szczęśliwy przez trzy dni. Zostań rybakiem. Pozostaniesz szczęśliwy do końca życia''. Przewrotne opowiadania o łowieniu ryb, gdzie rzeka dyktuje tempo wydarzeń. Morskie stworzenia otrzymują ludzki głos błądząc w ludzkich majaczeniach gdzieś nad brzegiem wspomnień. Brzydkie słowa oddają pokłon słowiańskiej naturze. Jak to w czeskim kinie (w czeskiej literaturze) dużo zgryźliwego humoru, witalnej hecy, pijackiej gry słownej. Zaprawione śliwowicą i pysznymi węgorzami z europejskiej smażalni. Radość życia poplątana ze wzruszeniem i łzą na pożegnanie dawnej wesołkowatości. Mimo prostej formy, gdzie chodzenie nad staw okazuje się największą atrakcją liryczną - kolorytu nadają piosnki, którymi szczycą się panowie i panie. Melodyjny werset wrzucony tu i ówdzie umuzycznia relaksacyjny ton opowieści. Pijaństwo zatacza szerokie kręgi - rum wlewany do pyszczka kręgowca pozostanie synonimem absurdu, gdzie pstrąg nietrzeźwy jest niepożądany. Autor dorzucił narrację wojenną. Naśmiewanie się z żydów, wiarygodny komediodramat, gdzie defetyzm wojenki z impetem ląduje w kabaretach jajcarskiej słowiańszczyzny literackiej. Ota Pavel w gawędziarskim freestyle'u nie rozlicza się z dzieciństwem, jakby mogły wskazywać wstępne zapewnienia. Dla mnie to wycieczka po czeskiej duszy, która pragnie towarzystwa, suto zakrapianego stołu, gospodarskiego ekspresjonizmu, dobrego alkoholu i rodzinnych pasji.

× 10 | link |

@bea-ta

2019-11-17

9 /10

Przeczytane Biblioteka domowa przeczytane 2017

Piękna wyprawa w czas dzieciństwa. Przesiąknięta miłością i wyrozumiałością do najbliższych. Nostalgiczna. Oniryczna. Piękna.

Mimo że opowieść ta obejmuje również lata II wojny światowej, a narrator jest żydowskim chłopcem, to nie cierpienia i sankcje stosowane przez III Rzeszę wobec ludności żydowskiej, przyjmują rolę głównych wydarzeń. Owszem, pojawiają się. Ale tak, jak u dziecka. Bez historycznej świadomości wydarzeń. Wyjazd braci do obozu koncentracyjnego był tu ważny, bo posłużył jako pretekst do opowieści o psie Holanie i polowaniu na rogacza. Ważna była dziecięca duma z osiągnięć ojca i nadzieje dzieci rozbudzane jego marzeniami. Ważne było mocne stąpanie po ziemi przez matkę. Ważny był świat zwierząt, kontakt z naturą. I dziecięce spojrzenie na finansowe krachy i eldorada rodziny.

Moją uwagę zwróciło ówczesne podejście do wychowania dzieci. Fakt, że „mamusia sprała” narratora „pejczem na psy” wyszedł niejako przypadkowo w opowieści o jego talentach kupieckich (a raczej ich braku), jako konsekwencja jedynej dokonanej w życiu transakcji handlowej: sprzedaży, podczas wojny, jedenastu tomów Tarzana, podarowanych wcześniej narratorowi przez ciotecznego brata. I zaraz wyobraźnia podsunęła mi książkę czytaną za kilkadziesiąt lat, będącą wspomnieniami dzisiejszego chłopca potraktowanego pejczem przez matkę.
Książka pełna jest naturalnych przejawów życia będących udziałem dziecka (i jako uczestnika, i jako obserwatora). Próbuję sobie zestawić ówczesne do...

» czytaj dalej

× 6 | link |

@EwaK.

2023-05-05

9 /10

Przeczytane

Nie ma nudniejszego hobby pod słońcem niż: szachy, grzyby i ryby. (No może jeszcze lwyby, cytując Kabaret Starszych Panów.) Tak sądzę. Zupełnie nie dla takiego raptusa jak ja. Absolutnie nie moja to bajka ślęczeć nad szachownicą, włóczyć się z koszem po lesie, czy moczyć w rzece żyłkę przyczepioną do kija.
Ale poczytać o tych nudnawych aktywnościach - czemu nie? Zwłaszcza kiedy o obiekcie swojego zainteresowania opowiada pasjonat. A jeśli do tego jest dobrym gawędziarzem i ma pomysł - to nie dość, że warto go posłuchać, jest jeszcze szansa, że trafi się na literacką perełkę. Taką jak „Królewski gambit” o szachach, „Powrót do życia. O żałobie i grzybach.” I wreszcie „Śmierć pięknych saren” o... wędkowaniu i rybach. Prawdziwa literacka uczta. Czułam się, jakbym oglądała dobry film, nie tylko przyrodniczy, ale i obyczajowy, i historyczny.
O czeskich Żydach, o karasiach, karierze od pucybuta do zamożnego człowieka, o królewskich karpiach, o holokauście, rodzinnych więziach i żoninej miłości, o żarłocznych szczupakach i złotych węgorzach, polowaniu na sarny, willi nad jeziorem, przynętach i spławikach, rybach i rybkach, o rybiszczach. I rybakach. Przede wszystkim zaś o afirmacji życia. I ryboterapii, która jest dobra na wszystko.
Książka napisana z subtelną radością, dużym poczuciem humoru, ciepła i poetycka, zaskakująca i oryginalna.
Nawet jeśli ktoś nie poważa wędkarstwa (jak ja), niech spróbuje z tymi pięknymi sarnami, może poczuje flow do wędkowania, a jak...

» czytaj dalej

× 4 | Komentarze (1) | link |

@Antoniowka

2021-02-07

8 /10

Przeczytane

„Dziesiątki razy chciałem odebrać sobie życie, gdy już nie mogłem dłużej wytrzymać, ale nigdy tego nie zrobiłem. Pewnie w podświadomości pragnąłem jeszcze jeden raz pocałować usta rzeki i łowić srebrne ryby. To właśnie jako rybak nauczyłem się cierpliwości, a wspomnienia pomagały mi żyć”*.

„Śmierć pięknych saren” to książka niezwykła, nie tylko jeśli chodzi o treść, ale przede wszystkim ze względu na biografię Autora. Ota Pavel, Żyd – jak to się utarło mówić – naznaczony piętnem Holokaustu, jako dorosły człowiek zapadł na chorobę psychiczną. Ulgę w chorobie przyniosło mu wspominanie dzieciństwa. I tak powstały zbiory opowiadań „Śmierć pięknych saren” i „Jak spotkałem się z rybami”. Głównymi motywami przewodnimi są tu rodzinne perypetie oraz łowienie ryb.

Ojciec Autora, określany przez krytyków literatury współczesnym Don Kichotem, był człowiekiem wielkiej fantazji i niespożytej energii, co – oględnie mówiąc, nie zawsze wychodziło rodzinie na dobre. Zaszczepił też w synach pasję wędkarską, która dawała ukojenie Pavlowi u schyłku życia.

Opowiadania te są niebanalne też z tego względu, że pod płaszczykiem wesołości kryje się dramat wojny, a śmiech przeplata się z płaczem. Niełatwo jest osiągnąć taki efekt bez wrażenia sztuczności, ale Autorowi się to doskonale udało. Gorąco polecam.

* O. Pavel, Śmierć pięknych saren, Wydawnictwo „Śląsk” Katowice, Katowice 1988, s. 205.

× 3 | link |

@zooba

2019-11-27

9 /10

Przeczytane Posiadam Top 10 Fiction

O tej książce wiem od dawna, ale czytać o sarnach, a tym bardziej o rybach nie miałam zamiaru - to zupełnie nie mój rewir czytelniczy. Szczerze mówiąc, aż trudno byłoby mi wyobrazić sobie coś bardziej nudnego.
Błąd, okropny błąd.
To książka piękna, ściskała mi gardło i wyciskała łzy w publicznym miejscu tak, że musiałam przerywać lekturę. Jest w niej tyle spokoju, łagodności, zachwytu. Wspominałam ukochanego Dziadka (który chyba ani jednej ryby w życiu nie złowił), wspominałam dzieciństwo, patrzyłam na pola za oknem i myślałam: what a wonderful world :). Czułam wdzięczność za życie. Napisać taką rzecz to coś wspaniałego.

Muszę dla ścisłości dodać, że najpiekniejsza jest pierwsza część "Śmierć pięknych saren" i Epilog, gdyby ktoś uznał, że co za dużo ryb to niezdrowo. Reszta trochę słabsza, stąd 9 a nie 10 gwiazdek.

× 2 | link |

@luizko

2021-03-08

8 /10

Przeczytane

Jedna z ulubionych i najmądrzejszych książek jakie przeczytałam. Wzruszająca a chwilami tak zabawna... Znakomite te proporcje czeskiego humoru i smutku, który może dotknąć każdego bez względu na narodowość.

× 1 | link |