Shitshow! Ameryka się sypie, a oglądalność szybuje

Shitshow nie trafił mnie tak mocno, jak zrobiło Detroit. Głównie dlatego, że już wiedziałem, czego mogę się po LeDuffie spodziewać i byłem mentalnie przygotowany na nasze drugie spotkanie. Popatrzyłem sobie na reportaże, które robił dla lokalnego oddziału Foxa – warto, bo to kanwa spisanych w Shitsow historii, poza tym z łatwością da się je znaleźć na YouTubie. Posłuchałem wywiadów z nim, zobaczyłem, jak reporter gada, ubiera się, gestykuluje, w jakiś sposób oswoiłem sobie go.

Chociaż reportaże są bardzo przygnębiające, bo traktują o beznadziei ludzi zbędnych dla globalnej gospodarki, których na co dzień polityczny establishment ma w dupie, to jednak dzięki pomysłowości, odwadze i werwie LeDuffa, czyta się je świetnie. Reporter na swój błazeński, prostacki sposób, jest w stanie zawsze trafić w sedno problemu, a dzięki temu, że nie jest jedynie biernym obserwatorem - często angażując się w opisywane historie – roznieca na nowo iskierkę wiary w dziennikarski etos.

LeDuff batoży wszystkich równo, niezależnie od koloru skóry, wyznania, czy poglądów politycznych. Równie mocno znęca się nad wszystkimi przedstawicielami establishmentu: Hillary Clinton, Donaldem Trumpem, Tedem Cruzem (taki prawicowy senator) i robiącym im wszystkim dobrze mediom z wielkich miast, które żyją z tego Shitshow.

Czy LeDuff za bardzo nie idzie w tym wszystkim w populizm? Ciężko stwierdzić. Na pewno za pomocą małych historii ...

Charlie LeDuff w pełni zasługuje na miano kontrowersyjnego dziennikarza. I przyznam szczerze, że na początku książki bardzo przeszkadzał mi jego styl pisania. Choć wiedziałam czego się spodziewać – po lekturze „Detroit. Sekcja zwłok Ameryki” poznałam styl Autora, to mam wrażenie, że „Detroit…” nie było aż tak wulgarne i „potoczne”. Bo czy mnie, jako czytelnika naprawdę obchodzi to, że Autor nie czuł się za dobrze po upaleniu się złej jakości trawką? W tym miejscu mogłabym ponarzekać na kondycję dzisiejszego dziennikarstwa czy świata w ogóle…

Jednak narzekać nie będę, bo całe szczęście, książka choć chwilami kuleje pod względem „jak pisze”, to całkowicie broni się jeśli chodzi o „o czym pisze”. Charlie LeDuff pokazuje bowiem Amerykę od niezbyt pięknej strony, jako kraj korupcji, biedy zwykłych ludzi, a także odsłania kulisy wielkiej polityki i działalności mediów (tutaj także tragedia).

Styl pisania Autora typowo amerykański – często lekki, błyskotliwy, dla mnie jednak bywa zbyt „luzacki”. Razi to na początku, potem jest już lepiej. I na koniec ciekawy cytat – aktualny zawsze, zwłaszcza w obecnej sytuacji:

„Teorie spiskowe wypiekane na półprawdach mają tendencję do pęcznienia jak ciasto drożdżowe”*.

* Ch. LeDuff, Shitshow! Ameryka się sypie, a oglądalność szybuje, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2019, s. 59.

"Shitshow!" to kolejna pozycja ukazująca nieznaną nam i zgoła nie cukierkową twarz Stanów Zjednoczonych.

To zbiór reportaży z głębokiej prowincji, umierających miast i zapadłych dziur. Obraz świata dalekiego od nowojorskiego blichtru i waszyngtońskiej wielkiej polityki.
USA według Charliego LeDuffa to nie kraj mlekiem i miodem płynący, ale dla niektórych ostatni krąg piekielny. To kraj prostych rednecków, wykluczonych Czarnych, wykorzystywanych Latynosów, białej hołoty. Kraj biedy, bezrobocia, braku perspektyw, korupcji, klas uprzywilejowanych i tych skazanych na wegetację. To niewydolne państwo, niewydolne stany, miasta, sądownictwo. Bezkarna policja, rosnąca przestępczość i pozorne próby naprawy sytuacji. Skazane na porażkę protesty, stanowiące jedynie okazję dla przestępców i pożywkę dla mediów. To przygnębiający obraz rozpadu społeczeństwa, upadku tradycyjnych amerykańskich wartości i wszechobecnej hipokryzji. Smutna rzeczywistość, w której możliwa była wygrana Donalda Trumpa w wyborach prezydenckich.

Trzeba zaznaczać, że autor nie pretenduje do całościowej, socjologicznej analizy przyczyn wyborczej przegranej demokratów i wygranej Trumpa. Opowiada jedynie o ludziach, niewidocznych dla mainstreamowych mediów, oddaje im należny głos. A jednocześnie kreśli obraz społeczny, który, w jego przekonaniu, miał wpływ na wynik wyborczy. Nie oszczędza przy tym nikogo, ani republikanów, ani demokratów, ani mediów, ani lokalnych polityków.

Nie musim...