Sekret panny Elizy

"Sekret panny Elizy" Annabel Abbs to historia inspirowana prawdziwymi losami Elizy Acton brytyjskiej pisarki i poetki, żyjącej w latach 1799-1859, autorki pierwszej książki kulinarnej z dokładnymi opisami dań i proporcjami.

Jest rok 1835. Eliza Acton marzy o wydaniu kolejnego tomiku poezji lecz wydawca odrzuca jej wiersze i proponuje, aby zajęła się pisaniem książki kucharskiej. Eliza jest początkowo sceptyczna do tego pomysłu jednak trudna sytuacja finansowa jej rodziny powoduje, że kobieta przyjmuje to zlecenie. Eliza decyduje się zatrudnić do pomocy młodą kucharkę Annę, w której drzemie ukryty kulinarny talent ale która potrzebuje praktyki pod okiem doświadczonej gospodyni. Między kobietami niemal od razu nawiązuje się porozumienie. Razem będą odkrywać nowe smaki, tworzyć niesamowite dania, będą też zwierzać się sobie ze swoich problemów i sekretów. W kuchni pensjonatu rodziny Acton dwie kobiety odnajdą siłę i inspirację, przeżyją chwile radości i smutku ale też stworzą razem piękną historię ...

Och! Ta książka jest smakowita, urocza i wzruszająca. Zapewne na długo pozostanie w mojej głowie. Świetnie wykreowane bohaterki, które nie sposób nie polubić. Nie wiem która z nich była mi bliższa czy Eliza - nieustępliwa i niezależna jak na czasy, w których żyła, czy Anna - zawsze oddana, pracowita i opiekuńcza. Losy ich obu mnie poruszyły. Bardzo podobało mi się tło historyczno-obyczajowe tamtych czasów. Autorka z łatwością oddała tamtejszy klimat, z wyczuc...

Historyczna. Ciekawa. Smakowita. Idealnie oddająca klimat swojej epoki. Oparta na faktach. Wciągająca. Pełna bólu, ale i nadziei. Dokładnie tak można opisać tę powieść.

To historia Elizy, pisarki, która po dostaniu propozycji napisania książki kucharskiej odkryła gotowanie na nowo. To opowieść o sile, o odwadze, o walce ze stereotypami, bo w tamtych czasach gotowanie nie było zajęciem dla dam. I chociaż fabuła nie wydaje się być skomplikowana, to atmosfera tej powieści jest całkowicie autentyczna. Autorka w świetnym stylu prowadzi nas przez wydarzenia, a robi to tak, że nagle książka kucharska staje się księgą magiczną.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale podoba mi się w jaki sposób łączy fikcję z prawdziwymi wydarzeniami. To bardzo dobra powieść, w której znajdziecie coś więcej niż tylko porywy serca czy życie według konwenansów. Polecam.

SEKRET PANNY ELIZY
Annabel Abbs
Mando

"Sekret panny Elizy" to zbeletryzowana powieść o Elizie Acton, która była twórczynią książki kucharskiej "Nowoczesne gotowanie we wszystkich dziedzinach. Zredukowane do łatwych praktyk, do użytku domowego".
Co ciekawe ta książka powstawała dziesięć lat, była wydana w 1845 roku i odniosła ogromny sukces wydawniczy oraz stała się bestsellerem. Eliza Acton stała się jedną z najważniejszych Pisarek kulinarnych wszech czasów.

📖📚📖
Anglia, rok 1835.
Eliza to młoda pisarka, która chce wydać swoje poezje. Niestety wydawca je odrzuca i proponuję napisanie książki kucharskiej.
Do kraju docierają rzadkie przysmaki, egzotyczne przyprawy i nie bardzo wiadomo jak ich używać.
Bankructwo ojca Elizy zmusza ją do podjęcia decyzji o napisaniu takiej książki. Zaczyna zbierać przepisy, eksperymentować, mieszać smaki. Odkrywa w sobie talent i pasję do gotowania.
Jej pomocnicą zostaje biedna dziewczyna Ann, w głowie której aż buzuje od pomysłów na nowe przysmaki. Między kobietami jest przepaść klasowa, ale stają się sobie bardzo bliskie. Razem gotują, tworzą, odkrywają nowe, a wszystko to tworzy książkę kucharską,obie mają sekrety.
Przede wszystkim nie zaczynajcie czytać tej książki będąc głodnym. Te wszystkie przysmaki, nazwy, cudowności tylko zwiększą wasz apetyt. 🙂
Książka jest piękną powieścią o tym, że należy walczyć o swoje, nie poddawać się, iść do przodu, kiedy wiatr tego nie ułatwia.
Tam...

Lubicie gotować? Ja nie szczególnie, za to piec już bardzo lubię.

„Sekret panny Elizy” jest fikcyjnym utworem opartym na faktach z życia poetki i pionierki literatury kulinarnej Elizy Acton.

Eliza to młoda kobieta, która wbrew matce, zawsze chciała pisać wiersze i je wydawać. Pewnego dnia idzie do wydawnictwa, do pana Longmana by wydać swój tomik. Ku jej rozczarowaniu wydawca nie ma zamiaru tego robić, a w zamian proponuje jej, by napisała książkę o… gotowaniu. Eliza była zdruzgotana taką propozycją. Osoba która nigdy nie wchodziła do kuchni ma teraz gotować i pisać książkę o tym? Los jednak zdecydował za nią. Bankructwo ojca zmusiło ją do zmiany swojej decyzji. Musi przecież z czegoś żyć. Jak się późnej okazało nie była to zła decyzja. Bardzo szybko nauczyła się sztuki kulinarnej, nazwy różnych przypraw i ziół. Zaczęła eksperymentować i sprawiało jej to wielką frajdę.

Anna to skromna dziewczyna pochodząca z ubogiej rodziny. Do tego z rodziny, która ma problemy. Matka jest chora psychicznie, a ojciec często sięga po alkohol. Udaje się ona na służbę do wdowy i starej panny na służbę. Chyba nie może być nic gorszego niż praca u takich dwóch pań. A jednak nie jest tak źle. Eliza i Anna pomimo wielu różnic między nimi, zaprzyjaźniają się ze sobą i wspólnie próbują gotować i eksperymentować w kuchni. Czy ich przyjaźń przetrwa? Czy Eliza w końcu zdecyduje się poślubić kogoś? Przekonajcie się sami.

...

Ostatnio mniej sięgam po thrillery i kryminały, a częściej w moje ręce wpadają książki obyczajowe, najbardziej cieszy to, że są to bardzo dobre historie.
Tym razem przeczytałam powieść magiczną, pełną smaków, taką, która karmi zmysły i wywołuje apetyt nie tylko na to co będzie dalej, ale i na jedzenie. Tyle tu smaków, potraw, a autorka pisze o nich w taki sposób, że wyobraźnia szaleje, a kubki smakowe pracują.

Eliza Acton chce być kobietą niezależną, nie potrzebuje męża, pragnie zostać poetką i po pierwszym sukcesie tomiku wierszy ma nadzieję że jej się to uda. Jest rok 1835, to mężczyźni powinni być poetami a kobiety najlepiej żeby były żonami swoich mężów. Wydawca nie chce wydać jej drugiego tomiku wierszy, a namawia ją na napisanie książki kucharskiej. Eliza się oburza, jednak bankructwo ojca zmusza ją do tego. W kuchni odkrywa swoje powołanie, jej potrawy to poezja smaków i feria zapachów. Wcześniej myślała że nie potrafi gotować, w jednej chwili odkrywa w sobie pasje i talent kulinarny, kiedy dołącza do niej służąca Anna, razem tworzą w kuchni zgrany duet, i mimo że są z różnych warstw społecznych przyjaźnią się.

Eliza Acton to postać, która żyła naprawdę, powieść jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Nie jest autorką pierwszej książki kucharskiej ale to jej książka została napisana czytelnie, z dbałością o miary składników, dla kobiet niższej klasy i sprzedała się w dużym nakładzie.

Polecam tą piękną powieść. Znajdziecie tu równi...

Kto lubi książki Jane Austen i sióstr Bronte? Jeżeli tak, to tak książka będzie dla Was idealna. Mimo że jest to powieść napisania współcześnie, to doskonale oddaje ducha tamtej epoki i ma się wrażenie jakby została napisana w XIX wieku.

Akcja dzieje się w 1835 roku. Eliza Acton jest początkującą pisarką i pragnie wydać swoje wiersze. Wydawca nie jest jednak nimi zainteresowany i proponuje młodej kobiecie napisanie książki kucharskiej. Początkowo Eliza odmawia. Traktuje to jak ujmę dla niej jako pisarki. Jednak bankructwo ojca zmusza ją do zmiany decyzji. Eliza uczy się gotować i zaczyna pracę nad książką. Pomaga jej w tym służąca Ann, która pragnie zostać kiedyś kucharką. Między kobietami rodzi się niesamowita więź mimo różnic klasowych.

Ta książka jest inspirowana życiem Elizy Acton, która zasłynęła jako pisarka kulinarna. Do tej pory nie znałam jej, a jej książka była swego czasu bestsellerem.

To powieść przepełniona smakami i zapachami. Słychać w niej brzdęk garnków, siekanie nożem i wszystkie inne dźwięki wydobywające się z kuchni.

Jest to też przepiękna opowieść o przyjaźni i sile kobiet. Można w niej odnaleźć szereg emocji. Jest się ciekawym czy Eliza dopnie swego i napisze książkę i jak się to stanie. Nie można oderwać się od tej powieści. Jest ciepła, przyjemna można powiedzieć domowa a jeszcze bardziej kuchenna. Bo czy nie kuchnia jest sercem domu?

Polecam zatopi...