Prawda

O książkach Igora Brejdyganta słyszałam bardzo dużo dobrego. Dlatego też kiedy nadarzyła się okazja postanowiłam sięgnąć po „Prawdę”. Jako, że autor ma dużo pozytywnych opinii sama chciałam się przekonać, czy skradnie również moje czytelnicze serce.

W Warszawie w luksusowym apartamencie zostają znalezione zwłoki młodej dziewczyny, która została brutalnie zamordowana. Na początku sprawa wydaje się dość prosta w rozwiązaniu. Są dowody, zabójca zostaje złapany i skazany. Jednak po czasie wychodzą na światło dzienne nowe dowody i okazuje się, że prawda jest zupełnie gdzie indziej niż początkowo myślano.

Wow! Wow! Wow! Powiem wam, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką! Już na samym początku mocno wkręciłam się w akcje i nie mogłam się od tej książki oderwać. Każda strona czymś zaskakiwała, ale to zakończenie przerosło moje najśmielsze oczekiwania! Totalnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw! Także z całą pewnością mogę przyznać, że Igor Brejdygant skradł i moje serce.

„Prawda” to książka, w której nie brakuje napięcia i niespodziewanych zwrotów akcji. To sprawia, że czytamy tę powieść z zapartym tchem i z niecierpliwością oczekujemy rozwiązania tej z pozoru łatwej zagadki. Świat przedstawiony skupia się na bohaterach pochodzących ze świata polityki, bogatych elit, ale i przestępczego. Świat ten złożony jest z mistyfikacji i kłamstw, a samo zakończenie jest mocno szokujące. „Prawda” wciąga nas do świata pełnego manipulacji i nie wy...

"Prawda" to kolejna książka autora, z którą przyjemnie spędziłam czas. Śledztwo jest intrygujące. Wręcz dosyć chaotyczne, ale tak w bardzo pozytywnym sensie. Nie brakuje intryg i niebezpieczeństwa. Im coraz bliżej rozwiązania sprawy tym akcja coraz bardziej się rozkręca i coraz więcej okoliczności wychodzi na jaw, które po wyjściu na światło dzienne wydają się wręcz oczywiste, a początkowo takie nie były. Pojawiają się nowe okoliczności, nowe tropy i nowi podejrzani. Początkowo miałam problem żeby się wciągnąć w historię. Jakoś styl autora średnio przypadł mi do gustu, był taki „suchy”. Powodowało to, że występujące tu zwroty akcji, których zresztą nie było tutaj dużo, nie wzbudziły u mnie jakiś emocji.