Popr-ańcy. Tajna misja

Nadchodzi dzień wyjazdu Michała do Anglii. Jednak mieszkańcy Chaty pod Wierchami próbują temu zapobiec. Daktyl w ostatniej chwili wskakuje do bagażnika auta, a za nim szczur. Niespodziewani towarzysze stają się źródłem nieprzewidzianych kłopotów, zaskakujących zwrotów akcji i humoru.

"POPR-ańcy. Tajna misja" autorstwa Anny Sakowicz to kolejna dynamiczna i pełna przygód opowieść. Przedstawiona historia doskonale ukazuje, jak łatwo można wpaść w tarapaty. Wplecenie elementów zwierzęcej perspektywy dodaje całości świeżości i oryginalności. A sama autorka umiejętnie łączy przygodę z lekcją o przyjaźni, odwadze i zaufaniu.

Styl pisania Sakowicz jest przystępny i lekki, co sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Dialogi są zabawne, a postacie – zarówno ludzkie, jak i zwierzęce – wyraziste i pełne charakteru.

"POPR-ańcy. Tajna misja" to idealna lektura dla dzieci, która nie tylko bawi, ale także uczy, jak radzić sobie w trudnych sytuacjach. Bohaterowie przekazują informacje nie tylko jak poruszać się bezpiecznie po górach, ale także jak dużo znaczą słowa przyjaciel oraz pomoc. Gorąco polecam!

Przed wami przygody nietuzinkowej paczki zwanej POPR-ańcy. Ileż oni mają przygód, to głowa mała. Zawsze wpakują się w jakieś kłopoty, choć w gruncie rzeczy nie robią tego specjalnie. Uwielbiają swoje towarzystwo i nie chcą, by ktokolwiek inny odebrał im sposobność bycia ze sobą. W dzisiejszych przygodach po tym jak poznaliśmy słowo ,,dywersja", które szczurek nam solennie wytłumaczył sepleniąc przy tym zabawnie. Jeden z nich usłyszał, że ich właściciel musi polecieć po nową suczkę i każdy z nich odebrał to na swój sposób. Nie chcieli żadnych zmian, więc postanowili, że zabiorą mu bilet, wtedy nigdzie nie poleci i ich problemy będą rozwiązane. Po udanej akcji udawali, że nic nie zrobili, jednak nie do końca byli przygotowani na to, co nadeszło. Niestety dwóch z nich zostało zamkniętych w bagażniku samochodu. Kombinowali jak mogli, by wyjść z tej sytuacji, jednak nic mądrego im do głowy nie przyszło. Jak zakończyła się ich wyprawa?
Przed wami część siódma, która naprawdę potrafi wciągać. Co się kończy w części poprzedniej, to w następnej jest drobną podpowiedzią. W przygodach tych zwierząt nie chodzi tylko o to, że mają przybyć następne, tylko o to, że nie chcą być przez nikogo zastępowane. Czują się źle z powodów swoich braków i robią co mogą, by podszkolić się na byciu lepszym. Idą w kierunku swoich marzeń i się nie poddają. Tu nie jest też ważne, że ktoś przeciąga głoski, a ktoś inny sepleni. Najważniejsza jest tutaj więź jaka się między nimi wytworzyła. Zwierz...