Najbardziej dojrzały tom Tomasz Dalasińskiego, zarówno pod względem formy, jak i treści. Doskonały pod względem kompozycyjnym. Póki nie żyjemy to quasi-autobiograficzny poemat wtłoczony w ponadjednostkowy nurt współczesności – jak mówi sam autor. Osobista perspektywa trzydziestokilkuletniego podmiotu i subtelne odniesienia do dorastania w latach 90. spowodują, że wielu czytelników w podobnym wieku wzruszy się, czytając tę książkę. Nie znaczy to, że Póki nie żyjemy jest tomem skierowanym tylko do jednego pokolenia. Niepokój wyłaniający się z wierszy Dalasińskiego to uniwersalne uczucie, które autor doskonale przeniósł na papier.