Wspomnienia Jadwigi Skirmunttówny, najbliższej przyjaciółki Marii Rodziewiczówny. Panie mieszkały razem 25 lat. Jadwiga towarzyszyła pisarce podczas wojen i pokoju, zarówno w Warszawie, jak i w Hruszowej. Była z nią aż do chwili śmierci. „Przeżyłam z nią, pod jej dachem, 25 ostatnich lat jej życia i na wezwanie wielu osób chciałabym je opowiedzieć bardzo prosto, jak proste i jasne było to nasze życie pod kochanym hruszowskim dachem. (…) Czasy jej dzieciństwa i młodości zrobiły ją taką, jaką pozostała do końca, wytworzyły ten piękny typ kobiety kresowej, która poza wybitnym talentem autorskim umiała pełnić wysoko pojęte obowiązki obywatelki kraju i właścicielki rozległego majątku, którego była prawdziwą matką i panią. (…) Opowiadała mi, że gdy otrzymała zawiadomienie „Kuriera Warszawskiego” o przyznaniu jej pierwszej nagrody, pojechała do Warszawy i zjawiła się w redakcji „Kuriera” nieznana tam osobiście nikomu, z wielką nieśmiałością usiadła i przez dosyć długi czas nikt na nią nie zwracał uwagi. Nareszcie któryś z pracujących tam sekretarzy redakcji zapytał ją obojętnie, czego sobie życzy i kiedy mu powiedziała, że jest Marią Rodziewiczówną i przyszła w sprawie nagrody za „Dewajtisa”, sekretarz się porwał i wpadł do biura redaktora, który zaraz przyszedł i najuprzejmiej ją do swego gabinetu zaprosił. Nagrodę 500 rubli, co było na owe czasy pokaźną sumą, zaraz jej wypłacono.”

Pani na Hruszowej

Opis

Autor

Gdzie kupić

Moja Biblioteczka

Recenzje

Piękno polskich Kresów i niezwykła pisarka - "Pani na Hruszowej" Jadwiga Skirmunttówna

25 lat z przyjaciółką.

"Chcesz mieć, to dawaj"

Wspomienia

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

Cytaty z książki

Pozostałe książki z cyklu