Nocna zamieć

Pan to potrafi opowiadać, panie Theorin.👍👌 To jeden z nielicznych pisarzy, którzy doskonale potrafią "robić atmosferę". Jego opisy są tak plastyczne, że to się wprost widzi w swojej głowie i wręcz namacalnie czuje.

Chłód, wiatr wdzierający się w każdy zakamarek jestestwa, poczucie wyobcowania na śnieżnej pustyni, gdzie za kamrata tylko fog... Historia nie jest zaliczona do gatunku horror, ale ja trzęsłam się jak osika ze strachu, czytając ją w nocy, kiedy wszyscy inni spali, li tylko przy lampce.

"Nocna zamieć", to drugi tom cyklu "Kwartet olandzki", zostały mi do przeczytania jeszcze dwa tomy, wierzę, że one dostarczą mi równie ciekawych i zapierających dech w piersiach wrażeń, a póki co, ode mnie w pełni zasłużona, kolejna "ósemka", dla autora.

Olandzkiego kwartetu ciąg dalszy...

Theorin chyba nisko latał, jak pisał "Nocną zamieć" ,bo ewidentnie zalatuje mi tu obniżeniem pułapu w tej części cyklu. Nie wiem, czyja to wina...Może zmiany tłumacza....? Nie wnikam ale to wielce prawdopodobne - różnica w moim subiektywnym odbiorze treści obydwu książek jest dość znacząca i odczuwalna.
Niby wszystko jest : tajemnica z przeszłości, nawiedzony dom, trup (a nawet kilka), natomiast to co najbardziej mnie "raziło" to brak konkretnego, policyjnego śledztwa, które nawet jeśli jakieś tam jest, toczy się zupełnie okazjonalnie. Theorin potrafi pisać bardzo klimatycznie, co już udowodnił w "Zmierzchu" szczególnie jeśli patrzeć na to pod kątem samej wyspy, Olandii która w obydwu częściach tej serii jawi się jako mroczna i surowa kraina, ziejąca chłodem i ponurym klimatem - autentycznie zmarzłam, czytając opisy "faka", bardzo surowej burzy śnieżnej nawiedzajacej wyspę w porze zimowej. Jednak ta część nie porwała mnie tak jak poprzednia. Brakło mi tu takiego w pełni prawdziwego i "nasyconego" wątku kryminalnego, zakończenie też jakoś specjalnie mnie nie powaliło ani nie zaskoczyło więc w sumie dla mnie była to bardziej taka opowieść z dreszczykiem niż rasowy kryminał. Nie spoczywam jednak na laurach, ciągnę tę opowieść do końca serii. A nuż dalej będzie lepiej.....?