Nemezis

Oj, Panie Roth, ależ mi Pan namieszał!
Przez Europę przewalają się wzburzone, wojenne fale. W Ameryce ci, którzy nie mogli poddać się wezwaniu do walki i stanąć z karabinem w ręku, broniąc wartości Zachodu przed szaleńcem z wąsikiem, prowadzą – no cóż, zwykłe życie. Bohaterem powieści Rotha jest Bucky (idealne imię dla amerykańskiego sportowca, widzicie już go?), który oddany swym małoletnim podopiecznym, pilnuje boiska i zaprawia chłopców w bejsbolu. Żar leje się z nieba, powietrze stoi i wydawałoby się, że te wakacje pozostaną w pamięci jako najgorętsze. Tak się niestety nie dzieje – wybucha epidemia polio (szczepionki jeszcze nie wynaleziono), a zamknięci w dzielnicy ludzie na swoje proste sposoby próbują zracjonalizować przyczyny pandemii i wskazać jej sprawcę. Śmierć czai się za rogiem, obłęd rośnie, a Roth oddaje głos monologom wewnętrznym Bucka, skądinąd Żyda z pochodzenia, zakochanego w pięknej i oddanej mu całym sercem Marci.
Co decyduje o naszym losie? Co wpływa na to, że jedni żyją dalej, a drudzy… Gdzie wówczas jest Bóg? Dlaczego pozwala umierać niewinnym? Kto ponosi winę za nieszczęścia tego świata? Kraju, dzielnicy, boiska czy indiańskiego obozowiska nad jeziorem, gdzie dzieciaki chcą po prostu spędzić wakacje? Na ile można winę przypisywać sobie? Czy samoudręczenie uleczy duszę? Wyzwoli z okowów strachu?

Roth stawia przed nami dwa obrazy – idealnego, sympatycznego i poczciwego Bucka, wysportowanego młodzieńca, przed którym czeka cały świat...