Napisz do mnie

No właśnie... Kiedy piszecie recenzję przeczytanej książki, od razu macie w głowie, ile punktów jej dajecie? Czy Wasza ocena klaruje się w miarę analizowania powieści i pisania wspomnianej recenzji? Bo u mnie tym razem chyba przeważy ten drugi sposób. Zwyczajnie nie wiem, jak mam ocenić tę opowieść. Może uda mi się na coś zdecydować, zanim dojdę do ostatniego akapitu tego postu.

"Internety" aż huczą od ochów i achów na temat tego debiutu literackiego. Piękna, przyciągająca wzrok okładka (w moim ulubionym kolorze), rekomendacja znanego pisarza (nie zwracam na nie uwagi, ale w tym wypadku chyba powinnam była) i historia chwytająca za serce. Czego można chcieć więcej? Lektura zapowiadała się zatem interesująco, szczególnie dla amatorów romantycznych fabuł, gdzie króluje atmosfera prawdziwej miłości, takiej, wiecie, od pierwszego wejrzenia i na zabój. Dobra, wiem, że to nie do końca moja bajka. Za mało trupów i rozlewu krwi, za dużo eterycznych zapachów i powłóczystych spojrzeń... ale każdemu należy się szansa, nie? ;-)


Kosma jest dziennikarzem radiowym o magnetycznym głosie, pod wpływem którego kobiety tracą głowę. Matylda to artystka, która marzy, by jej życie stało się ciekawsze i bardziej kolorowe. Oboje po czterdziestce, w związkach i z dorosłymi już dziećmi, doszukują się w szarej codzienności czegoś wyjątkowego. Pewnego dnia Matylda, siedząc w przytulnej kawiarence, pisze list do męża. Taki tradycyjny, odręczny list, na świeżo zdobytej, dość starej l...

Dwójka autorów i podwójne spojrzenie na jedną historię.
Zabieg ciekawy ale w przypadku "Napisz do mnie" okazał się nie trafiony.
Rażący kontrast pomiędzy dwiema narracjami doprowadzał mnie do zgrzytania zębami,do rzucania przekleństwami i rzucania samą książką.
Wielokrotnie byłam bliska poddania się.
W stylu pani Liszewskiej czuć artystyczną duszę,poetykę i romantyzm.Niestety druga strona medalu jest toporna,chamska i naszpikowana zwrotami,które mnie odrzucały.A poziom humoru zupełnie mi nie odpowiadał.
Spotkałam się z podobnym stylem w "Miłości na szkle" Barbary Sęk.
Mam wielki sentyment do listów.Prawdziwych listów pisanych odręcznie.
W czasach licealnych napisałam ich setki a zdobycie pięknej papeterii graniczyło wtedy z cudem.
Sięgając po "Napisz do mnie" chciałam przeżyć powrót do przeszłości. Nie udało się.Gdyby historię Kosmy (okropne imię) i Matyldy napisała tylko pani Lidia to byłaby to piękna,nostalgiczna opowieść. W obecnej postaci większość tekstu drażni i rozczarowuje.
Nie polubiłam bohaterów.Nie wzruszały mnie ich losy a aromat męskich perfum z nutą cytrusów był przysłowiowym gwoździem do trumny. Pospolity zapach wykorzystywany przez większość rodzimych autorek.Naprawdę nie da się wymyślić nic innego?
Pani Lidio może warto się zastanowić nad zmianą współpracownika?
Chętnie przeczytałabym książkę napisaną tylko przez Panią.

Do przeczytania tej książki zachęcił mnie fakt, że autorzy tego debiutu literackiego pochodzą z mojego miasta. I w sumie nie żałuję. Historia jest ciekawa, szybko się czyta. Atutem jest podwójna narracja, gdzie delikatność głównej bohaterki Matyldy została przeciwstawiona męskiemu punktowi widzenia Kosmy. Jeśli jesteście ciekawi efektu tego zabiegu, sięgnijcie po tę książkę ....