Mój drugi brzeg

#Dobrywieczór, #kochani!

Dzisiaj będzie nieco nostalgicznie. Wczoraj, po wizycie na grobach bliskich, przypomniała mi się przestroga mojej ukochanej babci. Swoją drogą, to trudno ją zapomnieć, bo babunia powtarza ją od wielu lat jak mantrę: „Nie znasz dnia ani godziny”. Oczywiście jest w tym sporo chrześcijańskiej wiary, miłości do wnuczki (mimo iż ta już dwie dekady temu stała się pełnoletnia), objawiającej się bezkresną troską, ale i nadziei na lepsze jutro. Jednak w tym lakonicznym, nieco tajemniczym, stwierdzeniu jest coś jeszcze - wiele prawdy i mądrości, które skłaniają do zadumy i refleksji.

Tego samego zdania jest Jan Marczak, bohater powieści:

Tytuł: „Mój drugi brzeg”

Autor: ...

To ciepła i wzruszająca opowieść napisana niezwykle pięknym i poetyckim językiem. Główny bohater- 80letni Jan Marczak- ulega wypadkowi, po którym trafia do szpitala, a następnie do domu opieki. Niemożność mówienia będąca następstwem zdarzenia,pobyt w nowym miejscu wydają się być dla niego nie do wytrzymania. Nie poddaje się on jednak i ćwiczy, dzięki czemu pomału zaczyna znów mówić, a z czasem nawiązuje bliższy kontakt z personelem oraz pensjonariuszami domu opieki. Chętnie z nimi rozmawia, dzięki ich troski, służy dobrym słowem i radą. Jedyna bliska mu osoba jest jego syn Damian, który zbliża się do ojca dzięki narzeczonej- Mai.
Jan, będąc już u schyłku życia, wraca wspomnieniami do przeszłości, która nie należała do łatwych. Wspomina trudne dzieciństwo, a szczególnie duża uwagę poświęca swoim relacjom z kobietami,które miały duży wpływ na jego życie. Dostrzega swoje błędy, które najchętniej by naprawił, lecz czasu nie cofnie. Tęskni za zmarła zona i często do niej mówi. Pomimo choroby, Jan nie jest zgorzkniałym staruszkiem - tryska humorem a do tego jest wspaniałym powiernikiem dla osób ze swojego otoczenia.
Powieśc ta zmusza do refleksji nad swoim życiem, to my je kształtujemy, a nasze decyzje maja ogromny wpływ na jego przebieg.