Mój drugi brzeg recenzja

Kiedy na horyzoncie ukazują się książki, które zahaczają o życie ludzi starszych, właśnie doświadczonych życiem, mających za sobą zdarzenia, które nadal są przed nami. Podobnie jak w „Dniach naszego życia” tak i teraz z pełnym zainteresowaniem przysiadłam do lektury, by w pełni oddać się historii, która już opisem nas zachęca do sięgnięcia po ową pozycję.

Należę do osób, którym opieka nad starszą osobą nie jest straszna. Autor tutaj wpuszcza nas na teren, który dla nie których może być zupełnie obcy, jednakże ja czuję się stabilnie, bo czasem niestety tak właśnie trzeba postąpić – zadomowić się w miejscu, które jest dla nas zupełnie obce.

Nasz bohater – pan Janek – znajduje się w sytuacji bez wyjścia, kiedy po wypadku przestaje mówić i sytuacja zmusza go do zamieszkania w domu opieki. Wbrew pozorom opieka i pomoc jaką otrzymuje w jakimś stopniu (tak mi się wydawało) troszkę go zmienia. Ludzie, których spotyka zostają jego przyjaciółmi i całe jego życie wywraca się do góry nogami. Ogromnie podobały mi się wątki podpisane „rozmowami”. Odniosłam wrażenie, że po prostu Jan przeprowadza ze sobą takie rozliczenie z całego życia – trochę teraźniejszego, trochę przeszłego, bo tak na poważnie nie zna ani dnia ani godziny kiedy jego życie się skończy.

Takie książki zawsze robią na mnie wrażenie. Myślę, że pisanie o tym ostatnim etapie naszego człowieczeństwa to dość trudny temat, bo w końcu większość z nas boi się tych ostatnich dni. Autor opowieść o Janie przedstawił nam w prosty, zwykły, a jakże dosadny sposób. Książka jest naprawdę ciepła, ale też miejscami trudna, więc nie dla każdego nadaje się jako lekkie czytadło. Ja jednak polecam każdemu kto lubi spokojne podróże na drugi brzeg 🙂