Mitologia

Nie jestem szczególną fanką mitologii. Gdybyście mnie zapytali czy lubię tę książkę to pewnie powiedziałabym, że tak sobie, ogólnie to może być, po czym jak zaczynam ją czytać ponownie – za każdym razem wsiąkam.

Tym razem (dzięki ci Zeusie za legimi!) przesłuchałam książkę w wykonaniu pana Wiktora Zborowskiego. Dla samej jego interpretacji warto sięgnąć po tego audiobooka. Osobiście uwielbiam te wszystkie momenty, w których bohaterowie giną lub dzieje im się jakaś krzywda, a pan Zborowski opowiada o tym w bardzo charakterystyczny sposób.

A sama mitologia – kopalnia motywów i symboliki, na których opiera się współczesna kultura, czyli: pozycja obowiązkowa.

Czytana w młodości. Równolegle czytana mitologia wedle pani Markowskiej, która mnie urzekła (mam to wydanie do dziś, choć strony są już osobno - ach, to klejenie.
Parandowski pisał poprawnie.
I nic więcej.

W dorosłym życiu zakochałam się w Tadeuszu Zielińskim, który tak wspaniale tlumaczy mity... [w: Starożytność bajeczna] - z przeproszeniem - totalny odlot! ILeż tu plotek, romansów, zbrodni! Tego porównania nie wytrzymuje Mitologia Parandowskiego.
Parandowski zszedł na dalszy plan (na dobitkę należał do lektur szkolnych).
Az trafilam na jego "Dysk Olimpijski" i "Erosa na Olimpie" - dużo lepsze, strawniejsze i ... TO JEST TEN Parandowski, ktory jest Mistrzem Słowa. A w kwestii mitologii dalej rządzi pan Zieliński (oraz, chyba przez sentyment, wspomniana Markowska), jednak gdyby nie Parandowski...
Czy zrozumielibyśmy tekst z kabaretu (dzieje się na blokowisku) - Skąd Zeus wziął Herę??
Cała nasza historia, osiągnięcia, kultura ..jest w Biblii i Mitologii (jak poniżej wyczytałam). Czy tą Mitologię napisał ten czy inny autor, to insza inszość.

I drogie dzieci, droga młodzieży (bo nie wierzę, że ostał się we wszechświecie choć jeden dorosły, który jeszcze MItologii nie czytał..) nie musicie czytać akurat tego autora. może być Zieliński (wbrew daty urodzenia, to dzisiejszy FB, Pudelek i Onet w jednym :)), moze byc kazdy inny autor, który Wam pasuje. Może być Pietrzy...

Uwielbiam wszystko związane z mitami. Ta pozycja w czasach szkolnych była moją ulubioną.

Klasyka dla chcących zapoznać się z podstawami mitologii greckiej. Znajdziemy tam wszystkie najważniejsze mity, opisy bogów greckich, mniejszą część poświęconą mitologii rzymskiej. Na wstępie dostaniemy ogólny zarys wierzeń i zwyczajów starożytnej Grecji. Tego jak religia ta zmieniała się na przestrzeni lat.
Pozycja bardzo dobra i rzetelna, choć nie można powiedzieć, że autor wyczerpał temat. Niektóre rzeczy zostały potraktowane skrótowo. Znajdziemy za to trochę nawiązań do różnych dzieł Sienkiewicza, Słowackiego, Kochanowskiego.

Możliwe, że teraz znajdziemy na rynku ładniej wydane i napisane przyjemniejszym w odbiorze języku książki o mitologii. Tu momentami opis bywa nużący i niektóre informacje mam ważnie, że mogłyby być inaczej, czytelniej uporządkowane.

Wiadomo sam zarys mitów może nie być łatwy w odbiorze, chociażby przez dużą ilość jej bohaterów. Jednak Parandowski w swej rzetelności, nadal wymieniany jest na pierwszym miejscu, możliwe, że właśnie, dlatego iż nie upraszcza.

Myślę, że warto się z tym dziełem zapoznać. Książka uświadamia nam, jak dużo zaczerpnięć z mitologii greckiej znajdziemy w naszym współczesnym świecie, powiedzenia, przysłowia, zabobony. Ukazuje religię pełną bardziej ludzkich bogów, którzy mają swoje za uszami. Możemy uświadomić sobie, jak ludzką potrzebą jest wiara, nawet taka nieidealna, różniąca się między sobą w różnych rejonach i zmieniająca się co chwilę i zapraszająca do siebie coraz to nowe bóstwa, a ...

Odkąd pamiętam kręciły mnie takie tematy. Cieszę się, że w końcu przeczytałem tę jakże interesującą lekcję historii o greckiej i rzymskiej religii. Z pewnością to nie koniec zapoznawania się przeze mnie z mitologiami.