Mitologia recenzja

W erze, coraz to nowoczesnej technologii, tracimy wszystkie WAŻNE wartości. Zapominamy o swoim pochodzeniu i kulturze; liczy się tu i teraz, nasz MAŁY ŚWIAT. Kto wyznaje wiarę z Jezusa Chrystusa, bądź innego BOGA?
Niektórzy z nas uważają się za ateistów, ale czy istnieje pojęcie człowieka bez wiary? Bo wszyscy w coś wierzymy. Każdy ma swojego boga, czy to w postaci Jezusa Chrystusa i Trójcy Świętej, czy może jakiegoś popaprańca, którego ubóstwiamy muzykę. Jeszcze inny będzie klękał nad najnowszym wydaniem „Vogue”. Jest diametralna różnica pomiędzy „wiarą” a „byciem uduchowionym”.

Setki lat przed naszą erą poeta Homer postanowił zrobić porządek. Wraz z Hezjodem stworzyli etos kosmogoniczny, po którym narodzili się greccy bogowie. Zeus, Hades, Hera, Posejdon… - to nie jest cała „elita”. Nie zapominajmy o rozwiązłości co niektórych. Bożkowie nie byli idealni: mściwi, grzeszni, próżni, ale jakimś cudem uchodzili za obraz boskości, męstwa i piękna. Myślę, że nie jeden psychiatra miałby używanie wobec twórców tych mitów, ale cóż ja mogę rzec, najzwyklejszy „szarak”?

„Mitologia” Parandowskiego, chociaż tak bardzo chwalona i w Polsce, i za granicą, stawiana za wzór wiedzy, mnie kompletnie nie przypadła do gustu. Nie ma wątpliwości, że autor zna się na rzeczy, jednak czytałam lepsze wersje książek podobnego gatunku.

Parandowski powoli wprowadza w temat, by następnie jak jakiś pasikonik przeskoczyć na inny. Pytam się: co ma piernik do wiatraka?! Nie dość, że uboga ta wiedza zawarta na papierze, to jeszcze takie szlaczki tworzy dla nas autor.

Jak dla mnie zbyt mało treści było poświęcone greckim bogom, do tego nie zapominajmy - są też ZUPEŁNIE INNE wersje opowiadań o greckich bohaterach, jak choćby Tezeusza. Gdzie wzmianka o jego walce z Hadesem? Pamięć mnie nie myli, a tu ani widu, ani słychu. Więc jeśli, ktoś zapytałby mnie czy wydanie pana Parandowskiego jest godne polecenia, odparłabym: NIE!