Maszeńka

Lew Glebowicz Ganin opuścił Rosję przed siedmiu laty. Mieszka teraz w biednym berlińskim pensjonacie dla rosyjskich emigrantów. Szara rzeczywistość przytłacza go i pozostają tylko wspomnienia. Wspomnienie tego co się utraciło jawią się jako nostalgiczny sen, rodzaj mitu utraconej ojczyzny. Szczególne silne wspomnienia dotyczą miłości młodzieńczej i romantycznej do Maszeńki. Kiedy nagle dowiaduje się, że Maszeńka ma przybyć do Berlina, jako żona jednego ze współlokatorów. Wraca więc do przeszłości, odtwarza swoje spotkania z Maszeńką, coraz bardziej stają się dla niego pięknym snem. Co się stanie gdy spotka ją teraz, tutaj? Co z jego wspomnieniami?

Uczucie nostalgii nie jest mi znane. Myślę, że tym uczuciem kierował się mój Dziadek, kiedy w 1948 roku, znając sytuację polityczną i mając rodzinę przy sobie, jednak zdecydował się wracać z Palestyny do Polski, a nie osiąść w jakimś kraju. Nie chciał być cieniem. O tych samych uczuciach pisze Kundera w "Niewiedzy". Czy lepiej zamknąć się na świat i trwać we wspomnieniach , tego co już nie jest, czy spotkać się z rzeczywistością? Taki wybór ma Ganin, może nie na powrót, ale na spotkanie z przeszłością. Takich wyborów dokonywali bohaterowie "Niewiedzy". Oni mogli wrócić. Ale co z tymi, którzy takiego wyboru, nie mają lub nie mieli? Czy tylko to dotyczy krajów słowiańskich? Są to moje obszary niewiedzy.
Książka piękna, nostalgiczna, urzekająca językiem , wspaniałymi opisami i warta przeczytania