Mag

Lincoln Rhyme wraz z Amelią Sachs rozwiązuje kolejną zagadkę. Tylko tym razem wszystko jest inne niż wydaje się wyglądać. Patrzą i nie widzą albo widzą to co morderca chce żeby zobaczyli. Trudna sprawa, masa poszlak i żadnych śladów. A tymczasem giną kolejne ofiary. Co je łączy? Czy się znały? Dlaczego zginęły właśnie one? Tylko Lincoln potrafi połączyć iluzję z rzeczywistością. A Amelia za wykonywanie , rzetelne wykonywanie obowiązków zostaje srogo ukarana. Jakie to banalne, żądny sławy polityk nie potrafi przyznać się do błędu, forsuje swoją rację i ...mam nadzieję, że kiedyś za to zapłaci. Ale Amelia jest silna. Poradzi sobie.

Przyznam się, że zapomniałam o tym cyklu jak i o tym, że obiecałam sobie kończyć rozpoczęte serie. Wróciłam więc do kolejnej, piątej już części duetu Rhyme&Sachs, w którym para detektywów zostaje poproszona o pomoc w złapaniu mistrza iluzji. Morderca pojawia się i znika, błyskawicznie zmienia wygląd, pozostawia ślady i poszlaki, co do prawdziwości których nigdy nie można mieć pewności. I mimo zaangażowania nadzwyczajnych sił i środków policyjnych, wymyka się z każdej policyjnej obławy a liczba ofiar wciąż rośnie.....

Niby wszystko z tą powieścią jest ok, od strony technicznej niczego jej nie brak, w konstrukcji fabuły też nie ma się do czego przyczepić a jednak coś mi się w niej "gryzło". Momentami autor tak szarżuje ze swoimi pomysłami, że nie jestem w stanie uwierzyć w ich realność. Zabrakło mi tu realizmu i prawdopodobieństwa, które najbardziej sobie cenię w powieściach tego gatunku. Ogólnie całość i tak wypada bardzo dobrze ale wątek iluzjonistyczy nie do końca do mnie przemawia. Wychodzę z założenia, że kryminał powinien trzymać się ziemi - wtedy najbardziej przeraża i wciąga...