Łowcy wilków

Główny bohater tej książki jest półkrwi Indianinem - jego ojciec był Anglikiem, a matka Indianką. Wabi sporo cech odziedziczył po indiańskich przodkach, więc kiedy postanowiono wysłać go na studia, nie był tym zachwycony, wolał wędrować niż wkuwać regułki. Wyjazd nie był jednak bezowocny, bo Wabi w mieście poznał przyjaciela, Rodericka Drew, z którym postanowił wyruszyć na północ, żeby zarobić na polowaniach na wilki. Razem z nimi wyrusza również stary, doświadczony w polowaniach Indianin Mukoki. Tak rozpoczyna się pełna przygód i niespodziewanych atrakcji historia.

Książka opiera się na polowaniach i radzeniu sobie w trudnych naturalnych warunkach. Cała trójka musiała ze sobą współpracować aby przetrwać. Przy okazji dowiadujemy się wielu interesujących informacji o naszych bohaterach, z czego historia rodziny Mukokiego była najbardziej poruszająca.

Opowieści o wędrówkach i radzeniu sobie w polowych warunkach u mnie zawsze na plus.

Przygody trójki przyjaciół wśród surowej przyrody, gdzie ważna jest przyjaźń. Wabi, Rod i ich opiekun Mukoki poszukują wilków i innej zwierzyny, złota i przyjaciół. 

Curwood napisał dwie pierwsze, trzecia została napisana przez jego tłumaczkę Halinę Borowikową pod pseudonimem Jerzy Marlicz. Powieści zostały napisane ponad 100 lat temu, przez autora, który sam był podróżnikiem. Opisane przygody są pięknym językiem, widać w nich, precyzję, nic nie umyka autorowi, ani przeżycia głównych bohaterów, ani opisy przyrody, czy zachowania zwierząt. Mamy, więc miłość, przyjaźń, wśród ludzi, ale też oddanie zwierząt. W tamtym czasie było regułą, że autorzy sami opisywali swoje doświadczenia, dodając oczywiście fikcję literacką, ale była ona minimalna. Na pewno sto lat temu były one czytane z przejęciem, teraz w dobie innych bohaterów mogą trącić troszeczkę myszką czasu, ale warto spróbować. Polecam przede wszystkim osobom, które kochają przyrodę i chcą poczytać o Indianach, polowaniach, poszukiwaniu złota, a przede wszystkim o przyjaźni, oddaniu i miłości.