Jacques Le Goff w swojej książce zawarł bardzo szerokie ujęcie kultury średniowiecza. Znajdziemy tu bowiem rys historyczny od upadku Rzymu po początki humanizmu, oprócz tego autor zajmie się również kulturą materialną, życiem religijnym, rozwojem chrześcijaństwa, ewolucją miasta i wsi średniowiecznej, a także mentalnością ludzi.
W związku z rozległością zakresu czasowego, jaki autor chciał nam przedstawić, zagadnienia przez niego poruszane nie są opracowane aż tak dokładnie, jak by się chciało. Oprócz tego książka zawiera również słowniczek pojęć, kalendarium oraz sporo zdjęć z opisem, co również zajmuje sporo miejsca.
Mimo to lektura była dla mnie satysfakcjonująca, znalazłam tu wiele opinii i spostrzeżeń autora, które były dla mnie bardzo ciekawe i wartościowe.
Przytoczę tu fragment, który dość krytycznie odnosi się do średniowiecznych elit intelektualnych:
„Przejmujący jest widok, jak najbardziej wykształceni i najwybitniejsi przedstawiciele nowej elity chrześcijańskiej, świadomi swego kulturalnego upadku w zestawieniu z ostatnimi purystami – wyrzekają się tego, co już mają, albo co jeszcze mogliby zdobyć z intelektualnego wyrafinowania, by zniżyć się do poziomu swoich owieczek. Wybrali ogłupienie siebie, żeby móc zdobywać innych. Był to wybór heroiczny, choć nam może nie przemawiać do przekonania. Pożegnanie literatury starożytnej, wygłaszane często z pełną świadomością straty,...