Kronika ptaka nakręcacza

Książka niesamowita. Inna od wszystkich do tej pory mi znanych. Nieporównywalna.
Czytałam długo i spokojnie, ale ani przez chwilę nie pomyślałam, że mogłabym lekturę przerwać i nie skończyć. Chociaż czyta się nierówno. W początkowych rozdziałach – nieśpiesznych i leniwych! – są fragmenty nużące, rozciągnięte, ze szczegółowymi opisami osób i zdarzeń, zapisem codziennych czynności i tłumaczeniem elementarnych decyzji i motywacji.
Aczkolwiek takie fragmenty przeplatają się z momentami zachwycającymi, niezrównanie intensywnymi, genialnymi w swojej formie i treści. W nich – ten sam strumień codzienności jest przedstawiony w sposób magiczny i wizjonerski, mocno emocjonalny, często absurdalny i szokujący.
Dla mnie bardzo poruszające były rozdziały opowiadające o wojnie chińsko-japońskiej, a wypowiedziane przez weterana sentencje należą do prawdziwych mądrości życiowych, takich filozoficzno-egzystencjalnych, które zostają w pamięci na zawsze.
"Światło świeci w życiu jedynie przez bardzo krótki czas. Może tylko przez kilkanaście sekund. Jeżeli ten czas minie i jeżeli człowiek nie zdąży znaleźć danego mu objawienia, nie będzie już miał powtórnej okazji. I być może przyjdzie mu spędzić resztę życia w głębokiej samotności i żalu, od których nie ma ucieczki. Żyjąc w takim świecie mroku, człowiek nie może się już niczego spodziewać. W dłoniach trzyma się jedynie żałosne szczątki tego, co mogło być."

Książka jest bardzo klimatyczna i magiczna, chwilami jakby z pogra...

Po prostu niesamowita! Murakami po raz kolejny pokazał swój niezwykły talent do przedstawienia z pozoru zwykłych miejsc i zwykłych ludzi z ich problemami w niesamowity sposób. Niesamowicie ciekawa i tajemnicza. Czasami akcja rozwija się tak szybko, że nie wiadomo o co dokładnie chodzi. Różny styl narracji i wiele retrospekcji może namieszać, ale to sprawia że książka jest taka niesamowita. Teraz inaczej patrzę na otaczającą mnie rzeczywistość. Bohaterowie przedstawienie w bardzo naturalny sposób, co sprawia że naprawdę dają się lubić. Na okładce napisane jest, że książka jest uważana za największe osiągnięcie literackie autora... nie wiem czy jest to prawda, niektóre bardziej mi się podobały, ale to nie zmienia faktu że ta jest wspaniała. Zakończenie naprawdę bardzo mi przypadło do gustu. Kolejnym plusem tej książki jest na pewno to że jest to książka japońskiego pisarza, a nie jakiegoś "zachodniego", ponieważ to sprawiam, że książkę czyta się lekko i przyjemnie a nie ( biorąc pod uwagę gatunek książki ) - ciężko i trudno. Książkę przeczytałem już jakiś czas temu ale nadal pozostaje mi w głowię i nawet teraz nie do końca wiem co o niej myśleć, ale jak najbardziej poleca!!!

W sumie to nie wiem co powiedzieć. Przeczytałam niedawno i cały czas o tym myślę, a jednocześnie brakuje mi cały czas powrotu do tej książki. Momentami było ciężko - ten świat nie dał się wogóle zrozumieć. Historia wojny w Mongolii przeplatana przez opowiśći kobiety Medium w czerwonym kapeluszu. Myślę, że tyle ile ludzi tyle opinii na temat książki ponieważ nie da się tu nic jednoznacznie o niej powiedzieć.

FANTASTYCZNA. Połączenie japońskiej mistyki z naprawdę intrygującą zagadką.Czytając ją cały czas towarzyszy nam uczucie zaskoczenia i uśmiech. Jedna z niewielu książek których każda strona powoduje, że chcemy już kończyć następną. Książka, którą czytać można w kółko... I w kwadrat. Alternatywa dla znudzonych pustymi koncepcjami i dla osób nie potrzebujących objaśniania wszystkiego wprost. Szczerze polecam!

Taki Coelho dla ubogich.
Jak kogoś znudził brazylijski, to jest jeszcze japoński.
Monotonne, drętwe i nużące dzieło, które ledwo skończyłem, a w zasadzie uratowało mi życie, bo jeszcze z 10 stron i umarłbym z nudów.
Agitują, że powinien Nobla dostać, jakże ja rozumiem tą komisję przyznającą, pewnie musieli więcej przejrzeć, niż jeden tom.

Nie wierzę, że tak mało osób sięgnęło po tą książkę. To była moja pierwsza tego autora, którą przeczytałam. Potem był zbiór opowiadań "Ślepa wierzba i śpiąca kobieta". I właśnie tam znalazłam odpowiedź na sobie zadane pytanie- jaka jest proza Murakamiego? Po prostu wyważona. Naprawdę polecam. Więcej: http://wyborcza.pl/1,75517,2007457.html

wciągająca, chociaż momentami pojawia się nad głową chmurka z napisem 'hęęęę?!". czasami jeszcze trudno jest mi połączyć wszystkie wątki, ale powoli do tego dochodzę. zostało mi jeszcze kilkadziesiąt stron, niestety z braku czasu nie mogę poświęcić jej teraz tyle uwagi ile bym chciała.

Dla mnie też pierwsza książka Murakamiego. I choć nie do końca wiedziałam, o co w niej chodzi, spowodowała, że sięgnęłam po następne. Świata Murakamiego nie da się do końca wytłumaczyć ani zrozumieć, ale wciąga niesamowicie! Polecam także "Przygodę z owcą" i "Hard-boiled wonderland".

Nie wciągnęłą mnie od początku w odróżnieniu od innych jego powieści ale kiedy doszłam do połowy dopiero wtedy zaczęła się rozwijać w dobrą stronę. Co tu więcej mówić to kolejna z jego dobrze napisanych książek.

Ja znalazłem wytłumaczenie na zawiłość jego prozy w jego prozie: ,, Jeżeli nie zrozumiesz tego za pierwszym razem, to w ogóle tego nie zrozumiesz" - tylko że nie pamiętam tytułu skąd to jest.

Zupełnie do mnie nie dotarła ta książka. Zmusiłam się, żeby dobrnąć do końca, licząc choć na jakąś sugestię sensu. No i niestety - klops...

Świetna :) Tak, momentami chciało się by powiedzieć: "hęęę?? o co kaman??", ale i tak strasznie bardzo polecam :)

Dziwniejszej książki nie czytałam.