Królowie Wyldu

Opinia na podstawie lektury oryginału. Siłą rzeczy nie ma w niej na razie odniesień do jakości polskiego tłumaczenia i wydania, które ma się podobno ukazać przed końcem 2018 roku.

Początkowo powieść sprawia wrażenie nieco przygodowego i mocno humorystycznego fantasy z grupą dawnych awanturników w rolach głównych. Wiek i łupanie w krzyżu dały się im nieźle we znaki, ale wciąż potrafią oni bardzo solidnie namieszać, chociaż może nie w taki sam sposób jak przed laty. Utyli, wyłysieli i ustatkowali się, lecz gdy córka jednego z nich wplątuje się w beznadziejną wojnę w odległej krainie i zostaje uwięziona w oblężonym przez wielotysięczną hordę potworów mieście, dawna banda (w tej książce termin ten oznacza grupę twardzieli polujących na potwory oraz dokonujących innych bohaterskich czynów dla chwały i pieniędzy) łączy siły i wyrusza jej na ratunek, popadając po drodze we wszelkie możliwe tarapaty. Autor nie troszczy się zbyt mocno o logikę, sensowność podejmowanych działań czy o przyrodnicze i ekonomiczne zasady funkcjonowania świata, który w dodatku zaludniony jest przez gigantyczne chmary różnorakich potworów i magicznych stworzeń zapożyczonych z Dungeons & Dragons, Forgotten Realms, Warcrafta i wszelkich innych możliwych światów fantasy oraz mitologii. Smoki, wilkołaki, ogry, drzewce, gobliny, trolle, chimery, wiwerny, sylfy, centaury, bazyliszki, koboldy, gorgony, gnolle, mantykory, lamie, cyklopy, wargowie, harpie i minotaury pojawiają się bezpośrednio lub we wspomni...