Król Maciuś na wyspie bezludnej

Dalsze losy króla Maciusia.

Jak wiadomo z zakończenia części pierwszej, Maciuś unika straszliwej kary śmierci i zostaje zesłany na bezludną wyspę. Oczywiście nie zamierza tam dobrowolnie pozostać i planuje ucieczkę, a to dopiero początek kolejnych przygód. I wszystko byłoby w porządku (chociaż średnio na jeża), gdyby nie dalsza część fragmentów przyprawiających o ciarki żenady:

"Bo murzyńscy kapłani głosili, że kto w świętej bitwie będzie zabity, ten wcale nie umrze, tylko się przewróci, a na drugi dzień obudzi się biały, że słyszeli tak z ust samego Maciusia.

Więc można sobie wyobrazić, co się działo. Każdy chciał być jak najprędzej zabity, żeby zaraz zrobić się białym, pędzić do żony i powiedzieć:

— Patrz! Widzisz, jakiego masz ładnego męża?

Żony i dzieci się przestraszą i nie zechcą wierzyć, a oni zaczną się śmiać i powiedzą:

— Oj, kobiety, jakie wy głupie. I wy też będziecie zaraz białe.

A tu Maciuś robi cud. I mężowie mówią:

— Widzicie, to jest pachnące mydło od króla Maciusia. Idźcie się, brudasy, wykąpać!

I umyły się — i basta! — skończyło się. Wszyscy są biali".

Nie zamierzam już nigdy więcej wracać do czytania Maciusia.

Kontynuacja tragicznych losów króla Maciusia, który zostaje skazany na wygnanie. Wpierw trafia do więzienia, gdzie królowie dyskutują, co zrobić z małym tyranem, który swoją rebelią w pierwszym odcinku doprowadził do krwawej wojny oraz chaosu w społeczeństwie. Druga odsłona równie bolesna, co poprzednia. Wystawiony rachunek sumienia, bolesna w skutkach droga krzyżowa po nieodwracalnej przeszłości. Dobrowolne ukaranie się za to, iż doprowadził do ruiny własną ideologię, a jego idealizm został stopiony przez kruchy racjonalizm. Maciuś zmienia strategię jako jednostka - porzuca lekkomyślne panowanie na tronie, stając się wyizolowanym filozofem na wyspie. Druga część nie koi dziecięcego cierpienia - Maciuś zdaje sobie sprawę z popełnionych błędów, koślawej polityki wewnętrznej, więc staje się ascetą, apolitycznym anonimem na scenie życia. Oczywiście, jego największy przyjaciel, smutny król, zauważa, że nie wolno się poddawać, i porzucać wielkie marzenia tylko dlatego, że nam coś nie wyszło. Wielce pouczająca historia, z jednym niesamowitym epizodem, gdzie Maciuś śni na jawie, i nie wie, czy to jego ukryta siła duchowa, czy ledwie sen na oparach zmęczonej psychiki? Nie spodziewałem się, że po dziecięcej serii otrzymam takiego kopa w podbrzusze. Polityczne szachy w geopolitycznej zaściankowości.

Współpraca: Wydawnictwo Bukowy Las

Pierwsze polskie wydanie „Króla Maciusia na wyspie bezludnej” miało miejsce w 1992 roku. I po wielu latach wydawnictwo Bukowy Las postanowiło wznowić wydanie tej książki. Z czego bardzo cieszę. Na rynku mamy wiele książek z gatunku baśnie, wiele kolorowych i zabawnych historii, ale brakuje właśnie literatury z naszego dzieciństwa, która była nie jednej raz chętnie czytana przez dzieci Na pewno była bardzo wartościowa a przesłanie w niej zawarte jest ponadczasowe. Do takich właśnie lektur należy „Król Maciuś Pierwszy” oraz jego kontynuacja „Król Maciuś na wyspie bezludnej”.

Poznajemy dalsze losy młodego króla, który po przegranej wojnie zostaje wysłany na bezludną wyspę. Wraz z małym reformatorem przeżywamy wiele przygód. Ale nie wszystkie mają przebieg taki jakby chłopiec by chciał. Bo takie właśnie jest życie. Nigdy do końca nie jesteśmy w stanie wszystkiego zaplanować. Maciuś postanawia uciec z pociągu, który wiezie go na ową wyspę i … znajduje się na naradzie królów. Stoi przed jedyną szansą na to by odzyskać tron. Musi wykazać się nie tylko pomysłowością, ale również dojrzałością.

Janusz Korczak to autor wielu książek dla dzieci. Opisana kolejna historia nie tylko bawi nas, ale również uczy. Tym razem autor chce nam uzmysłowić, że bez względu na wiek, powinniśmy walczyć o swoje, a nie poddawać się od razu. Dzięki odwadze i kreatywności jesteśmy w stanie zmienić nasz mały św...