Konferencja ptaków

Jest! Kolejna część mojej ulubionej osobliwej serii. I tak, jestem bezkrytyczna, bo po prostu uwielbiam i już 😊 Nie będę na siłę doszukiwać się błędów i nieścisłości, pewnie jakieś by się znalazły, tylko po co, kiedy to tak przyjemnie się czyta?

Od pierwszego spotkania pokochałam ten osobliwy świat i jego mieszkańców, kibicowałam Jacobowi i pozostały, dzieciom pani Peregrine. A ta ma zdecydowanie niełatwe zadanie, nie wszystkie dzieciaki są przecież posłuszne i przestrzegają ustalonych zasad. Nie zapominajmy, że każde z nich ma moce, które, gdy nie kontrolowane, mogą stać się bardzo niebezpieczne.

Co nas czeka w części piątej? Kolejna fascynująca przygoda, kolejna tragedia, której nasze osobliwe dzieciaki będą próbowały zapobiec. Jacob wkracza do akcji z nową osobliwą dziewczyną. Noor Pradesh ma władzę nad światłem i jest częścią proroctwa. Łatwo zasymilowała się z resztą grupy Pani Peregrine i razem przystąpią do walki o ocalenie znanego im świata.

Czy im się uda? Czy Jacob i Noor dadzą radę? Czy ta przyjaźń ma szansę na stanie się czymś więcej? Będę im kibicować. Czekam na kolejne części.

„Konferencja ptaków” to piąty tom serii o osobliwych dzieciach i Pani Peregrine, ich opiekunce. Klimatyczna okładka w sepii zapowiada kolejne niezwykłe przygody bohaterów, których znamy z czterech poprzednich części.

Tym razem do naszych bohaterów dołącza Noor Pradesh, Amerykanka, która o swojej osobliwości dowiaduje się bez uprzedzenia i nie wie, co z tym „darem” zrobić. Jacob wyrusza wraz z przyjaciółmi do Nowego Jorku, by ją odnaleźć i sprowadzić do bezpiecznej pętli. Wędrówka nie będzie łatwa i przyjemna, ale Jacob nie zostawi dziewczyny w potrzebie. W jaki sposób wyciągną Noor z opresji? Kto będzie ich ścigał? Czy wrócą bezpiecznie na Diabelskie Poletko? Jak zareaguje Emma na inną dziewczynę w towarzystwie Jacoba? I co na to wszystko Pani Peregrine?

Oprócz akcji odbicia Noor pojawią się wątki związane z tajemniczą przepowiednią, konferencją pokojową prowadzoną przez ymbrynki i poszukiwaniem zaginionej w poprzednim tomie Fiony. Wszystkie łączą się i przeplatają w ciekawy sposób, przez co fabuła wciąga i nie pozwala się oderwać. Tym razem rozdziały są dłuższe, ale sporej wielkości czcionka pozwala na naprawdę szybkie czytanie. Rewelacyjne i czasami trochę straszne fotografie, idealnie dopasowane do opisywanej historii, dodają kolorów tej opowieści. Dzięki nim możemy wyobrazić sobie niektórych bohaterów powieści.

Przeczytacie tu o głucholcach, upiorach, nietypowych zdolnościach poszczególnych...

Przedostatni tom! Aż trudno uwierzyć, że został mi jeszcze tylko jeden do skończenia serii. "Osobliwy dom Pani Peregrine" to chyba moje guilty pleasure. Sporo się u Riggsa nie klei, czasami jest chaotycznie, niedojrzale, bohaterowie zachowują się nierozważnie. Wkurzam się na autora, żeby za kilka miesięcy wrócić do wykreowanego przez niego świata.

W tej części jest podobna dynamika akcji jak w poprzednich tomach. Riggs stworzył już w zasadzie pewien schemat, który dawno przestał mi przeszkadzać. Czytam typowo po to, żeby się odmóżdżyć. Wiem, że od tej serii wymagać za dużo nie trzeba. Kiedy zaczynam lekturę z takim właśnie nastawieniem, bawię się świetnie.

Dalej mam "ale" do wątku miłosnego. Zacznijmy od relacji Jacob - Emma. Czy tylko wg mnie nie jest ona, ekhem, co najmniej nie na miejscu. Emma była dziewczyną dziadka głównego bohatera. To już z samego początku powinien być czynnik dyskwalifikujący. Z chęcią zafundowałbym tej parze porządną terapię rodzinną.

Plus za to, że wątek miłosny jest w pewien sposób dynamiczny. Na jego przykładzie widać ewolucję i dojrzewanie bohaterów. Pojawia się jednocześnie pytanie - czy nie można napisać dobrej książki fantastycznej bez wtłaczania naiwnej miłości? Autorzy i autorki często posiłkują się tym uczuciem, kiedy nie wiedzą, jak poprowadzić dalej akcję. W przypadku Riggsa wątek miłosny jest typowym zapychaczem, bez którego można byłoby się obejść.

Zakończenie z jednej strony było głupie. To zach...

CYKL: "PANI PEREGRINE" (TOM 5)

Kolejne przygody Jacoba i jego przyjaciół. W piątej odsłonie wydarzeń nasz główny bohater będzie miał dwie misje. Najpierw będzie szukał pewnej zaginionej dziewczynki, potem będzie się mierzył z upiorami, które chcą dokonać czegoś bardzo złego. Aby tego dokonać będą potrzebowały paru składników, a do zakończenia ich zadania zabraknie im już tylko jednego składnika? Jakiego? Celowo nie zdradzam szczegółów, o tym (i nie tylko) trzeba poczytać.

W tej części mamy też więcej nowej bohaterki, którą poznaliśmy w czwartym tomie. Mowa o Noor Pradesh, która poza tym, iż będzie towarzyszyła Jacobowi i jego przyjaciołom w niebezpiecznych zadaniach, to także będzie szukała odpowiedzi na to kim jest. Jak zakończą się te poszukiwania siebie? O tym również należy dowiedzieć się z kart książki.

Piąty tom czytałam z zainteresowaniem tak, jak pozostałe, aczkolwiek uważam go za słabszy. Początek się dłużył. Dopiero po połowie stał się bardziej interesujący, a wydarzenia nabrały tempa. Ostatni rozdział mnie lekko rozczarował.

Epilog pozostawia wrażenie jakby miała powstać następna, szósta część.
Książkę oceniam jako niezłą. Fanom serii polecam.

PODSUMOWANIE SERII:

Przygody Jacoba to wciągająca podróż po Anglii (przez pierwsze trzy tomy) i Stanach Zjednoczonych (w dalszych częściach). To ciekawa opowieść o przyjaźni, odkrywaniu siebie (Jacob, Noor), uczuciach (Jacob, Emma, Ash). Plusem są...