Kocia Szajka i gondola przemytników

Siódma część kryminalnego cyklu dla dzieci autorstwa Agaty Romaniuk zatytułowany jest „Kocia Szajka i gondola przemytników”. Z jakim miejscem kojarzą wam się gondole? Mi z Wenecją. Właśnie tam autorka wyśle – niejako na urlop – swoich kocich bohaterów. Jednak kryminał kotów się trzyma. Szajka trafia na ślad złodziei starych ksiąg. Ogony ich świerzbią, aby pojmać złoczyńców. Łapa w łapę z Dantem, tutejszym kotem, oraz przy wsparciu kuzyna komisarza Psoty rozpoczynają śledztwo.

Mam wrażenie, że w tej części Agata Romaniuk skupiła się na rozwinięciu swoich postaci. Sprawa kryminalna jest, ale chyba akcent został delikatnie przesunięty, ku prywatnemu życiu kotów. Szczególną uwagę poświęca parze Lola i Komandos oraz kotce Poziomce. To u nich najwięcej się pozmienia. Autorka wprowadza też wielu nowych bohaterów, którzy i wpłyną na losy cieszyńskich kotów, jak i zagmatwają sprawę weneckich kradzieży.

Pisarka jest znana z tego, że stara się połączyć lokalny język, zwyczaje z, tworzona przez nią samą, kocią gwarą. W książce „Kocia Szajka i gondola przemytników” „liźniemy” włoskiej kuchni (czy koty ją polubiły?) i włoskich słówek, pomieszanych ze specyficznym humorem Agaty Romaniuk, np. „napijemy się” kotoccino. Efekt jest świetny. Atmosfera miejsca akcji zostawała oddana, a do tego wzbogacona o koci charakter powieści.

Jak oceniam kierunek w jakim idzie cykl „Kocia Szajka”? Podobają mi się „prywatne” wątki. I ja, i córka zżyłyśmy się z cieszyńskimi kota...