Kobieta kanibal

Jeśli podejść do tego jako do fabularyzowanej historii zbrodniarki, to jestem na tak. Jeśli mam do tego podejść jak do reportażu, to jestem na nie. Za dużo gdybania, za mało faktów.

Gdy myślimy o przestępcach, przed oczami stają nam mężczyźni. Słysząc doniesienia o przemocy domowej, widzimy żonę w roli ofiary. Niby wiemy, że zło czai się w każdym, ale pewne uwarunkowania kulturowe i zwyczajna statystyka wygrywają. Zwykle też odwrócone sytuacje, czyli zbrodnie popełniane przez płeć piękną, bulwersują bardziej.

"Kobieta kanibal" to historia, która szokuje i przeraża. Wszystko, co mogło pójść nie tak, poszło nie tak. A Ryan Green opisał to w niezwykle sugestywny sposób. Mam wrażenie, że akurat w tej książce fabularyzacja była najmniej irytująca, a sama narracja w największym stopniu oparta na faktach.

Trudno mi uwierzyć, że nieco ponad dwadzieścia lat temu mogło dojść do tak wielu zaniedbań, a w konsekwencji do tak makabrycznej zbrodni. Zwłaszcza że to wszystko działo się w kraju w pełni cywilizowanym. Nie da się oczywiście zapobiec każdemu przestępstwu, nie da się przewidzieć czyjegoś zachowania, choroby także nie zawsze dają objawy, jednak Katherine Knight naprawdę można było pomóc i uchronić ją przed nią samą.

Nie ulega dla mnie wątpliwości, że była poważnie zaburzona i przeraża mnie to, że po tym jak potraktowała swojego pierwszego partnera, nie tylko pozwolono jej wrócić do społeczeństwa, ale też wychowywać dzieci. Katherine Knight jest winna, znęcała się fizycznie i psychicznie nad wszystkimi swoimi partnerami, a tego ostatniego zamordowała, by ostatecznie zrobić z niego obiad, ale winni są także psychiatrzy, winna j...

"Kobieta kanibal" to kolejna wstrząsająca historia o potworze w ludzkiej skórze z serii True Crime od wydawnictwa Wielka Litera. Tym razem Ryan Green opowiada o Katherine Knight. Bezwzględnej, przemocowej kobiecie, która znęcała się nad swoimi partnerami, a ostatniego z nich zamordowała, poćwiartowała a resztki jego ciała zamierzała podać dzieciom na obiad.
😱😱😱
"Znała gniew; gniewowi mogła ufać. Miłość zawsze znajdowała się poza jej zasięgiem. Nawet jeśli Katherine myślała, że ją znalazła, to ona prześlizgiwała się jej między palcami."

Katherine posiadała "inteligencję pierwotną". Działała na bardzo niskim poziomie, zbliżonym do tego, jakiego można byłoby się spodziewać po jaskiniowcu, a nie po kobiecie będącej częścią współczesnego społeczeństwa. Zdiagnozowano u niej osobowość psychopatyczno-narcystyczna oraz zaburzenie osobowości typu borderline.

Przeżyła trudne dzieciństwo, była molestowana przez braci i ojca. To nie był dobry dom, nie mogła liczyć na matkę, która była uległą i słabą kobietą. Gdy dorosła, zaczęła przejawiać niepokojące zachowania. Dość nietypowo jak na kobietę zdobyła fach w rzeźni i świetnie radziła sobie w tej pracy. Doskonale posługiwała się nożami i straszyła nimi każdego kto ją obrażał albo wyśmiewał. Ludzie w jej otoczeniu bali się. Nie przeszkadzało to jednak mężczyznom wiązać się z nią. Gdy zawiedli jej zaufanie była gotowa odebrać im życie. Kilku z nich w porę uniknęło śmierci ale John Price nie miał tyle szczęścia.
...

Kilka dni po zakończeniu książki wciąż nie dociera do mnie, że jest to powieść z kategorii true crime. Najbardziej przytłaczające były dla mnie nie same zbrodnie, ale to, że kobieta która wielokrotnie dawała dowody swojej niepoczytalności, bez przeszkód była dopuszczana do reszty społeczeństwa...