Ironia losu

To już moje trzecie spotkanie z twórczością Katarzyny Misiołek. Pierwszą książką, autorstwa Pani Kasi, którą przeczytałam była Dziewczyna, która przepadała [RECENZJA]. Przez moją małą nieuwagę i nieodparzenie, pominęłam Ostatni dzień w roku – pierwszą cześć Dziewczyna, która przepadła. Myślę jednak, iż jeszcze kiedyś sięgnę po tę książkę i nadrobię to co mi umknęło. Dziewczyna, która przepadła, wywołała we mnie tyle emocji, że po dziś dzień wspominam tą historię. Jeżeli chodzi o Niekochana [RECENZJA], to po lekturze również byłam usatysfakcjonowana. Niekochana to mocna historia, która konstruktywnie udowadnia, że nigdy nie jest za późno, by zacząć wszystko od początku. Trzeba tylko chcieć i ruszyć do działania!

Pani Kasia z każdą kolejną swoją książką udowadnia czytelnikom, że nie boi się poruszać tematów trudnych i kontrowersyjnych w swoich powieściach. Kiedy na rynek wkroczyła Ironia losu nie mogłam się doczekać, kiedy zasiądą i poznam treść tej książki. Byłam przekonana, iż po raz kolejny historia bardzo mocno mnie pochłonie, podobnie jak poprzednie, i tak się też stało. Zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią mojej recenzji.

***

Historia już od pierwszych stron zaprasza czytelnika do świata Marzeny – głównej bohaterki i jej o osiem lat młodszego kochanka Jacka. Kobieta ma naprawdę dobre życie, które mogłaby jej pozazdrościć niejedna kobieta. Piękny dom, dobra praca w korporacji i kochający mąż – Hubert. W związku z tym wydawać się powinno, ...