Opinia na temat książki Inkwizytor

Po INKWIZYTORA sięgnąłem dzięki BT kryminaly_nauczyciel, zresztą tak samo jak po pierwszą część pod tytułem ZNACHOR. Tak, to jest kontynuacja, więc polecam czytać w kolejności.

Spotkałem tutaj tych samych bohaterów co w części pierwszej, choć w późniejszym czasie – ponad rok po zdarzeniach, które wydarzyły się w ZNACHORZE. I znów się zaczęło. Od pierwszych stron Autor "dogodził" moim zakamarkom umysłu, które kochają dreszczyk emocji związane z gonitwą za psychopatycznym mordercą. Bardzo realistycznie napisana opowieść, którą krok po kroku układałem sobie w głowie, jak "puzzle z nieokreślonej liczby elementów bez końcowego obrazka".

"Czy życie jest proste jak lina zwisająca z wbitego w sufit haka, czy też nieco bardziej skomplikowane, niczym misternie zawiązana pętla na jej końcu? " Czy tę książkę dało się czytać łatwo i prosto? Otóż nie. Dla mnie historia zbudowana przez Autora, choć jest fikcją literacką, przeniosła mnie w ciemne sfery człowieczeństwa. Tak dałem się wkręcić, że raz stawałem się Inkwizytorem – wchodziłem w mroczne zakamarki jego umysłu knując kolejne makabryczne przedstawienie..., by za moment stać się jednym z członków grupy Sabat, czując się "jak dusza zmierzająca tunelem w stronę światła, pragnąć dotrzeć" jak najszybciej do rozwiązania zagadki.

Spotkanie INKWIZYTOREM było dla mnie cudowną ucztą czytelniczą, którą niespiesznie acz ze smakiem konsumowałem. Klimatyczna. Mroczna. Krwawa. Emocjonująca... z

Zakończenie mnie zaskoczyło tak jak lubię, wbijając w fotel. "Po takich rzeczach mózg powinien odmówić współpracy na dobre kilka dni i powrócić do słusznej służby dopiero po rozsądnej dawce psychotropów". I tak też było ze mną w tym przypadku.

Polecam! Czytajcie!