Hrabia. Kramannyj wor

'' Twarde łapy ma cham od pługa , fachowiec rączki zadbane jak panienka ze stancji powinien mieć , inaczej karmana nie zdoisz , co najwyżej możesz koniowi śniadanie z wozu sprzątnąć ''

Henio Duszański , młodziutkie chłopię , pacholę niemal jeszcze , włóczy się po targu w Staszowie . To komuś konia popilnuje , to starozakonnym towar do kantoru odniesie i zawsze jakaś moneta wpadnie . Matka naszego młokosa odumarła go już , a ojciec , mimo iż porządny i pracowity człowiek , nijak nie potrafi pogodzić się z jej śmiercią i coraz częściej zagląda do przysłowiowego kieliszka . Heniek opowiada nam czytelnikom , jako narrator , swoją historię . Skąd ksywa '' Hrabia '' się wzięła i do niego przylgnęła już na całe jego krótkie życie , jak uczył się złodziejskiego fachu . Te fragmenty to bardzo dokładny instruktarz , który mimo upływu lat niewiele się zestarzał . Wszak ludzie wciąż noszą przy sobie coś czego raczej nie chcieli by stracić czy zgubić . Manekin z dzwoneczkami zagościł nawet w moim śnie pewnej nocy . A to pewnie dlatego że książka jest napisana bardzo plastycznie , bardzo wyraziście i klarownie . Jest bardzo łatwa do wyobrażenia sobie opisywanych postaci , czy rzeczy . Język cudny , dialogi grypserą , wtręty rosyjskie . Wszak rzecz dzieje się w czasach i na terenie ówczesnego zaboru rosyjskiego . Oczywiście prócz nauki złodziejskiego fachu , Heniek jest nastolatkiem , a w tym wieku pewne rzeczy zachodzą po raz pierwszy . Jak Heniek pierwszy raz się upił , mnie...