Gra w klasy

Julio Cortázar
8.7 /10
Ocena 8.7 na 10 możliwych
Na podstawie 83 ocen kanapowiczów
Gra w klasy
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
8.7 /10
Ocena 8.7 na 10 możliwych
Na podstawie 83 ocen kanapowiczów

Opis

To książka szczególna: można ją czytać w nieskończoność, odkrywając coraz to inne konteksty, układając za każdym razem nowe warianty zakończenia poszczególnych wątków, zmieniając kolejność rozdziałów i stron. "Gra w klasy", najsłynniejsza pozycja w dorobku Cortazara, to zabawka dla dzieci starszych, autor daje klocki, a sam staje z boku i patrzy, co też czytelnik z nich ułoży, zmuszając go tym samym do współdziałania.
"Gra w klasy" ukazała się w Polsce w roku 1968, stając się niemal z miejsca i na długie lata biblią ówczesnej młodzieży. Czy dzisiejszy czytelnik będzie jeszcze umiał mówić po gliglińsku? Czy wzruszy się do łez, czytając list Magi do Rocamadoura? Żeby się o tym przekonać, trzeba sięgnąć po tę książkę.
Data wydania: 2020-02-19
ISBN: 978-83-287-1402-1, 9788328714021
Wydawnictwo: Muza
Serie: Kolekcja Gazety Wyborczej - XX wiek, Biblioteka Bestsellerów, Galeria, Arcydzieła Literatury Współczesnej
Kategoria: Literatura piękna
Stron: 688
dodana przez: Catta
Mamy 9 innych wydań tej książki

Autor

Julio Cortázar Julio Cortázar
Urodzony 26 sierpnia 1914 roku
Pisarz, tłumacz, filozof i intelektualista argentyński XX wieku. Światowej sławy twórca prozy latynoamerykańskiej, znany jest przede wszystkim dzięki powieściom, m.in. Gra w klasy, 62. Model do składania, oraz ze zbiorów opowiadań

Pozostałe książki:

Gra w klasy Wielkie wygrane Opowieści o kronopiach i famach Opowiadania zebrane. T. 2 Książka dla Manuela Tango raz jeszcze Niewpory 62 : model do składania Nikt, byle kto ... W osiemdziesiąt światów dookoła dnia Opowiadania o Łukaszu Opowiadania t.1 Opowiadania zebrane Opowiadania zebrane. T. 1 Opowiadania Ostatnia runda Piętnaście opowiadań iberoamerykańskich Dla wszystkich ten sam ogień Egzamin Fantomas przeciw wielonarodowym wampirom L'Homme a l'affut La otra orilla Labirynty. Nowa antologia Literatura latynoamerykańska Literatura na świecie 2/1973 (22) Literatura na świecie 2/1974 (34) Niespodziewane stronice Proza z obserwatorium Wielcy literatury Latynoamerykańskiej Zakopane i okolice Świat na wspak
Wszystkie książki Julio Cortázar

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Poszatkowane rozdziały

26.06.2020

Nawet już w czasach licealnych, gdy mówiło się o dobrych książkach, to o tej książce ciągle ktoś mówił. A ja dopiero w wieku 38 lat się za nią zabrałam. No i chyba dobrze, bo to trudna lektura. Wyznam to wam, nawet teraz nie wiem czy zrozumiałam wszystko. Ba, chyba połowy nie pojęłam.Książka składa się z około 150 poszatkowanych rozdziałów. Książk... Recenzja książki Gra w klasy

@Renax@Renax × 8

Gra w klasy

21.09.2010

'Gra w klasy' to jedna z tych powieści, których lekturę chce się celebrować jak najdłużej, a jednocześnie jak najszybciej zgłębić ją do końca, bo odkrywanie świata wykreowanego przez genialnego Cortázara staje się wielką przyjemnością i niesamowitą przygodą. Tak... Przygoda to najlepsze określenie. Tym co niezwykłe w tej powieści jest nie tylko je... Recenzja książki Gra w klasy

@milagros@milagros

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@melodiana
@melodiana
2007-09-03
Przeczytane

Jedna z moich ukochanych lektur, można ją czytać wprost, wspak i na wyrywki – jak kto lubi. Jeśli ktoś woli akcję i nie przepada za filozoficznymi wtrętami tudzież wątkami pobocznymi – może czytać rozdziały po kolei, aż dojdzie do The Endu. Można też kierować się instrukcją dołączoną przez autora i przeplatać główny wątek rozdziałami dodatkowymi z drugiej części książki. Można wreszcie potraktować „Grę” jako generator cytatów na każdą porę, otwierać gdziekolwiek-bądź i przepadać dla świata, bo narracja wciąga bardzo. Osobiście przepadam za częścią paryską książki, południowoamerykańską lubię mniej. Może dla tego, że w Paryżu bohater wydaje mi się sympatyczniejszy…

× 2 | link |
@lepa
2011-03-03
Przeczytane

Do połowy przeczytałam ze "stronami bez których można się obejśc" potem poszłam na łatwiznę i je omijałam. Jak czytamy w posłowiu "odłożenie książki nie oznacza ani zakończenia fabuły ani zamknięcia formy- jest właściwie czymś przypadkowym, prowizorycznym." Pełna sentencji, złotych myśli i rozważań. "Dzięki temu, że do końca coś sie nam w niej wymyka, że nigdy nie staje się naprawdę przeczytana, wiąże nas ze sobą na zawsze.". Trafiłam na nią chyba w niewłaściwym momencie życia bo jej nie zrozumiałam i przez to nie doceniam jej geniuszu. Wróce do niej później.

× 2 | link |
@puls
@puls
2008-05-23
Przeczytane

"Gra w klasy" stała się najbardziej słynna przez swoje nowatorstwo. Nie wiem, czy ktoś ośmieli się zaprzeczyć, że Cortazar był geniuszem. Dla mnie jednak nie jest to jego najlepsza książka. Najciekawsza pod względem formalnym, nie niesie jednak takiego ładunku emocji,jak choćby "Książka dla Manuela" czy "62. model do składania". "Grę w klasy" kocham za genialne opisy muzyki jazzowej, za niezwykły język, za wszechobecny w literaturze tego pisarza, fascynujący obraz bohemy paryskiej. Brak mi jednak Boga w tym kościele...

× 2 | link |
@Maynard
@Maynard
2008-08-18
8 /10
Przeczytane U mnie na półce Kanon na koniec wieku

Erudycyjna, trudna i wielowątkowa. Klocki lego, puzzle, labirynt oraz gra losowa w jednym. Nowatorska i jedyna w swoim rodzaju. Doskonała lektura dla osób, które mają dużo wolnego czasu. Podjęcie gry z panem Cortazarem zdecydowanie jest tego warte. Żałuje, że czytam dopiero teraz...A propos, mówicie już po gliglińsku?

× 2 | link |
@egzemplarz
@egzemplarz
2007-08-26
10 /10
Przeczytane

No zgodzę się z mroq`iem, że jest to ciekawy eksperyment, ale "Grę w klasy" uważam też, za książkę wybitną. Śmiało mogę powiedzieć, że mnie zachwyciła. Naprawdę warto przeczytać. Styl pisania i stworzony przez Cortazara klimat, są wyjątkowe.

× 1 | link |
@niecnotka
@niecnotka
2009-09-16
Przeczytane

moja ulubiona książkaatylko jeden ma komentarz, ojej. nie wiem co powiedzieć, jedno wiem; chciałabym żyć w czasach, kiedy identyfikowała się z bohaterami cała Polska. zdecydowanie najlepsza książka jaką kiedykolwiek czytałam.

× 1 | link |
@SYSTEM
@SYSTEM
2007-05-23
8 /10
Przeczytane Noom

Ciekawy eksperyment literacki choć wydaje mi się, że przez niektórych zbytnio podnoszony do rangi arcydzieła magicznego.

× 1 | link |
@pusshito
@pusshito
2007-10-06
10 /10

mam do tej książki szczególny sentyment, Cortazar jest moim ulubionym pisarzem, polecam przeczytać jego wiersze.

× 1 | link |
@frodo
2008-12-08
10 /10
Przeczytane

Klasyk "realizmu magicznego". I literatury iberoamerykańskiej. I oczywiście świetna powieść.

× 1 | link |
TO
@tomekpalucki
2022-11-17

To książka będąca najlepszym dowodem na to, jak między biegunami mogą oscylować czytelnicze gusta. Dla jednych jest to "dzieło" porywające, dające do myślenia, inspirujące, zagadkowe i intelektualne. Dla innych to książka tandetna, przeintelektualizowana, symplicystyczna, o niczym (bez prawdziwej fabuły). Nie powiem, do której kategorii należę.

| link |
@zosogirl
@zosogirl
2011-01-09
Przeczytane

Wciąż mi mało. Czy ktoś zagłębiał się bardziej w twórczość Cortazara i może zarekomendować coś miłego?

| link |
@pudel
@pudel
2007-08-26
10 /10

Kamień milowy literatury. Momentami zbyt "rozintelektualizowana", co może sprawiać trudności.

| link |
@Imre
@Imre
2009-07-18
10 /10
Przeczytane

pełna rozważań i prowokująca rozważania :) świetna!

| link |
@ag91
@ag91
2010-07-07
Przeczytane

Inna. Zdecydowanie. Wracałam.

| link |
LU
@Luthvian
2018-12-06
10 /10
Przeczytane

Polecam

| link |
Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

Chodziliśmy nie szukając się, ale wiedząc, że chodzimy po to, żeby się znaleźć.
Największą zaletą moich przodków jest fakt, że nie żyją. Skromnie, ale dumnie czekam na moment odziedziczenia tej cechy.
Nie wierzył już, aby zdarzyło się to, czego pragnął, a wiedział, że bez wiary to się nie zdarzy. Wiedział, że bez wiary nie zdarza się nic z tego, co powinno nastąpić, z wiarą też zresztą prawie nigdy.
Wspomnienia mają tylko urozmaicać mało interesujące części przeszłości.
Co to jest absolut? - to są chwile gry coś osiąga maksimum swoich wymiarów, swojej głębokości, swojego zasięgu, swojego sensu i staje się kompletnie nieinteresujące.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl