Gilead

Pastor John Ames umiera. „Gilead" to jego pożegnalny list do syna, w którym opowiada wszystko to, czego jeszcze nie może mu powiedzieć. Kreśli historię trzech pokoleń Amerykanów, których życie kręci się wokół widma Wojny Secesyjnej, religii czy konfliktów rodzinnych. Wiele w tym przemyśleń na temat boga czy relacji ludzi, ale nie brakuje też rozważań o szczęściu i miłości. Jest w tym szczerość otulona czułością i pogodzona z tym, co przeminęło. Ames mówi o sprawach codziennych, a w ich cieniu odbija się sytuacja polityczna oraz społeczna Stanów Zjednoczonych. Są wzmianki o rasizmie, walce o swoje przekonania czy podziałach religijnych. Są fragmenty o poszukiwaniu siebie i gubieniu się w codzienności.

Marilynne Robinson to Autorka przez duże „A". Opisała sprawy codzienne w sposób tak urokliwy, że nie mogłam się oderwać od lektury. Zwykle przyjemnie mnie rozleniwiała, a akurat czegoś takiego potrzebowałam w momencie, gdy „Gilead" czytałam — szukałam rozważań nad życiem, które spokojnie płynie do przodu i nie można ciągu wydarzeń powstrzymać. Pisarka skupia się na małej społeczności, szczególnie na jednej rodzinie, ale przez opisanie ich życia odbija sytuację w Stanach Zjednoczonych w czasach sprzed Wojny Secesyjnej do jej długo idących następstw. Pokazała konflikty na tle rasowym i religijnych, ale najchętniej skupiała się na trudnych relacjach między ludźmi. Na żalu, nieufności i bólu. Na szczęściu, beztrosce i miłości.

„Gilead" to początek czterotomowej...

Czy gdybyś wiedział*, że niedługo możesz odejść z tego świata, to czy napisał*byś książkę-list do swojego małego dziecka?

Tak postąpił pastor, którego życie dobiegało końca.

Czytając książkę Marilynne Robinson otrzymujemy historię życia Johny’ego, który pragnie przekazać jak najwięcej swojemu synkowi, który w czasie pisania tego listu jest kilkuletnim dzieckiem.

Początkowo bardzo ciężko było mi wdrożyć się w tę historię. Dostałam bowiem zlepek zdań, które miały tworzyć obraz życia mężczyzny piszącego do swojego syna.

Lubię jednak czytać całe książki, dawać im szansę, że może się rozkręcą.

W tym wypadku tak było, książka od połowy leciała mi coraz szybciej. Nie powiedziałabym, żeby była niesamowicie ciekawa, ale chciałam dowiedzieć się, co będzie dalej. W całej tej historii intrygująca okazała się postać drugoplanowa… nie będę wam spoilerować, ale moim zdaniem pastor napisał ten list nie tylko po to, by po jego śmierci syn dostał dużo mądrości od nieżyjącego już rodzica (chciał na pewno zrekompensować mu w pewien sposób brak ojca podczas dorastania), ale pokazać historię kogoś innego. Przedstawić ją od A do Z, pomóc zrozumieć pewne sprawy i spojrzeć na całą historię zupełnie inaczej. Zostawić pamięć nie tylko o sobie, ale również o tej osobie.

Czy polecam? Niestety nie jest dla każdego i nie wiem, czy spodobałaby się Wam. Nie chcę jej również skreślać, bo sama książka nacechowana j...