Ekożona

W kategorii rozrywka: rewelacja! Wreszcie trafiłam na książkę, przy której czytaniu się świetnie bawiłam. Oczywiście, bez turlania się po podłodze ze śmiechu, histerycznych ataków głupawki w autobusie, co to, to nie.

Nie wiem dlaczego, ale spodziewałam się lektury cięższego kalibru, jakiejś diagnozy współczesnych związków. Do tego zmylił mnie opis z okładki o znaczeniu porodu naturalnego, oczekiwań wobec partnera - kto to pisał?

To jest przecież ironiczne pokazanie racjonalnego świata mężczyzn, strąconych z patriarchalnego piedestału, nie mogących się z tym pogodzić macho-menów oraz emocjonalnego świata kobiet, które wracają do natury na wszelkie możliwe sposoby, spadkobierczyń wilczyc i wiedźm, jeżdżących SUV-ami po eko-marchewki. Wszystkie obśmiane w książce mody są mi znane i bliskie, tym bardziej ciekawie się czytało. Sympatyzowałam wbrew solidarności jajników z męskim bohaterem Mojmirem, chociaż nie podobało mi się to (zdradzieckie sympatyzowanie). Ale przecież sama czytałam "Biegnącą z wilkami" i widziałam w moim prywatnym mężu Sinobrodego (może niezupełnie bezpodstawnie ;)), myślenie głównej bohaterki Hedviki i jej mentorki też nie jest mi obce.

Polecam tym, których nie boli śmiać się z samych siebie.
I polecam opinię Chiave - o wiele lepsza niż okładkowy opis.