Ekomąż

Kiepska kontynuacja Ekożony, niestety powieść jeszcze mniej udana, w moim odczuciu pisana na siłę. Bo jak w życiu mężczyzny - Ekomęża zabrakło kobiety, to o czym tu pisać? No najpierw o zachłyśnięciu się wolnością, a potem o tym jak bardzo brak tej żony, nawet jeśli miała ekoobsesję. Można wspominać dawne czasy, zastanawiać się, jak by to mogło być fajnie, gdyby nie odeszła i nieudolnie, po męsku radzić sobie z prozą życia i własnymi chorobami.
Cóż Wy Faceci, byście bez nas robili?
Co różni pierwszą część od drugiej? Ta jest nudniejsza, w kółko to samo, nie ma śladu eko, nie uśmiechnęłam się ani razu, a współczucie dla głównego bohatera szybko przemieniło się w politowanie.

Można przeczytać, bo wszystko można przeczytać, tylko po co? Zastanawia mnie czy czytelnicy wysoko oceniające tę część pamiętają z niej cokolwiek po roku - dwóch? Ja już z przyjemnością zapominam. I niech tak będzie. Tylko zmarnowanego czasu trochę żal...