Dziewczyna bez dłoni

Pogoda za oknem nie sprzyja spacerom, więc zabrałam się za czytanie, a mam trochę zaległości. Jedna z książek jakie ostatnio miałam przyjemność przeczytać jest „Dziewczyna bez dłoni” autorstwa Malwiny Chojnacka, wydawnictwo Harper Collins.

Otrzymałam pełen mroku kryminał z zawiłą zagadką, która do samego końca nie była oczywista, a autorka skutecznie odsuwała podejrzenia od osoby, która stoi za brutalnymi morderstwami. Z każdym rozdziałem jest coraz ciekawiej, a atmosfera gęstnieje tym bardziej, że każdy z bohaterów ma coś na sumieniu i nie jest czysty jak łza. Tajemnice, sekrety, wzajemne podejrzenia tworzą mroczna atmosferę jak i samo miejsce, w którym dzieje się fabuła. Stary pensjonat otoczony lasami, mokradłami oraz bagnami. Rozdziały są napisane z poziomu każdego bohatera, co powoduje że mamy okazję poznać ich dość dobrze, a także ich rozterki, dylematy, grzechy sumienia oraz podejmowane decyzje. Fabuła pełna emocji, momentami podczas czytania czułam ciarki i pojawiała się gęsią skórka, a mrok coraz bardziej wciągał mnie w historię zawartą na kartach książki. Zakończenie, wszystkie elementy układanki zostały połączone w całość, choć mam cichą nadzieję na kontynuację, jeśli taka będzie to na pewno po nią sięgnę.

„Dziewczyna bez dłoni” jest to świetny i do tego mroczny kryminał, który dostarcza sporą dawkę emocji i z całego serca polecam Wam go polecam.

Sięgając po tę książkę, spodziewałam się dobrej literatury. Nie spodziewałam się jednak, że już pierwszy rozdział obezwładni mój umysł, do tego stopnia, że nie mogłam przestać o niej myśleć. A do tego krótkie rozdziały.... Każdy następny rozdział miał być tym ostatnim, ostatnim, ostatnim... itd.

Historia opisana przez autorkę to miód dla mola książkowego. Opowiada o najwybitniejszym pisarzu kryminalnym, który pisze bardzo krwawe i pikantne powieści. Jest bardzo bogaty, wyrachowany i dla każdej następnej książki zrobi wszystko. Lubi przeżywać ekstremalne sytuacje, by każda jego powieść, była odzwierciedleniem rzeczy prawdziwych. Dzięki temu zbierał wielką rzeszę wiernych czytelników.

Miał dziwne upodobania, myślał o sobie jako o artyście i ciągle potrzebował natchnienia. Piotr Nejman ze swoją partnerką Leną przyjeżdżają do spokojnego pensjonatu Niny Jonasz. Pensjonat ten to zapyziała dziura, odmokłe łąki, bagno i las dookoła tworzą mroczną atmosferę, idealną dla twórcy powieści. To nie wszystko, co ciągnie do tego miejsca tego pisarza. Każda kartka odkrywa taką historię, której z opisu książki nie znajdziecie, a ja Wam nic nie zdradzę. Niesamowita historia, trzymająca w napięciu i szybka akcja, opowiadająca o losach, tych głównych bohaterów.

Piotr Nejman zabiera ze sobą oprócz partnerki, nowego asystenta Tobiasza, który ma odegrać wcześniej zaplanowaną przez niego rolę. Tobiasz nie jest tego świadomy. Tu każdy ma swoją rolę, a autor świadomy swe...