Drugi legion

Bezpośrednia kontynuacja "Pierwszego rogu", której akcja rozpoczyna się dwa tygodnie po kulminacji wydarzeń opisanych na zakończenie pierwszego tomu w tej samej gospodzie Pod Głowomłotem. Magiczna burza śnieżna dawno już ucichła, ale sytuacja bohaterów nie zmieniła się. Dalej tkwią uwięzieni w gospodzie przez śnieg, chociaż zamarzanie na śmierć idzie im znacznie wolniej lub w ogóle się nie udaje. Ograniczenie w drugiej z kolei powieści miejsca akcji do jednej gospody wymagałoby jednak od pisarza talentu i pomysłowości, których P. Schwartz posiada chyba mniej niż mogłoby się wydawać (po pierwszej książce uznaję autora raczej za w miarę sprawnego wyrobnika niż utalentowanego pisarza). Autor wydobywa więc bohaterów z zadupia, w którym ugrzęźli, poprzez magiczny portal przerzucający ich do dalekiego, pustynnego kraju. Tam przeżywają mnóstwo niepotrzebnych czytelnikom do niczego przygód. Po drodze przytrafia im się wszystko co tylko możliwe, poczynając od gigantycznych owadów, poprzez smoki, pająki, liczne zamrożone trupy, latające psy-potwory (albo coś podobnego), ptasie gówno, zakopane dzieci i sepy-zombie. Sześcionogie koty i karaluchy giganty plujące kwasami nieorganicznymi to mniej więcej szczytowe osiągnięcia wyobraźni R. Schwartza. Połączone wysiłki ciemnych sił zwalczających bohaterów niewiele jednak dają, poza przypadkami gdy dla dobra fabuły zapominają oni wystawiać wart i zachowywać elementarnej ostrożności. Na każde niebezpieczeństwo zagrażające ekipie podróżników leka...