Oko Pustyni

Niestety autor skoncentrował się na mnożeniu wątków pobocznych, poszukiwaniu magicznych artefaktów, ocalaniu kolejnych księżniczek, walkach z kolejnymi potworami i robieniu wszystkiego by bohaterki i bohaterowie nie przypominali sobie zbyt często o tym, po co w ogóle podjęli swoją wielką wyprawę. Główny (podobno) wątek serii rozwija się w tempie dryfu kontynentalnego a w zamian bohaterowie skaczą po mapie wykorzystując skwapliwie dostarczony przez autora system teleportacji.

Żadna z książek z tej serii nie zaskoczy niczym czytelnika przeciętnej literatury fantasy. Wszystkie są sztampowymi questami rpg o przewidywalnej fabule. Zaklęte miecze, magiczne portale, tajemne proroctwa... w całym cyklu nie ma ANI JEDNEGO oryginalnego pomysłu, niesztampowego bohatera czy innego elementu, który pozwoliłby na wyróżnienie książek R. Schwartza wśród setek innych dzieł wątpliwej jakości. Bohaterowie zachowują się teatralnie i nienaturalnie. Wrogowie potulnie giną. Imperia ścierają się a bogowie milczą i knują. Próbowałem znaleźć coś co pozwoliłoby mi zapamiętać te książki na dłużej, ale nic nie przychodzi mi do głowy.

Czytając tę opinię należy wziąć poprawkę na doświadczenie czytelnicze. Nie wątpię, że gdybym przeczytał książki z tej serii we wczesnej młodości byłbym nimi przez jakiś czas zachwycony. Niestety w międzyczasie przeczytałem książki LeGuin, Eriksona, Martina, Abercrombiego,Gaimana i Camerona.Schwartz jest solidnym rzemieślnikiem, ale nawet się nie zbliża do ic...