Dni, gdy kochałem cię najbardziej

Evelyn dowiaduje się, że jest chora. To pierwsze stadium Parkinsona, które bardzo szybko postępuje. Kobieta obawia się, że przestanie rozpoznawać swoich bliskich i będzie im sprawiać przykrość. Nie chce żeby dzieci oraz wnuki oglądały ją w takim stanie. Jej mąż Joseph jest zdrowym 79-latkiem ale nie wyobraża sobie życia bez swojej żony.
Wspólnie postanawiają, że spędzą jeszcze tylko jeden rok, a później razem odejdą z tego świata. Informują o swoich planach najbliższych, którzy kompletnie nie potrafią zrozumieć ich pomysłu. Starają się pokazać rodzicom, że są potrzebni i nie mogą ich tak po prostu zostawić.

W książce przeplatane są dwie ramy czasowe, teraźniejszość oraz przeszłość.
Możemy poznać losy Evelyn i Josepha przed II Wojną Światową, gdzie ich relacje były bardzo burzliwe oraz skomplikowane. Doświadczyli wielkiej straty oraz nie mogli pogodzić się z losem.

"Dni, gdy kochałem cię najbardziej" to powieść o oddaniu, wielkiej miłości, która przezwycięży wszystkie problemy, nawet te ogromne.
Historia małżeństwa jest bardzo piękna ale zarazem smutna i wzruszająca.
Pokazuje nam, co jesteśmy wstanie zrobić dla drugiego człowieka, który jest dla nas najważniejszą osobą w życiu.

Mam dla Was książkę, która opowiada, o prawdziwej miłości, która trwa mimo upływu lat. Przepiękna, wzruszająca opowieść małżeństwa które są ze sobą, od wielu lat. Pomimo, że teraz są starszymi ludźmi ich miłość do siebie jest ciągle widoczna i podziwiana, przez najbliższych. Opowieść uczy jak kochać, aż do śmierci i wzrusza, kiedy śmierć, chce zabrać bezpowrotnie miłość swojego życia.

Evelyn i Joseph właśnie podjęli decyzję, że najbliższy rok będzie ostatnim w ich życiu. Evelyn ma szybko postępującą chorobę Parkinsona, bez szans na jej spowolnienie, Joseph jak na 79-latka jest zdrowy, ale nie chce spędzić ani dnia bez swojej żony. Po sześćdziesięciu latach małżeństwa chcą odejść razem i na swoich warunkach.

O decyzji powiadamiają swoje dzieci, które próbują ich za wszelką cenę od tego odwieźć. Dając rodzicom wiele do przemyślenia, a tym samym próbując ich zrozumieć. Nastąpił moment, aż zrozumieli, że nie są w stanie niczego zmienić. Postanowili ten czas, który im został, spędzić razem, by zapamiętać i nie stracić wspomnień. Każdy z nich zrobił to na swój sposób, czyniąc tę opowieść niezmiernie ciekawą.

Autorka, aby ubarwić tę powieść, daje nam poznać początki tej wielkiej miłości i koleje ich losów. W opowieści tej można się zatracić, poznając ich jako młodych ludzi, pełnych pasji. Czytając o ich wzlotach i upadkach, zmianach jakie przynosił biegnący czas. Pierwsze dziecko, potem następne, brak czasu i nowe problemy. W tej opowieści ciągle coś ...

💌 𝕶𝖎𝖑𝖐𝖆 𝖘łó𝖜 𝖔 𝖐𝖘𝖎ąż𝖈𝖊 𝖕𝖙.📃
📚📍 "̲D̲N̲I̲,̲ ̲G̲D̲Y̲ ̲K̲O̲C̲H̲A̲Ł̲E̲M̲ ̲C̲I̲Ę̲ ̲N̲A̲J̲B̲A̲R̲D̲Z̲I̲E̲J̲"̲
𝐀𝐦𝐲 𝐍𝐞𝐟𝐟
𝐖𝐲𝐝𝐚𝐰𝐧𝐢𝐜𝐭𝐰𝐨 𝐇𝐚𝐫𝐩𝐞𝐫𝐂𝐨𝐥𝐢𝐧𝐬𝐏𝐨𝐥𝐬𝐤𝐚
🄿🅁🄴🄼🄸🄴🅁🄰 𝟐𝟓.𝟎𝟗.𝟐𝟎𝟐𝟒

Pierwsze moje spotkanie z twórczością autorki, było bardzo wzruszające, jest to
piękna ale za razem bolesna historia dwojga starszych ludzi, napisana w dwóch strefach czasowych, przez co mamy możliwość poznać przeszłość Evelyn i Jospeha za czasu ich młodości jak i z czasów obecnych. Od pierwszej strony autorka przenosi nas w świat pełen głębokich emocji. Miłość jaka jest pomiędzy Evelyn i Josephem jest namaclna i poruszająca, a ich wspólnie spędzone lata w Oyster Shell In po wychowanie trójki dzieci opisana jest z niezwykłą czułością i wieloma szczegółami, że w pewnym momencie czujemy jak byśmy byli obok nich.
Po sześćdziesięciu latach małżeństwa, Evelyn i Joseph podjęli wspólną decyzję o odejściu z tego świta na własnych warunkach i że to będzie ostatni rok w ich życiu. Evelyn jest chora, a jej choroba Parkinsona postępuje bardzo szybko, natomiast Joseph pomimo swoich 79 lat jest zdrowy, lecz nie wyobraża sobie ani jednego dnia bez swojej żony. Dla trójki ich dzieci ta wiadomość jest szokująca, której nie są w stanie przyjąć do wiadomości. Natomiast ich rodzice już podjęli decyzję i zanim odejdą, chcą dodać każdemu z nich otuchy i zostawić po sobie wspaniałe wspomnienia. Wspólnie zaczynają wspominać swoją historię z młodzieńczych lat, która zaczęła się już przed wybuchem II wojn...

„Dni, gdy kochałem Cię najbardziej” to książka o miłości ponad wszystko. Evelyn jest chora na Parkinsona i chce życie zakończyć po swojemu. Jej decyzje popiera mąż Joseph. Oboje stwierdzają, że za rok w czerwcu chcą zakończyć swoje życie oboje. Czy ich decyzja to egoizm czy romantyzm? To pytanie podczas czytania nie opuszczało mnie aż do samego końca. Mają przecież dzieci i wnuki. Co z nimi? A z drugiej strony jak żyć bez tej drugiej połówki?

Książka posiada bogate i piękne opisy życia Evelyn i Josepha. Poznajemy ich gdy byli młodymi, zakochanymi ludźmi. A następnie autorka ukazuje ich życie poprzez dekady. Ich emocje gdy na świecie pojawiły się kolejne dzieci. Trud ich wychowania. Ich lepsze i gorsze chwile. Opis przeszłości przeplata się z teraźniejszością. Tym co dzieje się w ich sercach teraz. Czy są pewni swojej decyzji i gdy minie ten rok nadal będą chcieli odebrać sobie życie.

Narracja tutaj prowadzona jest z punktu widzenia różnych postaci. Głównie Evelyn i Josepha, ale autorka oddaje głos również ich dzieciom. Taki zabieg sprawił, że możemy lepiej poznać bohaterów. Zrozumieć ich postępowanie i wybory. Poznać ich uczucia i emocje. A emocji tutaj nie zabraknie. Oj nie! Książka potrafi wzruszyć i żeby lepiej zrozumieć jaki ogromny ładunek emocjonalny niesie trzeba ją samemu przeczytać.

„Dni, gdy kochałem Cię najbardziej” była dla mnie również książką bardzo refleksyjną. Ukazującą jak nie warto tracić czasu...

Ta książka to idealny przykład, że powieść nie musi mieć pędzącej akcji, nie musi opierać się na burzliwej relacji, a nawet mieć skomplikowanej fabuły, żeby zachwycić i nie pozwolić czytelnikowi się oderwać, aż do ostatniej strony.

To dramat obyczajowy, pełen emocji, traum. Prosta, bo ciężko tu szukać wymyślnych wydarzeń, a równocześnie złożona jak życie. I chociaż ktoś by mógł zarzucić jej, że to nie mogło się wdarzyć w realnym świecie, to to w jaki sposób wszystkie wydarzenia zostały przedstawione sprawia, że ja uwierzyłam w każde słowo.
Podeszłam do tej książki całkowicie bez oczekiwań, nawet trochę bez wgłębiania się o czym będzie, a okazało się że takiej powieści chciałam.

Czytało się świetnie, była wciagajaca, angażująca i ciekawa. Myślę, że zostanie w moich myślach na dłużej. Ogromnie polecam.