„Trzeba raz powiedzieć prawdę: dzieło Witkiewicza jest dotąd jedynym w ogóle wchodzącym w rachubę przyczynkiem Polski do teorii teatru – pisał w roku 1925 Tadeusz Peiper – I w każdym innym kraju dzieło takie posiadałoby już sumę namiętnych prozelitów, zdecydowanych do użycia wszystkich możliwych sposobów dla ucieleśnienia jego idei. Zresztą wbrew pozorom twierdzę, że i u nas hasła Witkiewicza nie mijają bez śladu i że wiele z tego, co dzieje się dzisiaj na naszych scenach, a także na widowiskach, byłoby niemożliwe, gdyby grunt nie był rozorany wysiłkiem Witkiewicza”.
Istotnie żadna teoria estetyczna nie wywołała u nas tylu sporów i dyskusji, co teoria Czystej Formy Witkiewicza.